Lees ook
image

Vanmorgen werd ik wakker in het Westeinde Ziekenhuis (ongelukje). Nadat de fabuleuze Poolse nachtzuster gedag had gezegd, verscheen haar collega met de aankondiging van het ontbijt. Direct herinnerde ik mij Lucette Fabers tip dat je je eigen eten mee moet nemen, maar daar had ik de kans niet toe gehad. Het eten kwam en bleek een A-merkenontbijt te zijn (zie mijn wat vage telefoonfotootje). Peijnenburg was er met zijn eenplaksverpakking ontbijtkoek (met weinig vet), Bolletje met een gezoet toastje in plastic verpakt. Verder kuipjes dieetmargarine (met omega 3 + 6), honing, Hero-jam, Frico lichtbelegen kaas, ERU Goudkuipje, een plak kalkoenham, kiprollade met tuinkruiden, twee witte en twee bruine boterhammen en een kop (Pickwick?)-thee. Ik had honger als een paard, dus alle boterhammen gingen op en het toastje ook. Wat me op viel was dat veel van de plakjes en bakjes weinig uitsgesproken smaken hadden. De kaas was jong en zacht en de tuinkruiden gaven de kip slechts een onbestemd bijsmaakje. Zou hier een reden voor zijn? Hoe minder uitgesproken smaak iets heeft, hoe meer mensen het zullen eten? Een ander punt: is dit een goed ontbijt voor mensen die aan moeten sterken?

Ik moest erg lang op de dokter wachten en om 12.00 uur vroeg de zuster of ik niet ook trek zou hebben in de lunch. "Dat is warm eten!"

image

Het menu: rundergehaktbal met basilicumsaus, worteltjes en aardappelpuree en een aardbeienbavarois garni. Dit was precies wat ik mij had voorgesteld bij ziekenhuismaaltijden. De worteltjes waren goed gaar gekookt. De gehaktbal was iets aan de droge kant, met een beetje een "volks" smaakje. De puree was van poeder gemaakt, had vrij weinig aardappelsmaak en was vrij droog en stevig van consistentie. Een klontje boter had er best doorgemogen. De basilicumsaus hielp echter wat. Dan was er nog een gekookt tomatenpartje van een vrij bleke tomaat. De bavarois, tot slot, smaakte zoals kunstmatige aardbeientoetjes smaken. Kortom, ik had waar voor mijn geld.
Dit artikel afdrukken