Waarom zijn voedingswetenschappelijke inzichten meer omstreden dan die in andere wetenschappen?
Maakt dat wat uit? Jazeker. Het vak is beslissend voor de voedings- en leefstijladviezen ten behoeve van miljarden mensen. 'Goeroes' en wetenschappers onderling bestrijden elkaar openlijk in de pers. Dat is ongezond, want zo weet niemand meer wie te vertrouwen is.
Ook werpt het de vraag op welke investeringen in onderzoek met publiek-privaat geld nu wel en niet zinvol mogen heten. En dan is er nog een vraag: is er mogelijk een kwalijk aanbod op de markt gekomen als gevolg van verkeerde of niet toegepaste inzichten?
Logica
Zoveel gekrakeel duidt in de geschiedenis van de wetenschap doorgaans op een richtingenstrijd die zover gaat dat de fundamenten van een vak òf ter discussie staan òf nog niet helemaal zijn uitgekristalliseerd. De natuurkunde, wiskunde, biologie en zelfs de theologie hebben allemaal een op hun vak toegesneden reflectie over wat hun feiten en stellingen betekenen. Zo is bijvoorbeeld de logica de wijsbegeerte van de wiskunde. Reflectie laat wetenschappers in de spiegel kijken, samen met pottenkijkers die logische vragen stellen. Waar moest het vak eigenlijk over gaan, zit het nog op dat spoor of is het tijd voor nieuwe onderzoeksvragen en -paden?
Reflectie schept de broodnodige afstand waarmee de genoemde vakken conflicten kunnen duiden als een verschil in perspectief. Wat er in de voedingsleer aan de hand is, is onduidelijk omdat het vak geen wijsbegeerte heeft die de logica van de uitgangspunten en redeneringen toetst. Daar willen vijftien docenten op verzoek van Foodlog verandering in brengen.
Medici en wetenschappers maken elkaar voor dwaas uit
Eind september van dit jaar start de cursus Philosophy of Nutrition - in gewoon Nederlands: Wijsbegeerte van de Voedingsleer. Onze docenten denken net als wij dat de voedingsleer baat heeft bij een bezinning op zijn grondslagen en doelen. Dat doen ze mede vanuit de te verwachten nieuwe technieken en inzichten en praktische vraagstukken die de samenleving door wetenschappers wil laten oplossen.
Niet alleen het publiek raakt op deze manier de weg kwijt. Wat moeten bedrijven die etenswaren maken aan met zoveel verschillen van mening over wat goed is voor mensen? En wat moeten overheden die er beleid en regels voor moeten maken, omdat ze de hoeders zijn van een gezond en veilig voedingsaanbod?
Ruim 90% van de onderzoeksbudgetten gaat op aan biochemisch onderzoek, terwijl zolangzamerhand duidelijk is dat sociaal-wetenschappelijke experimenten de effecten van welvaartsgerelateerde voedingsziekten - en dus het overgrote deel - kunnen verminderen. Is zo'n budgetverdeling ethisch te verdedigen? Dat is een serieuze vraag die zelden gesteld wordt.
'We luisteren niet meer'
"De voedingswetenschap bevindt zich in een vertrouwenscrisis, waarbij consumenten steeds harder twijfelen aan de intenties en onafhankelijkheid van wetenschappers en er steeds harder wordt gemopperd over adviezen ("Eerst was het vet, en nu mogen we weer geen suiker.”) Feitarme lifestylediëten als The Green Happiness zijn helemaal niet te verslaan met feiten - die zijn namelijk gewoon een stuk minder aantrekkelijk dan het fotogenieke droomleven dat daar wordt beloofd, zonder ziektes, crises, sociale angst, cellulitis, motregen, hondenpoep en broeken die ineens niet meer passen. Wat zegt u, Voedingscentrum? Dat kan helemaal niet? We luisteren al niet meer." Die woorden schreef journalist Hiske Versprille van Het Parool.
Hoe gaan we daarmee om?
Wat kunnen voedingswetenschappers met voldoende zekerheid weten? Aan welke voorwaarden moet hun kennis voldoen om in de praktijk van dieetadviezen, winkelaanbod, dienstverlening via personal tracking en productontwikkeling gebruikt te kunnen worden? Binnen welke eventueel blijvende kennisbeperkingen kunnen bedrijven gezond voedsel maken en marketen? Hoe kunnen officiële instanties op het gebied van voedings- en leefstijladvisering met wetenschap en praktijk omgaan?
De vermoedelijk eerste cursus Philosophy of Nutrition ter wereld gaat op die vragen in. Het wordt bepaald geen gezweef, maar een keiharde inleiding in de kenleer en ethiek van de voedingswetenschappen. Ook gaat de cursus in op de vraag wat bedrijven en overheden mogen geloven, moeten vinden en hoe ze verstandig met wetenschap om kunnen gaan.
De cursus is bestemd voor wetenschappelijk onderzoekers, PhD's, voedingsprofessionals die werken voor bedrijven of adviesinstanties, diëtisten en beleidsmakers. Ook geschikt voor Engelstaligen die wonen en werken in Vlaanderen of Nederland.
Comité van Aanbeveling
De cursus wordt aanbevolen door:
- Tiny van Boekel, hoogleraar levensmiddelentechnologie Wageningen University & Research Center
- Simone Hertzberger, voormalig hoofd productintegriteit Ahold
- Diana Monissen, voormalig DG van het ministerie van VWS en directeur van zorgverzekeraar De Friesland, thans directeur van het Prinses Maxima Centrum voor kinderoncologie
- Hanno Pijl, internist-endocrinoloog en hoogleraar diabetologie Leiden University Medical Center
- Annet Roodenburg, lector Voeding en Gezondheid HAS Den Bosch
- Lex Bouter, hoogleraar scientific integrity VU MC
Philosophy of Nutrition start 27 september aanstaande en bestaat uit 3 blokken van 2 dagen. Lees de folder Philosophy of Nutrition. Inschrijven doe je hier. Als je eerst meer wilt weten, mail naar uitgever@foodlog.nl.
Dit artikel afdrukken
Ook werpt het de vraag op welke investeringen in onderzoek met publiek-privaat geld nu wel en niet zinvol mogen heten. En dan is er nog een vraag: is er mogelijk een kwalijk aanbod op de markt gekomen als gevolg van verkeerde of niet toegepaste inzichten?
Logica
Zoveel gekrakeel duidt in de geschiedenis van de wetenschap doorgaans op een richtingenstrijd die zover gaat dat de fundamenten van een vak òf ter discussie staan òf nog niet helemaal zijn uitgekristalliseerd. De natuurkunde, wiskunde, biologie en zelfs de theologie hebben allemaal een op hun vak toegesneden reflectie over wat hun feiten en stellingen betekenen. Zo is bijvoorbeeld de logica de wijsbegeerte van de wiskunde. Reflectie laat wetenschappers in de spiegel kijken, samen met pottenkijkers die logische vragen stellen. Waar moest het vak eigenlijk over gaan, zit het nog op dat spoor of is het tijd voor nieuwe onderzoeksvragen en -paden?
Reflectie schept de broodnodige afstand waarmee de genoemde vakken conflicten kunnen duiden als een verschil in perspectief. Wat er in de voedingsleer aan de hand is, is onduidelijk omdat het vak geen wijsbegeerte heeft die de logica van de uitgangspunten en redeneringen toetst. Daar willen vijftien docenten op verzoek van Foodlog verandering in brengen.
Medici en wetenschappers maken elkaar voor dwaas uit
Eind september van dit jaar start de cursus Philosophy of Nutrition - in gewoon Nederlands: Wijsbegeerte van de Voedingsleer. Onze docenten denken net als wij dat de voedingsleer baat heeft bij een bezinning op zijn grondslagen en doelen. Dat doen ze mede vanuit de te verwachten nieuwe technieken en inzichten en praktische vraagstukken die de samenleving door wetenschappers wil laten oplossen.
Niet alleen het publiek raakt op deze manier de weg kwijt. Wat moeten bedrijven die etenswaren maken aan met zoveel verschillen van mening over wat goed is voor mensen? En wat moeten overheden die er beleid en regels voor moeten maken, omdat ze de hoeders zijn van een gezond en veilig voedingsaanbod?Sinds een jaar of tien lijkt het niet veel meer uit te maken wat voedingswetenschappers zeggen. Op consensus gebaseerde kennis wordt door een belangrijk deel van de media tegenover totaal andere kennis gezet. Daar blijft het niet bij. Wetenschappers en gerespecteerde medici die zich met voeding bezighouden bekogelen elkaar in de media met elkaars waarheden en maken de ander rustig voor dwaas uit.
Niet alleen het publiek raakt op deze manier de weg kwijt. Wat moeten bedrijven die etenswaren maken aan met zoveel verschillen van mening over wat goed is voor mensen? En wat moeten overheden die er beleid en regels voor moeten maken, omdat ze de hoeders zijn van een gezond en veilig voedingsaanbod?
Ruim 90% van de onderzoeksbudgetten gaat op aan biochemisch onderzoek, terwijl zolangzamerhand duidelijk is dat sociaal-wetenschappelijke experimenten de effecten van welvaartsgerelateerde voedingsziekten - en dus het overgrote deel - kunnen verminderen. Is zo'n budgetverdeling ethisch te verdedigen? Dat is een serieuze vraag die zelden gesteld wordt.
'We luisteren niet meer'
"De voedingswetenschap bevindt zich in een vertrouwenscrisis, waarbij consumenten steeds harder twijfelen aan de intenties en onafhankelijkheid van wetenschappers en er steeds harder wordt gemopperd over adviezen ("Eerst was het vet, en nu mogen we weer geen suiker.”) Feitarme lifestylediëten als The Green Happiness zijn helemaal niet te verslaan met feiten - die zijn namelijk gewoon een stuk minder aantrekkelijk dan het fotogenieke droomleven dat daar wordt beloofd, zonder ziektes, crises, sociale angst, cellulitis, motregen, hondenpoep en broeken die ineens niet meer passen. Wat zegt u, Voedingscentrum? Dat kan helemaal niet? We luisteren al niet meer." Die woorden schreef journalist Hiske Versprille van Het Parool.
Hoe gaan we daarmee om?
Wat kunnen voedingswetenschappers met voldoende zekerheid weten? Aan welke voorwaarden moet hun kennis voldoen om in de praktijk van dieetadviezen, winkelaanbod, dienstverlening via personal tracking en productontwikkeling gebruikt te kunnen worden? Binnen welke eventueel blijvende kennisbeperkingen kunnen bedrijven gezond voedsel maken en marketen? Hoe kunnen officiële instanties op het gebied van voedings- en leefstijladvisering met wetenschap en praktijk omgaan?
De vermoedelijk eerste cursus Philosophy of Nutrition ter wereld gaat op die vragen in. Het wordt bepaald geen gezweef, maar een keiharde inleiding in de kenleer en ethiek van de voedingswetenschappen. Ook gaat de cursus in op de vraag wat bedrijven en overheden mogen geloven, moeten vinden en hoe ze verstandig met wetenschap om kunnen gaan.
De cursus is bestemd voor wetenschappelijk onderzoekers, PhD's, voedingsprofessionals die werken voor bedrijven of adviesinstanties, diëtisten en beleidsmakers. Ook geschikt voor Engelstaligen die wonen en werken in Vlaanderen of Nederland.
Comité van Aanbeveling
De cursus wordt aanbevolen door:
- Tiny van Boekel, hoogleraar levensmiddelentechnologie Wageningen University & Research Center
- Simone Hertzberger, voormalig hoofd productintegriteit Ahold
- Diana Monissen, voormalig DG van het ministerie van VWS en directeur van zorgverzekeraar De Friesland, thans directeur van het Prinses Maxima Centrum voor kinderoncologie
- Hanno Pijl, internist-endocrinoloog en hoogleraar diabetologie Leiden University Medical Center
- Annet Roodenburg, lector Voeding en Gezondheid HAS Den Bosch
- Lex Bouter, hoogleraar scientific integrity VU MC
Philosophy of Nutrition start 27 september aanstaande en bestaat uit 3 blokken van 2 dagen. Lees de folder Philosophy of Nutrition. Inschrijven doe je hier. Als je eerst meer wilt weten, mail naar uitgever@foodlog.nl.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
"Waarom zijn voedingswetenschappelijke inzichten meer omstreden dan die in andere wetenschappen?"
De topic geeft het zelf al aan.
Voedingswetenschap als discipline wordt tot in het extreme beïnvloed door opinies, doctrines, marketing, honger naar EU-subsidies, religies, sociale invloeden en de meest bizarre en triviale aannames.
Kook daar maar eens pap van...
Astrid: Mag het ook gezond boerenverstand zijn?
Het fijt dat voedingswetenschappers elkaar openlijk bestrijden zegt genoeg. De wijze waarop voedselwetenschap wordt bedreven heeft geen enkele zin, en is weggegooid geld…En dat er kwalijk aanbod op de markt komt staat als een paal boven water. Het fundament van voedingswetenschap ontbreekt, logische vragen ontwaren logische antwoorden (in privé setting gegeven), maar die zijn schokkend, voor consumenten, in de wereld waar schijn zekerheden geboden worden, in verwarring brengen. De voedingswetenschap en de medische wetenschap
weten globaal wat er in ons voedsel aanwezig moet zijn, en dan houd het op.
Logica:
Het is tijd voor bezinning op het gebied van voeding in relatie tot humane gezondheid. Er moer reflectie komen op het gebied van de uitgangspunten en redeneringen. Op van vulling naar voeding.
Docenten die een benadering van het probleem, vanuit elitaire overwegingen, gaan maken zullen geen oplossing organiseren. Zij hebben niet de juiste tools om het probleem adequaat aan te pakken. De ontbrekende logica gaat meer verwarring opstapelen bovenop de heersende verwarring.
Daarbovenop denken sommigen dat de alom hoog geprezen techniek ons gaat redden. Dit alleen al geeft aan dat men er absoluut niets van begrepen heeft.
Medischi en wetenschappers moeten zich niet in het publieke domein bevechten maar zoeken naar consensus misschien buiten hun eigen dampalen (even een term die voedselproducenten mee krijgen op een management cursus). Wij als voedselproducenten met een praktijk netwerk ( met kennis op velerlei terrein) zijn ervan overtuigd dat er dan( buiten de dampalen kijken) iets gaat ontstaan wat nu niemand nog voor mogelijk houd.
Ik lees dat de focus weer gericht is op welvaart gerelateerde voeding ziekten en lees niets over voedselproductie systeem fouten. Het zou wel eens zo kunnen zijn dat als we de voedselproductie systeem fouten gezamenlijk met de maatschappij (consumenten) gaan aanpakken het gezondheid bewustzijn gaat zorgen voor een ongekende doorbraak.
'We luisteren niet meer'
Zoals net gesteld, en heb dat al meerdere keren ervaren, de consumenten uitgelegd hoe de natuur gezondheid bevorderend voedsel organiseert, geeft vertrouwen in het zo geproduceerd voedsel. Het geeft voor hen misschien tot nu toe onbewuste herkenning en heb je een geïnteresseerd luisterend oor.
We moeten het uit ons hoofd zetten:
VOEDSELWETENSCHAP EN ZEKERHEDEN ZIJN TWEE TEGENGESTELDEN.
Het produceren van voedsel heeft te maken in de bodem met enkele duizenden verschillende variabelen. Die variabelen werken samen, met, en ook van elkaar, dat levert enkele miljoenen verschillende uitkomsten op. Wie met zekerheid hier iets over de uitkomst (kwaliteit van het voedsel) kan zeggen moet nog geboren worden. Dat gebrek aan kwaliteit in ons voedsel heeft omgekeerd, ontegenzeggelijk, dezelfde uitwerking op ons maagdarm stelsel.
Even enkele aandachtspunten:
Nutriënten, aantal, hoeveelheden en de natuurlijke balans…… Vitaminen voldoende……… En heel veel verschillende secondaire metabolieten.
Als we de natuur leren begrijpen, zijn wetten en werkwijze gaan volgen hebben we de hoogst mogelijke (garantie) dat de kwaliteit van ons voedsel aansluit bij die kwaliteit zoals in de evolutie bedoelt, en waarop we zijn geëvalueerd. Hier is nog heel veel over te zeggen maar laat het even zo.
Nu zien we dat steeds meer mensen op jongere leeftijd meer medicatie nodig hebben.
Spreek de hoop uit dat de geleerden deze zienswijze een serieuze kans geven, wij monitoren de uitwerking van dit voedsel reeds in ziekenhuizen en revalidatie huizen met zeer positieve resultaten.
Arnold van Woerkom.
""Wat kunnen voedingswetenschappers met voldoende zekerheid weten? Aan welke voorwaarden moet hun kennis voldoen om in de praktijk van dieetadviezen, winkelaanbod, dienstverlening via personal tracking en productontwikkeling gebruikt te kunnen worden?""
Lijkt mij persoonlijk vrij simpel: eet zoals de natuur het bedoeld heeft, dus zo vers en onbewerkt(vanuit de fabriek) mogelijk, kook zelf met verse spullen, koop de minst bewerkte producten met de minste gebruikte ingrediënten, dan zit je op de beste weg. Geen gezeur en gekibbel onderling of een e-nr nou wel of niet gezond is, gewoon je gezonde verstand gebruiken en bedenken of moeder natuur schepijs met aardbei aroma verzonnen heeft of dat je beter gewoon aardbeien kan eten......om maar een voorbeeld te noemen.