Participatief en transparant
Er is veel te doen rond veehouderij. Het kabinet laat zich informeren door Gezondheidsraad en de commissie voor Economische Zaken. Deze commissie bestaande uit kamerleden uit verschillende fracties heeft vandaag een aantal betrokkenen uitgenodigd voor ‘rondetafelgesprekken’. De van Foodlog bekende Marijke Nooijen en Jan Cees Vogelaar zijn onder de genodigden.
In een ochtendlange sessie worden verschillende betrokkenen gehoord. Dat gaat in 4 blokken: overheid, bedrijfsleven (de sector), wetenschap en maatschappelijke (groene en dieren-)organisaties. Er wordt live gestreamd en te oordelen naar het feit dat het ‘trending topic’ is op Twitter wordt het op de voet gevolgd door een publiek via Internet.
Participatief en transparant, zou je zeggen. De politiek gaat mee met zijn tijd en alle betrokkenen kunnen hun inbreng leveren. Maar is dat echt zo?
Behoefte aan een andere ruimte
De indeling in blokken zet aan tot indelen in partijen; geen ronde tafel maar een strijdperk.
Door een publieke bijeenkomst die ook nog eens live gestreamd wordt worden betrokkenen eerst en vooral afgerekend op het ferm naar voren brengen van het standpunt van hun achterban.
De mensen met de kennis informeren de commissie, die het kabinet informeert. Bij iedere overdracht gaat kennis verloren. Ontstaat zo het best denkbare resultaat?
Laten we wel wezen: het negatieve gevoel in de samenleving tegen de intensieve veehouderij los je niet op met een livestream over wat mensen aan tafel en wat getwitter daarover. Je sluit er mensen mee uit en bevestigt bij de tegenstanders het gevoel dat hen iets door de strot wordt geduwd. Zo oogst je precies het omgekeerde van wat je wilde bereiken: een open proces dat wellicht zelfs tot nieuwe inzichten leidt en waarin mensen het gevoel hebben bij te kunnen dragen en serieus te worden genomen.
Consulteren of participeren
De wereld is te ingewikkeld geworden om te consulteren. De veehouderij in Nederland is een voorbeeld waarbij het niet mogelijk is om alle informatie te verzamelen, te wegen en dan tot een wijs besluit te komen. Er is nieuwe kennis nodig, niet in de vorm van nog meer onderzoeken, maar in de vorm van gezamelijk ontwikkelde inzichten. Er is behoefte aan een ruimte, zowel in de betekenis van 'gezamenlijke locatie' als van de afwezigheid van obstakels, om denkkracht vrij te maken en elkaar te ontmoeten zonder in de eerste plaats op institutionele of persoonlijke belangen aangekeken danwel afgerekend te worden. Moderne media kunnen daar behulpzaam bij zijn, maar niet op de manier waarop ze nu ingezet worden. Ze zijn er om mensen te laten participeren.
Een ander proces
Het kan ook heel anders. Nodig de mensen die nu bijdragen aan de rondetafel uit in een online samenwerkingsomgeving. De leden van de commissie voor EZ voegen zich daarbij. Geef deelnemers gezamenlijk de ruimte, maar tevens de verplichting, om tot een serie inzichten of een voorstel te komen. Ieder doet op dezelfde voorwaarden mee. De online omgeving wordt benut om te ontmoeten, documenteren en gemeenschappelijkheid te ontwikkelen. Er wordt optimaal gebruik gemaakt van online en offline modi waarbij ieder zijn sterke kanten heeft; zo is de online modus geschikt voor informatie uitwisselen, de offline modus voor overtuigen en allianties smeden.Dit biedt de volgende voordelen:
Tijd: het is belangrijk betrokkenen gedurende een langer tijdverloop ‘mee te nemen’ en bloot te stellen aan elkaars inzichten. Een ronde-tafel gesprek of consultatie hebben een te eenmalig karakter; betrokkenen zijn er dan op gericht om hun eigen standpunt vooraf in te nemen en stevig naar voren te brengen.
Balans transparant en veilig: een helder en transparant proces is belangrijk, maar de beslotenheid van een veilige omgeving ook. Het feit dat het proces plaats heeft en het procesontwerp plus uitkomsten worden voor een zo breed mogelijk publiek zichtbaar, het eigenlijke verloop van het proces niet. Dit maakt dat deelnemers met iets meer afstand van hun belangen (politieke kleur, werkgever, aandeelhouders, leden) kunnen opereren.
Inclusief - exclusief: niemand is bij voorbaat buitengesloten, uiteindelijke deelname geschiedt op uitnodiging. Criteria zijn: kennis van de materie en de wil om tot gezamenlijk resultaat te komen. Hierdoor wordt een zo groot mogelijke verzameling van de denkkracht collectief aanwezig in staat gesteld bij te dragen.
Invloed en vertrouwen: iedereen mag meepraten en -beslissen over het resultaat, dat bij betere en nieuwe inzichten terug naar de tekentafel kan worden gestuurd
Het had zomaar hier op Foodlog gekund. Open, transparant. Iedereen kan aanschuiven, desnoods onder een consistent gebruikte nickname. Het gaat immers om de argumenten en het gezamenlijke proces van beeld- en uiteindelijk besluitvorming. Met de ervaringen die hier bestaan, schat ik dat we binnen enkele maanden kunnen komen tot inzichten en vormen van consensus waarvan ik nu zeker weet dat ze niet zullen ontstaan.
Fotocredits:screenshot website publeaks.nl
Op 30 december krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Ik heb de vraag neergelegd bij de voorzitster, Mevr Dikkers, en aan LTO, Marieke Hoste, wat men nu denkt dat er gebeurd met zo'n inbreng aan de Ronde Tafel. Ik ben benieuwd naar hun reactie en houd jullie op de hoogte.
'...in de ogen van velen de grootste misstand van Nederland' en 'het Kabinet laat zich informeren...', zo lees ik bovenstaand. Echter in contrast daarmee staat de Nederlandse versie van 'State of the Union' van afgelopen dinsdag. Traditiegetrouw worden daarin de belangrijkste zaken weergegeven die het volk (de politiek?) bezighouden. Over veehouderij, landbouw, voedsel etc staat nul komma niets in die troonrede.
Hebben Koning en Kabinet totaal de feeling met de bevolking verloren en zodoende niet in de gaten dat (intensieve) veehouderij een hot item is, of ziet de regering heel goed dat het volk momenteel andere zorgen heeft, en is men allang blij dat de agrarische sector per saldo de grootste bijdrage levert aan de Nederlandse handel? (Ook dat laatste had trouwens als positieve toon in de troonrede kunnen worden vermeld, maar dat terzijde).
Overigens is het niet een kwestie van Ronde tafel òf Publieke Media, maar een en-en-verhaal. Het ene geeft dan input aan het andere.
Uit ervaring eens met iedereen die hier zegt dat ronde tafels en aanverwant gedoe niks opleveren. Ook eens met de stelling dat Foodlog een erg goede online ontmoetings- en documentatieplek is: als provinciaal politica en woordvoerder agro en ruimte gebruik ik Foodlog al langer als serieuze informatiebron en toetssteen omdat hier uit alle relevante disciplines zoveel deskundige mensen met ideeën bij elkaar komen. Dat maakt me wijzer en dus beter in staat om zo effectief mogelijke politieke afwegingen maken. Dat is belangrijk omdat er van mijn beslissingen en die van een beperkte groep collega's in de provincie erg veel afhangt voor boeren, burgers en buitenlui in Brabant (en zelfs daarbuiten gezien de tamelijk rigoureuze beleidskeuzes die Brabant aan het maken is momenteel).
Maar daarnaast kunnen mijn collega's en ik niet zonder bedrijfsbezoeken aan boeren, slachters, retailers en andere professionals; zonder gesprekken met wetenschappers, natuur/milieuorganisaties, koepelclubs en agro-onderwijs, zonder visites aan niet-agrarische bewoners van de buitengebieden, zonder drukbezochte intense avonden in dorpshuizen waar verhitte boerenkoppen en hun belangenbehartigers botsen op die van hun buren en/of natuurbeschermers. Ik organiseer ook zelf bijeenkomsten (regelmatig met mijn eigen partijmensen maar ook met andere partijen) met betrokkenen die meestal graag op de uitnodiging ingaan (behalve de retailjongens van AH en Jumbo dan, die menen aan niemand maatschappelijke verantwoording te hoeven afdragen maar daarover misschien later meer).
Verder levert Twitter me een structurele schat aan real life information op en zelfs ook volop real life contacten: Ongelooflijk hoeveel food- en agromensen ik heb leren kennen via dat medium, ook persoonlijk. En hoeveel inzicht Twitter me verschaft in het dagelijks leven van boeren, in de ideeën en activiteiten van foodpeople. Van onschatbare waarde is dat allemaal.
Het besluiten nemen is er niet gemakkelijker door geworden omdat je inlevingsvermogen en je inzicht in hoe ingrijpend jouw besluiten kunnen zijn veel groter worden. Maar door de landurige onderdompeling in wat inmiddels door Twitter (bijv. Josiens dinsdagavond-Agrichat), Foodlog én alle uit de enorme maatschappelijke druk ontstane face to face ontmoetingen steeds meer één community wordt in plaats van elkaar bestrijdende sectoren en koninkrijkjes ben ik er inmiddels van overtuigd dat we allemaal onderdeel zijn van hetzelfde probleem, dat er eigenlijk geen tegengestelde belangen zijn en dat we dus allemaal deel uitmaken van mogelijke oplossingen. En dat wie zich aan die community onttrekt zich buiten het proces plaatst en zich diskwalificeert. Oh ja: In het Brabantse provinciebestuur proberen we al een poos te doen waar ook Josien voor pleit: Op allerlei manieren alle betrokkenen zo vaak mogelijk met elkaar in contact brengen en houden, zoveel mogelijk mensen zo vaak mogelijk laten meepraten zodat niemand uiteindelijk nog anders kan dan luisteren naar de ander. De werkelijkheid is weerbarstig, de koppen knallen nog steeds regelmatig maar in Brabant weten de meeste betrokkenen inmiddels: we kunnen hier niet uit komen zonder "de ander". Nu kijken wat eruit komt. Hoop doet leven...
Dit is iets om te doen. Te laten zien in praktijk. Dan gaat het wel leven. Nu is het erg theoretisch denk ik.
Nochtans bleef het stil in reactie op dit stuk.