Eten en gegeten worden

O, dan dit citaat van alweer Jaap Dirkmaat over Niko Koffeman, voormalig SP-er en PvdD-er. Ik heb het uit de reacties van een blog, maar het konmt oorspronkelijk uit een Volkskrant-artikel dat niet online staat:

Jaap Dirkmaat van de vereniging Das & Boom: 'Wij kregen bekendheid met ons fokprogramma om de korenwolf te behoeden voor uitsterven. Faunabescherming sleepten ons voor de rechter. Die beesten stonden op uitsterven, en het was ongepast ze te vangen en te dwingen tot vermeerderen, waardoor het proces alleen maar langer zou duren.' Faunabescherming verloor.

Dirkmaat heeft Koffeman leren kennen als 'een starre, sektarische dogmaticus die buiten de realiteit staat.' Dat Das & Boom tijdens de Limburgse overstromingen samenwerkte met jagers om konijnen en andere dieren de verdrinkingsdood te besparen, noemde Koffeman 'hypocriet': zo werd alleen kanonnenvlees gespaard. Dirkmaat: 'In het blad Argus van Faunabescherming krijgen wij altijd een veeg, ook vorige week weer. Sinds ons bestaan is het aantal dassen aanzienlijk vermeerderd, onder meer vanwege dassenburchten die wij bewaken. Dat doen we samen met jagers. Helemaal fout, volgens Koffeman: de jager is de duivel. Zolang het goed gaat met de das, noemt Faunabescherming dat natuurlijke ontwikkeling. Zodra iets tegenzit, hebben wij het gedaan.'

‘Er is een wereld van verschil tussen die twee’, o ja? dat mogen ze wel eens laten blijken dan

Wakker Dier, Bont voor Dieren en Compassion in World Farming staat de Vereniging Milieu-Offensief goed aangeschreven. Woordvoerders roemen de ,,keurige'' middelen die worden gebruikt om het milieubelang te dienen. Andere milieuverenigingen noemen de methoden van de Wageningse club daarentegen ,,verwerpelijk''. Voorzitter Jaap Dirkmaat van Vereniging Das en Boom: ,,Als je de bio-industrie wilt aanpakken, dan moet je geen boertjes de nek omdraaien, maar politiek verantwoordelijken aanspreken. We hebben last van de activiteiten van Milieu-Offensief, omdat boeren ons met hen associëren.''

Wat maakt gelukkiger: plenty eten of de vrijheid om te doen wat het beest bij je past in de natuur?

Een moeilijke vraag? Ik weet het niet. Eetzekerheid is uiterst plezierig. Voldoende uiting kunnen geven aan je aard, zou weleens optimaler kunnen zijn, dan een leven vol vrijheids- maar weinig eet- en comfortzekerheid.

In het beleid rond dierenwelzijn worden vaak de vijf vrijheden van Brambell gebruikt. Dieren zijn vrij: 1> van dorst, honger en onjuiste voeding; 2> van fysiek en fysiologisch ongerief; 3> van pijn, verwondingen en ziektes; 4> van angst en chronische stress; 5> om hun natuurlijke (soorteigen) gedrag te vertonen.
Deze vrijheden zijn duidelijk gemaakt met het oog op door de mens gehouden dieren. Maar als je ze gebruikt om het welzijn van dieren in het wild te evalueren, moet je wel tot de conclusie komen dat het slecht is gesteld met het dierenwelzijn. Dieren zijn voortdurend op zoek naar eten en vooral in de winter kan er honger ontstaan. Angst en chronische stress lijkt me ook niet uit te sluiten, zeker als er een wolf in de buurt is. En als je dan ook nog wordt gegrepen door een roofdier dan is er zeker sprake van 'fysiek ongerief' en van pijn. Alleen op het criterium 'soorteigen gedrag' scoren de dieren in het wild weer optimaal. En juist daar schort het aan bij de meeste gehouden dieren...

@ P, Dat de terreinbeherende organisaties niet verantwoordelijk zijn voor een vermeende loslopende lynx begrijp ik. Het gaat mij er om te laten zien hoe verontrust het publiek toen reageerde. Men wist gewoon niet bij ze terecht moesten met hun vragen.

'Er is een wereld van verschil tussen die twee', o ja? dat mogen ze wel eens laten blijken dan;-)