2 min
De Europese Commissie heeft woensdag besloten om de particuliere opslagregeling voor vlees- en zuivelproducten open te stellen. Daarnaast mogen aardappelen uit de markt worden gehaald en kan de sierteelt aanspraak maken op noodsteun.
In totaal stelt Brussel hiervoor een beperkt bedrag beschikbaar: €80 miljoen. Eurocommissaris voor landbouw Janusz Wojciechowski had al eerder te kennen gegeven weinig geld te hebben uit het Gemeenschappelijke Landbouwbeleid. Wel vindt hij nu dat steun geboden moet worden.
De Europese Commissie opent de opslagregeling (interventie) voor boter, magere melkpoeder en kaas. Ook rund-, schapen- en geitenvlees kunnen marktpartijen tegen een vergoeding in koelhuizen opslaan. De periode hiervoor is minimaal 2 tot 3 maanden en maximaal 5 tot 6 maanden. Als de crisis langer duurt, raken de koelhuizen overvol en zullen dieren uit de markt moeten worden genomen.
Nu al krijgt de Europese zuivelsector - de uitzonderlijke - toestemming om productiebeperkende maatregelen als in een kartel met elkaar af te stemmen om prijsval tegen te gaan. Dat kan bijvoorbeeld door koeien minder krachtvoer te geven. De aardappelsector wordt in de gelegenheid gesteld om volume uit de markt te halen. Dat geldt ook voor de sierteeltsector. De lidstaten moeten de plannen van de Europese Commissie nog wel goedkeuren, maar zullen vermoedelijk instemmen. Eind april moet de regeling zijn opgetuigd.
UPDATE, 14:15
Is er nog genoeg ruimte in de vrieshuizen om de zich ophopende productie te kunnen opslaan? Boerenbusiness vroeg het Aloys Putmans, CEO bij de Vereniging van Nederlandse Koel- en Vrieshuizen (Nekovri).
We horen geluiden dat vrieshuizen in Nederland bomvol zijn, wat is hier van waar?
"Er is nog voldoende opslagcapaciteit in Nederland. Doorgaans houden we rekening met een gemiddelde bezettingsgraad van 80%. De ‘vrije’ 20% wordt dan gebruikt om logistieke tegenslagen op te vangen, voor pieken tijdens seizoensoogsten en een crisis als deze. We houden er rekening mee dat de bezettingsgraad tijdens de coronacrisis kan oplopen naar 87%, maar dat is geen dramatische situatie."
In een tweede artikel op Boerenbusiness gaat het over de vraag of de Amerikaanse boer de coronacrisis overleeft. Boeren geven hun verse, niet houdbare producten weg en doen hetzelfde met aardappelen en uien; melkveehouders laten de melk weglopen. President Trump denkt dat de na de zomer het gevaar van Covid-19 wel weer zal zijn gaan liggen. Maar als dat niet zo is? Dan maken boeren die van dunne marges leven, dik verlies omdat ze tientallen procenten van hun oogst, melk en vlees niet meer kwijt kunnen. Tenzij hun bedrijven genationaliseerd worden, heeft dat tot gevolg dat ze ermee ophouden. Dan valt hun hele productie stil. Volgens directeur Robert Redfield van de Amerikaanse Centers voor Disease Control komt het virus dat Covid-19 veroorzaakt in de herfst en winter vermoedelijk juist in verhevigde mate terug. Onderwijl ontdekt de wereld dat vermoedelijk rond de 3% van de bevolking besmet is geweest door de eerste golf van het virus, zodat van immuniteit ook dan nog lang geen sprake kan zijn. Als in het najaar markten opnieuw moeten worden gesloten, kan dat ernstige consequenties hebben voor de voedseleconomie, een van de meest wezenlijke voor het handhaven van rust in de samenleving.
In totaal stelt Brussel hiervoor een beperkt bedrag beschikbaar: €80 miljoen. Eurocommissaris voor landbouw Janusz Wojciechowski had al eerder te kennen gegeven weinig geld te hebben uit het Gemeenschappelijke Landbouwbeleid. Wel vindt hij nu dat steun geboden moet worden.
De Europese Commissie opent de opslagregeling (interventie) voor boter, magere melkpoeder en kaas. Ook rund-, schapen- en geitenvlees kunnen marktpartijen tegen een vergoeding in koelhuizen opslaan. De periode hiervoor is minimaal 2 tot 3 maanden en maximaal 5 tot 6 maanden. Als de crisis langer duurt, raken de koelhuizen overvol en zullen dieren uit de markt moeten worden genomen.
Nu al krijgt de Europese zuivelsector - de uitzonderlijke - toestemming om productiebeperkende maatregelen als in een kartel met elkaar af te stemmen om prijsval tegen te gaan. Dat kan bijvoorbeeld door koeien minder krachtvoer te geven. De aardappelsector wordt in de gelegenheid gesteld om volume uit de markt te halen. Dat geldt ook voor de sierteeltsector. De lidstaten moeten de plannen van de Europese Commissie nog wel goedkeuren, maar zullen vermoedelijk instemmen. Eind april moet de regeling zijn opgetuigd.
UPDATE, 14:15
Is er nog genoeg ruimte in de vrieshuizen om de zich ophopende productie te kunnen opslaan? Boerenbusiness vroeg het Aloys Putmans, CEO bij de Vereniging van Nederlandse Koel- en Vrieshuizen (Nekovri).
We horen geluiden dat vrieshuizen in Nederland bomvol zijn, wat is hier van waar?
"Er is nog voldoende opslagcapaciteit in Nederland. Doorgaans houden we rekening met een gemiddelde bezettingsgraad van 80%. De ‘vrije’ 20% wordt dan gebruikt om logistieke tegenslagen op te vangen, voor pieken tijdens seizoensoogsten en een crisis als deze. We houden er rekening mee dat de bezettingsgraad tijdens de coronacrisis kan oplopen naar 87%, maar dat is geen dramatische situatie."
In een tweede artikel op Boerenbusiness gaat het over de vraag of de Amerikaanse boer de coronacrisis overleeft. Boeren geven hun verse, niet houdbare producten weg en doen hetzelfde met aardappelen en uien; melkveehouders laten de melk weglopen. President Trump denkt dat de na de zomer het gevaar van Covid-19 wel weer zal zijn gaan liggen. Maar als dat niet zo is? Dan maken boeren die van dunne marges leven, dik verlies omdat ze tientallen procenten van hun oogst, melk en vlees niet meer kwijt kunnen. Tenzij hun bedrijven genationaliseerd worden, heeft dat tot gevolg dat ze ermee ophouden. Dan valt hun hele productie stil. Volgens directeur Robert Redfield van de Amerikaanse Centers voor Disease Control komt het virus dat Covid-19 veroorzaakt in de herfst en winter vermoedelijk juist in verhevigde mate terug. Onderwijl ontdekt de wereld dat vermoedelijk rond de 3% van de bevolking besmet is geweest door de eerste golf van het virus, zodat van immuniteit ook dan nog lang geen sprake kan zijn. Als in het najaar markten opnieuw moeten worden gesloten, kan dat ernstige consequenties hebben voor de voedseleconomie, een van de meest wezenlijke voor het handhaven van rust in de samenleving.
Het is weer "Geld van velen gaat naar weinigen!" Eens kijken hoelang deze kruik nog te water gaat.
Het is eigenlijk wel bijzonder: een fooi voor land- en tuinbouw en vele miljarden voor de luchtvaart en zo-gewonnen-zo-geronnen bedrijven als booking.com (vorig jaar €4,5 miljard winst, in Amerikaanse handen nota bene).
In de Volkskrant vandaag een artikel over de steun aan buitenlandse bedrijven met topmanagement dat nu steun krijgt vanuit Nederland.
Uiteraard gaan oppositie en publiek hier straks over vallen. Een citaat van een econoom in het stuk uit de Volkskrant: Volgens hoogleraar economie Bas Jacobs van de Erasmus School of Economics is het vrij simpel. De overheid heeft een vrij ruwe regeling bedacht om bedrijven te ondersteunen en een groot deel van de loonkosten over te nemen. ‘Dat moest heel snel. Daarbij maakt het nu niet uit of een bedrijf veel eigen vermogen heeft of niet, of dat de topman een hoog salaris heeft. Dat is een kwestie van rechtsgelijkheid.’
Op Follow the Money is al te lezen: Het is de Europese Centrale Bank (ECB) verboden om de crisismaatregelen van overheden te financieren met het aanzwengelen van de geldpers. Geld bijdrukken voor het bedrijfsleven mag wel. Onder meer Shell, British American Tobacco en Louis Vuitton Moët Hennessy (LVMH) maken er dankbaar gebruik van. En zo belanden de nieuwe corona-euro’s van de ECB uiteindelijk in de zakken van de aandeelhouders van multinationals.
Daar staat botweg dat 'we' deze integrale crisis via de markt proberen op te lossen. Veel overheid op details is ook voor mij een schrikbeeld, maar geen overheid op het geheel al net zozeer. Natuurlijk is het de vraag wat het doel van het geheel is en dus welke eisen gesteld moet worden aan al dat keynesiaanse geld dat nu met biljoenen tegelijk (iedere week additionele, zo langzamerhand) de markt in wordt gepompt.
De andere vraag is hoe de ideeën voor dat doel gevormd kunnen worden en hoe er draagvlak voor kan worden ontwikkeld in plaats van de verlammende en zelfs gevaarlijke politieke polarisaties die nu al te voorspellen zijn.
Ik durf deze uitspraak wel aan: omdat de West-Europese landbouw sowieso al onder druk stond, is het maar zeer de vraag hoe die zonder gezamenlijk plan kan overleven. Die gezamenlijkheid vanuit de overheid is ver te bekennen. Dat blijkt uit deze symbolische fooi. Tegelijk is de verdeeldheid onder landbouwondernemers erg groot. Het maken van een gezamenlijk plan om de verwerkende industrie te voeden en aan nieuwe dimensioneringen te helpen wordt daarmee een lastige zaak.