EAT is een initiatief van Dr. Gunhild Stordalen. Ze is opgeleid als medica en getrouwd met ‘hoteltycoon’ Peter Stordhalen.

In zijn hotel en met haar kennis en netwerk brachten ze voor de 5e keer meer dan 600 afgevaardigden uit 50 verschillende landen bijeen. Stordhalen startte EAT in 2014 samen met Dr. Johan Rockström van het Stockholm Resilience Center (SRC) en later ook de Wellcome Trust. Hun samenwerking blijkt aantrekkingskracht te hebben. Een groeiende stoet mensen en organisaties die zichzelf serieus nemen, liet zich inmiddels zien op de EAT-fora. Klinkende namen als het World Economic Forum, het World Wildlife Fund, de World Bank en de FAO zijn inmiddels vaste gast. Het twee-daagse congres is misschien wel de overtreffende trap van een Davos voor eten. Wie iets voorstelt in de voedselwereld wil er daarom graag bijhoren.

EAT wil door middel van bewezen praktijken, het vormen van netwerken en het delen van kennis overal in de wereld voedselsystemen voorbereiden op een toekomst waarin we zuiniger met de beschikbare middelen moeten leren gaan en ze beter verdelen.

Professoren, bekende koks, politici, multinationals, starters, non-profit organisaties en welgeteld één boer kregen het podium
Ik mocht dit jaar als vrijwilliger bij deze exclusieve ons-kent-ons conferentie (alleen op uitnodiging) zijn. Professoren, bekende koks, politici, multinationals, starters, non-profit organisaties en welgeteld één boer kregen het podium. Het team van twaalf jonge vrijwilligers was getuige van hun speeches, de discussies maar vooral ook van de dynamiek achter de schermen. We kwamen op eigen kosten, werkten zonder betaling en deelden onze levens en nog maar jonge ervaring vooral onderling tijdens het congres.

Het prikkelde mijn collega Jess, een PHD-studente uit Oxford, om de vrijwilligers aan het woord te laten. Ze interviewde ons en bundelde de verhalen. Onder ons: moeders van drie kinderen, dokters-in-opleiding, voedselredders en activisten. Kortom, de nieuwe generatie food heroes en wat minder ‘Davos’.

Het congres legt de nadruk op de integratie van verschillende partijen en de energie en talenten van millenials om onder- en overvoeding en de oneerlijke verdeling van voedsel in de wereld aan te pakken. De vrijwilligers, heuse live aanwezige millenials, werden onderwijl als gratis krachten ingezet om de toegangspasjes van bezoekers te scannen en hen als levende bewegwijzeringsborden naar hun plaats in de diverse zalen te begeleiden.

Gelukkig mochten we af en toe ook de zaal in om naar de speeches van de internationale jetset te luisteren (ze zijn allemaal online te vinden). Ik luisterde naar Norah Asiyo Ebukalin, de enige boer onder de sprekers en tevens de enige die ook met ons in gesprek ging. Deze Oegandese, zonder academische achtergrond, vertegenwoordigt 2.500 andere kleine boeren uit haar regio en een farmer-led wetenschappelijk onderzoeksteam. Ze wil boeren en wetenschappers gezamenlijk laten werken aan de vraagstukken waar Oegandese dorpen mee worstelen. Zo krijg je praktische in plaats van wereldvreemde oplossingen. EAT kan dus het wel. De kracht van Norah’s persoonlijkheid en boodschap waren voor mij in ieder geval het hoogtepunt van de twee dagen.
Dit artikel afdrukken