Het Europese Hof van Justitie heeft bepaald dat obesitas in bepaalde gevallen als een handicap beschouwd moet worden. Het Hof deed de uitspraak in een zaak die was aangespannen door de Deen Karsten Kaltoft. Hij was werkzaam bij een kinderdagverblijf en werd daar volgens hem ontslagen omdat hij te dik was.
Obesitas op zich is geen handicap
Volgens de rechters is obesitas op zich geen handicap, maar als iemand op lange termijn arbeidsongeschikt is door zijn of haar obesitas, moet hij of zij wel beschermd worden door de wetgeving die er is voor gehandicapten.
Karsten Kaltoft, die ongeveer 160 kilo weegt, spande de zaak aan tegen zijn voormalige werkgever, de gemeente Billund. Die ontsloeg hem na een 15-jarig dienstverband met als argument dat het aantal kinderen afnam. Kaltoft stelt dat hij werd ontslagen omdat hij te zwaar was, maar dat dat geen belemmering was bij zijn werk.
Om de zaak correct te kunnen behandelen vroeg het Deense Hof het Europese Hof om een uitspraak of obesitas als een handicap kan worden gezien.
Bindend voor alle EU lidstaten
Het Europese Hof heeft nu besloten dat als iemands obesitas "verhindert dat hij of zij niet volledig en effectief kan deelnemen aan het arbeidsproces op dezelfde manier als andere personeelsleden", de obesitas als een handicap beschouwd kan worden.
Voor Kaltoft betekent dit dat de Deense rechters nu moeten bepalen of zijn gewicht hem als 'gehandicapte' aanmerkt. De uitspraak reikt echter verder dan zijn case: deze is namelijk bindend voor alle EU lidstaten.
Gevolgen voor werkgevers en dienstverleners
In een artikel op BBC News Health geeft een aantal experts commentaar op de uitspraak. Clive Coleman, de juridisch expert van de BBC, merkt op dat de uitspraak grote gevolgen kan hebben voor werkgevers in heel Europa. Hoewel er geen direct verband gelegd wordt tussen BMI en obesitas, is het een onweerlegbaar argument dat een dikke werknemer, die door zijn of haar gewicht gehinderd wordt bij het uitvoeren van het werk recht heeft op de beschermende maatregelen van de gehandicaptenwetgeving. Dus zullen werkgevers 'redelijke' aanpassingen moeten doorvoeren, zoals grotere stoelen en verbale discriminatie moeten voorkomen. Maar ook winkels, bioscopen en restaurants zullen 'redelijke' maatregelen moeten treffen voor hun obese en dus eventueel gehandicapte klanten.
Volgens Jane Deville Almond, voorzitter van de British Obesity Society, moet obesitas helemaal niet als een handicap geklassificeerd worden. "Ik denk dat als werkgevers er ineens voor moeten zorgen dat ze grotere stoelen en tafels en bredere parkeerplaatsen hebben voor obese werknemers, we helemaal verkeerd bezig zijn en de situatie alleen maar erger maken. Het impliceert namelijk dat mensen hun toestand niet onder controle hebben, in plaats van dat obesitas iets is dat door een gedragsverandering drastisch kan verbeteren", zegt ze in haar analyse.
Volgens juristen verandert er vooralsnog voor de bestaande Britse wetgeving niets. Het is niet de obesitas zelf die een handicap is, maar de gevolgen ervan kunnen iemand gehandicapt maken. "Als zodanig zullen werknemers die bijvoorbeeld lijden aan gewrichtsproblemen, depressie of diabetes - speciaal als gevolg van hun omvang - onder de bescherming van de European Equal Treatment Framework Directive vallen en niet ontslagen kunnen worden om hun gewicht."
Wel voorziet Tam Fry, van het National Obesity Forum, problemen in de arbeidsmarkt. Niet alleen moeten werkgevers investeren in aanpassingen aan deuropeningen en meubilair, ook vreest hij voor wrijving tussen werknemers met een normaal gewicht en obese collega's. In Groot-Brittannië is één op de vier volwassenen obees.
Fotocredits: 'Cube', Luke Jones
Dit artikel afdrukken
Obesitas op zich is geen handicap
Volgens de rechters is obesitas op zich geen handicap, maar als iemand op lange termijn arbeidsongeschikt is door zijn of haar obesitas, moet hij of zij wel beschermd worden door de wetgeving die er is voor gehandicapten.
Karsten Kaltoft, die ongeveer 160 kilo weegt, spande de zaak aan tegen zijn voormalige werkgever, de gemeente Billund. Die ontsloeg hem na een 15-jarig dienstverband met als argument dat het aantal kinderen afnam. Kaltoft stelt dat hij werd ontslagen omdat hij te zwaar was, maar dat dat geen belemmering was bij zijn werk.
Om de zaak correct te kunnen behandelen vroeg het Deense Hof het Europese Hof om een uitspraak of obesitas als een handicap kan worden gezien.
Bindend voor alle EU lidstaten
Het Europese Hof heeft nu besloten dat als iemands obesitas "verhindert dat hij of zij niet volledig en effectief kan deelnemen aan het arbeidsproces op dezelfde manier als andere personeelsleden", de obesitas als een handicap beschouwd kan worden.
Voor Kaltoft betekent dit dat de Deense rechters nu moeten bepalen of zijn gewicht hem als 'gehandicapte' aanmerkt. De uitspraak reikt echter verder dan zijn case: deze is namelijk bindend voor alle EU lidstaten.
Gevolgen voor werkgevers en dienstverleners
In een artikel op BBC News Health geeft een aantal experts commentaar op de uitspraak. Clive Coleman, de juridisch expert van de BBC, merkt op dat de uitspraak grote gevolgen kan hebben voor werkgevers in heel Europa. Hoewel er geen direct verband gelegd wordt tussen BMI en obesitas, is het een onweerlegbaar argument dat een dikke werknemer, die door zijn of haar gewicht gehinderd wordt bij het uitvoeren van het werk recht heeft op de beschermende maatregelen van de gehandicaptenwetgeving. Dus zullen werkgevers 'redelijke' aanpassingen moeten doorvoeren, zoals grotere stoelen en verbale discriminatie moeten voorkomen. Maar ook winkels, bioscopen en restaurants zullen 'redelijke' maatregelen moeten treffen voor hun obese en dus eventueel gehandicapte klanten.
Volgens Jane Deville Almond, voorzitter van de British Obesity Society, moet obesitas helemaal niet als een handicap geklassificeerd worden. "Ik denk dat als werkgevers er ineens voor moeten zorgen dat ze grotere stoelen en tafels en bredere parkeerplaatsen hebben voor obese werknemers, we helemaal verkeerd bezig zijn en de situatie alleen maar erger maken. Het impliceert namelijk dat mensen hun toestand niet onder controle hebben, in plaats van dat obesitas iets is dat door een gedragsverandering drastisch kan verbeteren", zegt ze in haar analyse.
Volgens juristen verandert er vooralsnog voor de bestaande Britse wetgeving niets. Het is niet de obesitas zelf die een handicap is, maar de gevolgen ervan kunnen iemand gehandicapt maken. "Als zodanig zullen werknemers die bijvoorbeeld lijden aan gewrichtsproblemen, depressie of diabetes - speciaal als gevolg van hun omvang - onder de bescherming van de European Equal Treatment Framework Directive vallen en niet ontslagen kunnen worden om hun gewicht."
Wel voorziet Tam Fry, van het National Obesity Forum, problemen in de arbeidsmarkt. Niet alleen moeten werkgevers investeren in aanpassingen aan deuropeningen en meubilair, ook vreest hij voor wrijving tussen werknemers met een normaal gewicht en obese collega's. In Groot-Brittannië is één op de vier volwassenen obees.
Fotocredits: 'Cube', Luke Jones
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 31 oktober krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 31 oktober krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
_(weic2304a)_480_289_84_s_c1.jpeg)
De meesten maken denk ik geen misbruik van hun ziekte. Alsof je je lekker voelt in zo’n vetcocon en dan maar raak snackt. Die gedachte doet me denken aan sommige politici die een toegangsprijs op de huisarts willen zetten om de bezoeken terug te dringen. Behalve een paar aandachttrekkers gaat er geen mens zomaar naar de dokter.
Bloem, margarine, glucosestroop, dextrose en suiker zijn goedgekeurde ‘voedingswaren’. Volgens Deskundigen & Co is daar niet veel mis mee. Roomboter, eieren, vlees, vette kaas zijn ook toegestaan voor de verkoop en daar is volgens Deskundigen & Co wel van alles mee mis. Ik kies voor het laatste en zit onder mijn BMI.
Er zijn zeker andere factoren die meespelen Theo, maar zelfs al heb je door een vacinatie, pillen of zelfs maar in ongezonde omgeving werken hormoonverstoorders binnen gekregen, dan is het nog steeds geen excuus om te zeggen "ik kan dat gebakje wel nemen,want mijn dikte is ene handicap, kan ik niet onder controle houden".
Zelfs al word je dik van medicijnen, dan nog kun je zelf voor de juiste voeding kiezen en niet van de kant en klaar maaltijden, chips, koeken enz afhankelijk blijven. Juist door bijv groente en fruit te eten worden negatieve verschijnselen in/door medicijnen grotendeels teniet gedaan. Dan kan het best zijn dat je nog steeds licht overgewicht houdt, maar je hebt het dan toch zelf onder controle en hoef je geen 'ik ben gehandicapt' als excuus te gebruiken. Het gaat mij er dus niet om waardoor obesitas veroorzaakt wordt, maar dat het in sommige gevallen een handicap genoemd mag worden en dat je daarom zielig gevonden moet worden en die personen dan dat als argument gebruiken om toch vooral lekker te kunnen snoepen
Ben het wel eens op zich Astrid. Maar helaas heeft niet alle obesitas veelvreterij als oorzaak want dan was afslanken een peulenschil.
Wat dacht je van de steeds grotere toename van hormoonverstoorders uit vooral de leefomgeving? Genetische, individuele en culturele factoren? Geneesmiddelen? Schidklieraandoening?
De ‘ieder pondje gaat door het mondje’ opvatting, die ik ook jarenlang huldigde, verklaart de groeiende dikte-epidemie al lang niet meer helemaal.
Tja, ik ben het in principe wel eens met Jane Deville Almond, want op deze manier kun je gerust lekker gebak eten, want je excuus is toch dat het een 'handicap' is? Als je al 15 ergens werkt en ook al 15 jaar zo dik bent(is overigens niet uit de tekst op te maken) dan ligt het daar echt niet aan als jeo ntslagen wordt, de dikke mensen pakken het in dit geval weer te makkelijk op dat het om discriminatie gaat, zo kun je alles wel discriminatie gaan noemen.
De enige handicap die aan obesitas hangt is dat de consument van de fabrikanten van fabrieksmatig geproduceerde op voedsel lijkende substanties moeten geloven dat hun product gezond is. Als we nu eerst die handicap de wereld uit helpen, zodat de consument weer bewust wordt wat ze nu eigenlijk in hun mond stoppen, een koekje of een samenstelling van bloem, margarine, glucosestroop, dextrose, suiker, aroma's en nog meer onnodige troep?