Zij die het weten, vinden het gewoon. Frankrijk ligt tussen de middag stil, omdat iedereen - van loodgieter tot kantoorjuf, van vrachtwagenchauffeur tot zakenman - buiten de deur gaat eten en daar van twaalf tot twee voor neemt. Die tijd lijkt voorbij. Afgelopen jaar hebben Fransen meer geld gespendeerd in fast food ketens dan in traditionele restaurants met bediening.

Volgens een onderzoek door food consultant Gira Conseil wordt 54 procent van de bestedingen in de Franse horeca uitgegeven in fast food ketens. De omzet van fast food steeg het afgelopen jaar met 14 procent.

The Salt legt uit waar dat door komt. De Fransen laten hun legendarische eetgewoonten achter zich. Vroeger was het onbestaanbaar om alleen naar een restaurant te gaan. Eten deed je samen, in gezelschap, gedurende meerdere gangen en al pratend. Gewoon ergens een broodje of burger oppikken en dat alleen oppeuzelen ervaren de Fransen daardoor als een ontsnapping aan dat sociale keurslijf. Om sociaal te doen hebben ze inmiddels hun smartphone en social media.

Er is een tweede reden voor de verschuiving. De Franse lunchpauze is sinds 1975 afgenomen van 80 tot 22 minuten. Dat is domweg te weinig tijd om in het restaurantje op de hoek aan te schuiven voor een aantrekkelijk geprijsd plat du jour of de 'formule midi'. Terwijl de buurtrestaurants stevig onder druk zijn komen te staan, bloeien de fastfoodketens als nooit tevoren. Burger King, dat 16 jaar geleden z'n 39 Franse restaurants sloot, maakte een vliegende rentree. McDonald's heeft 1200 vestigingen en Subway inmiddels meer dan 400 in het land van de lange lunch.

Een derde reden voor het fast food succes is de manier waarop de ketens hun aanbod aangepast hebben aan de lokale smaken. Het Franse fast food aanbod kent minder gefrituurde en meer verse gerechten. Er is zelfs een vestiging waar alleen maar salade te krijgen is, de McSalad. Met zijn dressing van hazelnootolie en balsamico kon die zelfs de goedkeuring wegdragen van Franse culi's.

Last but not least: zelfs voor Fransen is het wel eens een verademing gewoon je zelfgekozen lunch in je eigen tempo te nuttigen zonder afhankelijk te zijn van een nurkse ober die het eten op je bord smijt en voortdurend kijkt alsof je niet weet hoe het hoort.

Fotocredits: Ristorante, uitsnede, Thomas Hawk
Dit artikel afdrukken