1 min
De Europese Commissie heeft besloten een inbreukprocedure in te stellen door middel van een aanmaningsbrief te sturen aan Nederland wegens niet-naleving van de Kaderrichtlijn Water.
De Richtlijn verplicht de lidstaten voor elk stroomgebiedsdistrict een maatregelenprogramma op te stellen om een goede toestand van Europese wateren, zoals rivieren en meren, te waarborgen. Deze maatregelen moeten worden opgenomen in de stroomgebiedbeheerplannen, die om de zes jaar moeten worden opgesteld en aan de Commissie moeten worden gerapporteerd.
Elk maatregelenprogramma moet basismaatregelen omvatten om verschillende soorten wateronttrekking, opstuwing, puntbronlozing, diffuse bronnen die verontreiniging kunnen veroorzaken en alle andere significante negatieve gevolgen voor de waterkwaliteit te beheersen. De lidstaten zijn verplicht deze controles, waaronder de voor deze doeleinden verleende watervergunningen, periodiek te evalueren en bij te werken.
In Nederland kunnen vergunningen voor onttrekking van water of lozingen in water voor onbepaalde tijd worden verleend en is periodieke herziening niet vereist. Bovendien vindt geen periodieke toetsing plaats wanneer vergunningen worden verleend op grond van algemene regels. Nederland heeft nu twee maanden de tijd om te reageren en de door de Commissie vastgestelde tekortkomingen aan te pakken. Komt er geen bevredigend antwoord, dan kan de Commissie besluiten met redenen omklede adviezen te sturen.
In Nederland is de uitvoering van de Kaderrichtlijn Water een gedeelde verantwoordelijkheid. Het Ministerie van Infrastructuur en Waterstaat coördineert de nationale implementatie. Daarnaast spelen de waterschappen, provincies, en Rijkswaterstaat belangrijke rollen in het beheer en de uitvoering van waterkwaliteit en waterbeheermaatregelen. Samen zorgen zij voor de naleving van de richtlijn en de verbetering van de waterkwaliteit in Nederland. Hoewel de KRW de landbouw sterk zal raken, is het Landbouwministerie LVVN niet direct betrokken.
Over de Kader Richtlijn Water maakten we onlangs twee podcasts met melkveehouderijbestuurder Jos Verstraten en hoogleraar Peter van Bodegom die de waterkwaliteit voor de Nederlandse overheid meet. Zij spraken daarin hun zorgen uit over de gevolgen van de KRW voor de bestuurbaarheid van Nederland. Beide podcasts zijn hieronder te vinden.
Dit artikel afdrukken
Elk maatregelenprogramma moet basismaatregelen omvatten om verschillende soorten wateronttrekking, opstuwing, puntbronlozing, diffuse bronnen die verontreiniging kunnen veroorzaken en alle andere significante negatieve gevolgen voor de waterkwaliteit te beheersen. De lidstaten zijn verplicht deze controles, waaronder de voor deze doeleinden verleende watervergunningen, periodiek te evalueren en bij te werken.
In Nederland kunnen vergunningen voor onttrekking van water of lozingen in water voor onbepaalde tijd worden verleend en is periodieke herziening niet vereist. Bovendien vindt geen periodieke toetsing plaats wanneer vergunningen worden verleend op grond van algemene regels. Nederland heeft nu twee maanden de tijd om te reageren en de door de Commissie vastgestelde tekortkomingen aan te pakken. Komt er geen bevredigend antwoord, dan kan de Commissie besluiten met redenen omklede adviezen te sturen.
In Nederland is de uitvoering van de Kaderrichtlijn Water een gedeelde verantwoordelijkheid. Het Ministerie van Infrastructuur en Waterstaat coördineert de nationale implementatie. Daarnaast spelen de waterschappen, provincies, en Rijkswaterstaat belangrijke rollen in het beheer en de uitvoering van waterkwaliteit en waterbeheermaatregelen. Samen zorgen zij voor de naleving van de richtlijn en de verbetering van de waterkwaliteit in Nederland. Hoewel de KRW de landbouw sterk zal raken, is het Landbouwministerie LVVN niet direct betrokken.
Over de Kader Richtlijn Water maakten we onlangs twee podcasts met melkveehouderijbestuurder Jos Verstraten en hoogleraar Peter van Bodegom die de waterkwaliteit voor de Nederlandse overheid meet. Zij spraken daarin hun zorgen uit over de gevolgen van de KRW voor de bestuurbaarheid van Nederland. Beide podcasts zijn hieronder te vinden.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 2 oktober krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 2 oktober krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
#10, dank voor je reactie Frits!
Nog een reden om o.a. de puntbronlozingen onder de loep te nemen in plaats van blind de boeren als schuldige aan te blijven wijzen.
Want dat is hieronder (ook) al de gewoonste zaak.
Waar de EC om vraagt is dus het SYSTEEM aan te passen zodat de oorzaken kunnen worden achterhaald.
Leuk dat je me een reactie ontlokt Dick... ;-)
Vooraf aan mijn reactie
In jouw stuk geef je impliciet aan waar het in NL mbt de KRW aan schort. Maar liefst 3 overheidslagen (Rijk, provincies en waterschappen) zijn allemaal deels verantwoordelijk. Daarbij is binnen het Rijk het ministerie I&W verantwoordelijk, maar raakt deze richtlijn heel veel beleid waarvoor LVVN verantwoordelijk is. Het is daardoor een enorme bestuurlijke spaghetti waar geen kabinet de afgelopen decennia serieus werk van heeft gemaakt. Sterker nog, alle mogelijkheden om de doelen naar achteren te schuiven (van 2015 naar 2027) zijn op voorhand ingeboekt. En dat jaar komt als 'roadblock' nu met rasse schreden naderbij....
Je vraagt me te reageren op de vraag van Willem van den Akker ("Wat als later blijkt dat met veel geld de helft van de melkveestapel geruimd is, melkfabrieken gesaneerd of failliet, klanten kwijt en de hele infrastructuur van de melkveehouderij naar de klote en dan met akkerbouw de gewenste waterkwaliteit niet gehaald kan worden?").
Wie mij een beetje kent, kent mijn sympathie voor de melkveehouderij. Een sector die van oudsher gebruik maakt van de niet door en voor mensen te gebruiken gronden (veen en zeer zware klei), die bijdraagt aan biodiversiteit en het landschap, die zorgt voor een goede waterkwaliteit, waar primair 'geoogst wordt' aan het dier en niet het dier zelf en niet te vergeten waardevol voedsel produceert. En....
De melkveehouderij is door de afschaffing van de melkquotering aanzienlijk gegroeid. Zo is de melkproductie met circa 35% toegenomen van 10,6 mld in 2006 naar bijna 14 mld op dit moment. De weerslag van die groei ervaren we al enige tijd en dan is een krimp van deze sector gepast. Een halvering van de melkveestapel lijkt me niet noodzakelijk, tenzij de melkproductie per koe (nu ca. 9.000 kg per koe per jaar) sterk door blijft stijgen. Een krimp van de NLse melkveestapel / melkproductie zal inderdaad ook toeleveranciers en verwerkers raken. Maar als die krimp geleidelijk is, levert dat geen faillisementen op. De grootste zorg zit inderdaad bij de impact van een mogelijk veranderend grondgebruik.
Van gras naar intensieve akker- en tuinbouw heeft aanzienlijke consequenties voor de kwaliteit van grond- en oppervlaktewater, voor het organische stofgehalte van de bodem en (door het gebruik van gewasbeschermingsmiddelen) voor de biodiversiteit op en rondom de bedrijven. Dat op dit vlak nog steeds geen passend 'flankerend' beleid is geformuleerd, heeft wellicht te maken met de bestuurlijke spaghetti met betrekking tot het waterbeleid.
De optimale beheersbaarheid van de tuinbouw in kassen verdient enige nuancering. De ambities en beloftes van de glastuinbouw zijn indrukwekkend, maar worden niet altijd en/of tijdig waargemaakt. Zo is er 20 jaar na aankondiging geen energie-producerende kas. Daarbij krijgt deze sector er met de energie-transitie nog een opgave bij. Want hoe kom je dan aan (voldoende) CO2 om de gewassen 'te bemesten'? Voor de productie van voedsel(-gewassen) biedt de glastuinbouw blijvend goede kansen. Maar de productie van bloemen lijkt op de lange termijn een (te grote) luxe te worden.
Tot slot heeft Willem het ook over het perspectief van mestbeleid- en -verwerking. Hoe groot die kansen zijn, zal de toekomst uitwijzen. Vooralsnog wordt gesproken over aanzienlijke kosten, vergelijkbaar met de huidige (veel te hoge) kosten voor mestafzet. Of daarmee een internationaal concurrerende (melk-)veehouderij op langere termijn haalbaar is, durf ik te betwijfelen. Tot heden heb ik geen enkele berekening gezien die een kostprijsstijging van minimaal 5 ct/kg melk rechtvaardigt.
Tot slot. Het blijkt dat weidegang voor melkkoeien veel meer voor- dan nadelen heeft.
Het lijkt mij een mooi moment voor de BBB om orde op zaken te stellen en de EC op haar wenken te bedienen.
Het zijn zoals ook de EC aangeeft met name de vergunningen voor langere duur zoals riooloverstorten, ik lees nergens dat het over koeien gaat, laat staan depositie o.i.d.
Door o.a. deze puntbronlozingen onder de loep te nemen zullen de werkelijke oorzaken wellicht boven water komen.
Maar misschien zit er nog een verdwaalde ambtenaar die de berekende depositie of vee-aantallen maar weer eens in de rapportage wil verwerken want ja dat was de normale gang van zaken om tot deze inbreuk te kunnen komen.
Dat is een boeiende vraag Willem. Mogelijk willen Frits van der Schans en Jos Verstraten op jouw punt reageren. Beide heren zijn zich daar al enkele jaren van bewust, weet ik per ongeluk.