De oorlog die Rusland tegen Oekraïne is gestart zal ingrijpende gevolgen hebben. Niet alleen op korte, maar ook op lange termijn. Dat zeiden begin woensdagavond Eurocommissaris Janusz Wojciechowski en EU-voorzitter Julien Denormandie namens de landbouwministers van de Unie tijdens een ingelaste persconferentie.
De afhankelijkheid van met name granen uit de oorlogsregio en de blokkades van de Zwarte Zee havens naar de Middelandse Zee kunnen ernstige gevolgen hebben. Datzelfde geldt voor de aanvoer van meststoffen. Stikstofkunstmest is duur geworden als gevolg van de stijgende energieprijzen, maar kan ook deels uit de markt wegvallen omdat de gastoevoer uit Rusland domweg wordt gestaakt. Een ander gevaar schuilt op termijn in de kosten en beschikbaarheid van kalium, dat wordt gewonnen in mijnen van Ruslands trouwe bondgenoot Wit-Rusland.
Zoals we al eerder meldden, zullen met name de stijgende maïsprijzen door de wegvallende aanvoer uit Oekraïne al op korte termijn voor tekorten aan veevoer in de Unie zorgen. Op dit moment schieten de prijzen voor veevoer omhoog. De gevolgen voor de gehele agri- en foodsector zullen pijnlijk zijn, denken de Commissie en EU-voorzitter. Dat geldt nog eens extra omdat in Noord-Afrika en Zuid-Europa recent graanoogsten als gevolg van droogte en hitte zijn tegengevallen. Graan uit de Euraziatische regio is daarom essentieel voor het voeden van de EU en Noord-Afrika.
Oekraïne en Rusland samen produceren circa 30% van de tarwe, 32% van de gerst, 17% van de maïs en meer dan 50% van de markt in zonnebloemolie en -zaden van het exportvolume dat op de wereldmarkt voorhanden is. In Italië een maakt het publiek zich inmiddels zorgen over de verkrijgbaarheid van pasta. Het traditionele Italiaanse stapelvoedsel wordt gemaakt van tarwe.
Tijdens de conferentie zei commissaris Wojciechowski dat de Farm2Fork-strategie niet van tafel gaat en mogelijk een oplossing is om met minder meststoffen toe te kunnen omdat biologische landbouw minder kunstmest zou vergen. Niettemin moet worden geconstateerd dat de Farm2Fork-strategie wel degelijk tot een productiedaling van voedsel in de EU zal leiden. Of dat te tolereren valt, blijkt in enkele dagen een hot topic te zijn geworden in de Europese Commissie en onder Europese landbouwministers.
De afhankelijkheid van met name granen uit de oorlogsregio en de blokkades van de Zwarte Zee havens naar de Middelandse Zee kunnen ernstige gevolgen hebben. Datzelfde geldt voor de aanvoer van meststoffen. Stikstofkunstmest is duur geworden als gevolg van de stijgende energieprijzen, maar kan ook deels uit de markt wegvallen omdat de gastoevoer uit Rusland domweg wordt gestaakt. Een ander gevaar schuilt op termijn in de kosten en beschikbaarheid van kalium, dat wordt gewonnen in mijnen van Ruslands trouwe bondgenoot Wit-Rusland.
Zoals we al eerder meldden, zullen met name de stijgende maïsprijzen door de wegvallende aanvoer uit Oekraïne al op korte termijn voor tekorten aan veevoer in de Unie zorgen. Op dit moment schieten de prijzen voor veevoer omhoog. De gevolgen voor de gehele agri- en foodsector zullen pijnlijk zijn, denken de Commissie en EU-voorzitter. Dat geldt nog eens extra omdat in Noord-Afrika en Zuid-Europa recent graanoogsten als gevolg van droogte en hitte zijn tegengevallen. Graan uit de Euraziatische regio is daarom essentieel voor het voeden van de EU en Noord-Afrika.
Oekraïne en Rusland samen produceren circa 30% van de tarwe, 32% van de gerst, 17% van de maïs en meer dan 50% van de markt in zonnebloemolie en -zaden van het exportvolume dat op de wereldmarkt voorhanden is. In Italië een maakt het publiek zich inmiddels zorgen over de verkrijgbaarheid van pasta. Het traditionele Italiaanse stapelvoedsel wordt gemaakt van tarwe.
Tijdens de conferentie zei commissaris Wojciechowski dat de Farm2Fork-strategie niet van tafel gaat en mogelijk een oplossing is om met minder meststoffen toe te kunnen omdat biologische landbouw minder kunstmest zou vergen. Niettemin moet worden geconstateerd dat de Farm2Fork-strategie wel degelijk tot een productiedaling van voedsel in de EU zal leiden. Of dat te tolereren valt, blijkt in enkele dagen een hot topic te zijn geworden in de Europese Commissie en onder Europese landbouwministers.
#10 Hendrik, in het verhaal van Giller staat voor zo ver ik me herinner niets over het toch zeer Engelse ley farming ( kunstweide in vruchtwisseling). Lees stikstofdynamiek bij vruchtwisseling van grasland en bouwland . Ik weet dat de cijfers nog steeds ruimte laten voor verschillende interpretaties en dit is niet de plek om daar uitvoerig op in te gaan. Mijn interpretatie is dat het stikstofbindend vermogen van grasklaver en eventuele vanggewassen hoog genoeg is om zeer redelijke opbrengsten van voedselgewassen te halen in een vruchtwisseling die ongeveer overeenkomt met het huidige consumptiepatroon. De uitdaging is het beperken van onnodige verliezen.
"Goudmijn" vind ik niet zo'n gelukkig term voor biodiversiteit.
Jac. P. Thijsse schreef ergens: "Die meidoornhagen zijn ware schatkamers".
Schitterende term toch?
Erg leuk trouwens wat je schrijft over houtwalbeheer in jouw Franse streek.
Over land sharing vs sparing: ik zet me al 40 jaar in voor sharing. Niet als vervanging van sparing, maar als onmisbare aanvulling. Ben wel enigszins ontgoocheld dat de weidevogels nog steeds achteruitgaan.
Inderdaad Joep, heggen en houtwallen zijn biodiverse goudmijnen. Gelukkig worden ze steeds meer gewaardeerd. In Frankrijk wordt het aanleg en onderhoud ervan via de GLB gelden deels vergoed en bestaan er steeds meer initiatieven om de aanplant van heggen te bevorderen. Op sociale media vliegen foto's voorbij van groepjes die heggen aanplanten en er worden er zelfs traditionele heggenvlecht wedstrijden georganiseerd.
Heggen en houtwallen vergen ook onderhoud. Omdat bij ons in de omgeving er nogal wat heggen en houtwallen zijn, bezit onze landbouwwerktuigenvereniging een speciale machine om de houtwalllen te snoeien. Het apparaat draait overuren en elk jaar is het een wedstrijd wie het apparaat het meeste heeft gebruikt. Afgelopen jaar waren het onze buren. 300 uur zijn ze ermee in de weer geweest. Ze hadden helaas geen tijd om dit op de social media te posten.
Frank: zoek maar op 'declin biodiversite France'. Ik ben wel geinteresseerd in het land sharing of sparing dilemma. Sparing lijkt in Frankrijk niet gewerkt te hebben. Ik vraag mij af waarom. Nergens schrijf ik volgens mij dat we maar niets moeten doen of afwachten. Een opmerking als "de boer is blij dat ie eindelijk de horizon kan zien wat hij vroeger moest missen" werkt niet echt verbindend en kan volgens mij beter achterwege worden gelaten.
#9 ellen, waar heb je dat gelezen? Welke biodiversiteit betreft het; die van de boerenlandvogels bijvoorbeeld?
In een ander draadje, wat over 'bio' ging, eindigde je met dat het erover moest gaan hoe 'conventioneel' meer biodiversiteit kon waarborgen. Zoiets. Hoe zie je dat?
Zie overigens ook de stukjes over biodiversiteit die Jopie schrijft, het is een glibberig onderwerp, maar moeten we daarom maar niks doen, of eerst wachten tot we het beter begrijpen en kunnen vast leggen.
In het laatste, veel alarmerender rapport van het IPCC (lijkt wel of ze wakker worden, uit hun 'conservatieve bulle') staat dat 30 tot 50% van het oppervlak, zee en land, beschermde natuur moet zijn; soorten gaan, door de opwarming, op drift en sterven uit, er moet ruimte zijn om dat wat op te vangen.
Iets minder landbouwgrond kan veel meer biodiversiteit tot gevolg hebben.
DIT is landbouwgrond maar DIT ook.
'De heggen die er nog staan worden door ecologen gezien als genenbank voor inheemse struiken, bomen en klimplanten. Meidoorn vormt vaak de basis, maar ook sleedoorn, wegedoorn, sporkehout en wilde rozen als hondsroos en egelantier horen van oudsher in Nederlandse heggen thuis.' (Nederlandse landschap verloor 225.000 kilometer heg)
In onze omgeving wordt de landbouwgrond hier en daar nog doorkruist met een paar kale houtwallen die ooit het fraaie coulisselandschap vormden. Op oude afbeeldingen bestaan ze uit struiken en bomen. Inmiddels zijn uitgerekend alle bloeiende en prikkende struiken systematisch verwijderd. Enkele bomen en wat bramen markeren de plaats van wat ooit een broeinest van vogeltjes, bijen en kleine zoogdieren was. We hebben een stichting die streeft naar herstel, maar de boer is blij dat ie eindelijk de horizon kan zien wat hij vroeger moest missen.