Productiekosten-vergelijking
LEI Wageningen UR onderzocht de productiekosten van pluimveevlees in verschillende landen. Daaruit blijkt dat de productiekosten in landen als Brazilië, Argentinië, Oekraíne en Thailand ondanks de tarifaire maatregelen al bijna concurrerend zijn met de EU-productiekosten. De EU weet zich echter in de huidige situatie beschermd door importheffingen en beperkte markttoegang. Als deze beschermingsmuren wegvallen, bijvoorbeeld als gevolg van een vrijhandelsakkoord zoals TTIP, dreigt de Europese markt overspoeld te worden door goedkoop geproduceerd pluimveevlees uit andere delen van de wereld, de VS voorop.
EU productiekosten fors gestegen door hogere voerprijzen
Tot nog toe weet de EU de importen van pluimveevlees te reguleren via importheffingen. Volgens het LEI is het nu al zo dat sommige landen ondanks die heffingen hun product vrijwel met een gelijke prijs zouden kunnen aanbieden. Dat komt doordat de EU productiekosten sinds 2011 fors gestegen zijn als gevolg van hogere voerprijzen. 'Ook het niet kunnen gebruiken van goedkopere transgene voedergrondstoffen en het verbod op diermeel werken kostprijsverhogend.op de Europese markt', schrijft Vilt. Voeg daar nog bij de dalende eurokoers en de prijskloof wordt steeds kleiner.
Dierwelzijn: 4,8 cent per kilo
Het LEI zette de productiekosten in 9 EU-landen op een rijtje: Nederland, Duitsland, Frankrijk, het Verenigd Koninkrijk, Italië, Spanje, Denemarken, Polen en Hongarije. In 2012 produceerde de pluimveesector 12,9 miljoen ton pluimveevlees, waarvan 76% vleeskuikens. De productiekosten varieerden van € 1,56 tot € 1,83 per kilo karkasgewicht, het gemiddelde kwam uit op € 1,73 per kilo.
De kostenniveaus werden vergeleken met die in de VS, Thailand, Brazilië, Argentinië, Rusland en Oekraïne. De productiekosten in de deze landen kwamen uit op gemiddeld 71% van de EU kosten.
Het LEI becijferde ook wat de 'extra kosten bij de productie van het vlees als gevolg van aanvullende Europese wetgeving [..] op het gebied van milieu en dierenwelzijn' zijn: 4,8 cent per kilo levend gewicht, aldus Vilt. Zelfs zonder die meerkosten moet ons continent zonder tariefmuren als kansloos worden beschouwd voor de productie van kip, volgens het LEI.
Het rapport is via deze link te lezen.
Fotocredits: 'Rotisserie Chicken', Beck
Op 31 oktober krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Leon, idd, 500 miljoen Amerikanen willen dadelijk onze Delft Blue kip kopen. Althans, dat hoop ik.
Ik ben niet direct bang voor de chloor-kip (al heeft het niet mijn voorkeur), maar het gaat mij om het principe.
We kunnen het ook omdraaien. Als we het eens zijn met de spelregels die in Amerika gelden moeten wij ook zo mogen produceren. Ik ben ondernemer genoeg om in te zien dat wanneer op gelijk speelveld ergens anders beter, goedkoper en veiliger geproduceerd kan worden we niet krampachtig vast moeten houden aan (over)-productie hier. (Ben wel voorstander van eigen voedsel productie waar mogelijk)
Leon, hoeveel ppm chloor zit er eigenlijk in of op die kip ?
Andere vraag: veel Amerikanen zijn bang voor de lagere EU voedselveiligheids-standaarden en daarom tegen de TTIP. Wie heeft gelijk (qua terecht bang zijn), de Amerikanen of de Europeanen ?
TTIP omarmen? Ik krijg er nog geen goed gevoel bij. Mogen we in Europa dan ook het 'voorzorgs-principe' loslaten? (chloor-kip) In dat geval zie ik wel mogelijkheden, zal met de novel-foods dan ook vlotter gaan.
Ik blijf van mening dat wanneer er in Europa bepaalde regels en normen gelden (waar ik het overigens niet altijd mee eens ben), die ook voor import moeten gelden.
Willem, het kappen van regenwoud wordt met name veroorzaakt door de vraag naar veevoer door landen met 'eigen' productiedieren die ze niet kunnen voeren met lokaal veevoer.