1 min
Luxe merken als Hermès, LVMH en Kering investeren in de productie van dieren, schrijft Knack. Doen ze dat om hun welzijn te verbeteren of is er sprake van ethische greenwashing?
De Belgische journalist Katrin Swartenbroux bracht het balletje op Knack aan het rollen. Ze schrijft: "Hermès, LVMH (Dior, Louis Vuitton,..) en Kering (Gucci, Balenciaga, YSL,...) hebben de voorbije jaren lederlooierijen, alligatorboerderijen en weilanden vol merinoschapen opgekocht om vooral niet zonder de huid van deze dieren te vallen. Als je weet dat er drie krokodillen nodig zijn om een Hermès handtas te kunnen fabriceren, en dat de wachtlijst voor een Birkin bag ieder jaar langer wordt, is het logisch dat het zweet Hermès uitbreekt bij het idee dat ze jaarlijks moeten onderhandelen met kleine kroko-handelaren. Ook voor een alligator geldt immers dat je zijn vel best niet verkoopt eer hij geschoten is."
Verticale integratie is voor landbouw- en verwerkingsbedrijven al lang geen luxe meer. Transparantie, maar ook kwaliteit en prijs zijn dan in eigen hand. De keerzijde is dat de bedrijven zelf door consumenten aangesproken kunnen worden op, bijvoorbeeld, hun diervriendelijkheidsbeleid. Of, in het geval van de luxebedrijven, door (film)sterren en andere celebs. Zo distantieerde Jane Birkin zelf zich van Hermès nadat beelden naar buiten kwamen van krokodillenmishandeling.
Om dit soort 'affaires' te voorkomen, kiezen de modehuizen er voor kwekerijen en boerderijen in eigen hand te nemen. "Omdat ze willen dat de dieren goed behandeld en waardig geslacht worden," schrijft Swartenbroux. Dat geldt niet alleen voor krokodillen en alligators overigens. Luxeconglomeraat Kering richtte in 2013 het Python Conservation Partnership (PCP) op, een onderzoeksprogramma en "'engagement' om de handel in pythonhuiden zo ethisch mogelijk te laten verlopen en de soort te beschermen".
Hoe mooi de overwegingen ook klinken, de dieren hebben er waarschijnlijk weinig aan. PETA: "Dit heeft niets te maken met dierenwelzijn (...) Zolang dieren als handelsgoederen worden gezien zal de wreedheid jegens hen niet ophouden." Vanuit dat oogpunt is de verticale integratie van kwekerijen om de eigen aanvoer van exotisch leer veilig te stellen inderdaad niet meer dan een 'goedmakertje'.
Tenzij je natuurlijk, zoals Kering doet met zijn jaarlijkse Kering Award for Sustainable Fashion, ecologische innovaties en alternatieven bínnen de mode aanmoedigt. Zoals fruit-, ananas- of kombuchaleer. Daar hoeft geen dier het leven voor te laten en dat is op dit moment veel hipper.
Dit artikel afdrukken
Verticale integratie is voor landbouw- en verwerkingsbedrijven al lang geen luxe meer. Transparantie, maar ook kwaliteit en prijs zijn dan in eigen hand. De keerzijde is dat de bedrijven zelf door consumenten aangesproken kunnen worden op, bijvoorbeeld, hun diervriendelijkheidsbeleid. Of, in het geval van de luxebedrijven, door (film)sterren en andere celebs. Zo distantieerde Jane Birkin zelf zich van Hermès nadat beelden naar buiten kwamen van krokodillenmishandeling.
Om dit soort 'affaires' te voorkomen, kiezen de modehuizen er voor kwekerijen en boerderijen in eigen hand te nemen. "Omdat ze willen dat de dieren goed behandeld en waardig geslacht worden," schrijft Swartenbroux. Dat geldt niet alleen voor krokodillen en alligators overigens. Luxeconglomeraat Kering richtte in 2013 het Python Conservation Partnership (PCP) op, een onderzoeksprogramma en "'engagement' om de handel in pythonhuiden zo ethisch mogelijk te laten verlopen en de soort te beschermen".
Hoe mooi de overwegingen ook klinken, de dieren hebben er waarschijnlijk weinig aan. PETA: "Dit heeft niets te maken met dierenwelzijn (...) Zolang dieren als handelsgoederen worden gezien zal de wreedheid jegens hen niet ophouden." Vanuit dat oogpunt is de verticale integratie van kwekerijen om de eigen aanvoer van exotisch leer veilig te stellen inderdaad niet meer dan een 'goedmakertje'.
Tenzij je natuurlijk, zoals Kering doet met zijn jaarlijkse Kering Award for Sustainable Fashion, ecologische innovaties en alternatieven bínnen de mode aanmoedigt. Zoals fruit-, ananas- of kombuchaleer. Daar hoeft geen dier het leven voor te laten en dat is op dit moment veel hipper.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 31 oktober krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 31 oktober krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
_(weic2304a)_480_289_84_s_c1.jpeg)
Ik zou willen dat op Foodlog meer mensen vertellen over wat ze zien. Minder mening, meer ware verhalen. Piet Keijzer vertelt.
Uit fascinatie bezoek ik regelmatig een krokodillenfarm. Krokodillen zijn niet echt kuddedieren om te knuffelen. Daarom worden ze gehouden in groepen van gelijke grootte, zodat ze niet de kleintjes opvreten. Genoeg voeren om ze lui te maken en gevechten (cq beschadigingen aan de huid) te voorkomen. Daarnaast moeten ze ook nog paren, nesten maken, territoriums afbakenen. Management valt echt niet mee, want de dieren zijn niet af te richten. Geweld ter zelfverdediging is haast noodzakelijk. Ik weet niet of dat zielig is. Daarnaast moet er een bron zijn van goedkope (dierlijk) eiwit, anders is het niet te betalen.
Een kennis van mij heeft een geitenboerderij voor Cashmere. Die geiten worden gekamd, gemasseerd en meer dan vertroeteld. En 2 keer per jaar geschoren. Grote tegenstelling.
“Zolang dieren als handelsgoederen worden gezien zal de wreedheid jegens hen niet ophouden."
PETA-fundamentalisme geldt echter niet als norm.
Dieren, op het woord ‘beesten’ rust blijkbaar inmiddels een tabu, hebben gebruikswaarde voor mensen. Soit.. Maar…
Ethisch (al is die term contemporain erg betrekkelijk) houdt het gebruik van dieren in, dat dat met respect voor natuur en beest gebeurt.
Louis XVI (klopt het getal ?) liet massaal fazanten slachten voor een pastei van hun tongetjes.
Monsieur Paul Le Lion voert rosbief aan zijn BN-katten. En Madame de Lompadour geilt haar ego op met een krokodillentas..
Dat is geen gebruikswaarde hanteren met respect voor beest en natuur. Anders wordt het als we omkomen in de krokodillen, de wilde nertsen en struikelen over de slachtrijpe ossen. Maar dan is de factor exclusief voor de madammen er ook meteen weer af.
Is er een oplossing voor Hermes en consorten ?
Een heel eenvoudige…
Bescherm de exclusieve recepten van hun parfums. Maar gooi de markt open voor kopieën van ethisch dubieuze producten. Zodra Madame Tocqy uit Rotjeknor met een 100% look-a-like mag rondlopen, is de lol voor de kakmadammen er meteen af.
Wetgeving en keuzen te bepalen door het Wereldnatuurfonds.