1 min
Het is een doorbraak in het onderzoek. Al jaren is er opschudding en angst over de invloed van microplastics in het milieu op de menselijke gezondheid. Zouden de kleine plastic deeltjes ook in ons bloed zitten? Nederlands onderzoek van de Vrije Universiteit toont aan dat die aanwezigheid met zekerheid is vastgesteld. Het werd vandaag gepubliceerd in Environment International.
Uit bloedmonsters van 22 Nederlandse vrijwilligers bleek dat 17 van hen microplastics bevatten. Volgens een van de onderzoekers is niet ondenkbaar dat de gebruikte methode nog te grof was en daarom nog iets kleinere deeltjes bij de overige 5 niet detecteerde.
Of mircoplastics schadelijk zijn omdat ze in de bloedbaan blijken te circuleren, is onbekend. Er is uitsluitend aangetoond dat ruim drie kwart van de vrijwilligers plastic in hun bloed had. De kans is vrij groot dat we allemaal plastic in ons bloed hebben.
In de Volkskrant spreekt toxicoloog en Utrechtse emeritus-hoogleraar Martin van den Berg zorgen uit: "zulke deeltjes kunnen chronische ontstekingsreacties veroorzaken". Of dat ook feitelijk zo is moet nog worden aangetoond. In The Guardian laten de onderzoekers zelf zulke boven de onderzoeksbevindingen uitstijgende geluiden horen. Omdat ze willen weten hoe schadelijk de aanwezigheid van plastic in ons bloed is en of het zich ook opbouwt in onze organen en hersenen vragen ze dringend om meer funding om hun onderzoek voort te kunnen zetten.
Uit bloedmonsters van 22 Nederlandse vrijwilligers bleek dat 17 van hen microplastics bevatten. Volgens een van de onderzoekers is niet ondenkbaar dat de gebruikte methode nog te grof was en daarom nog iets kleinere deeltjes bij de overige 5 niet detecteerde.
Of mircoplastics schadelijk zijn omdat ze in de bloedbaan blijken te circuleren, is onbekend. Er is uitsluitend aangetoond dat ruim drie kwart van de vrijwilligers plastic in hun bloed had. De kans is vrij groot dat we allemaal plastic in ons bloed hebben.
In de Volkskrant spreekt toxicoloog en Utrechtse emeritus-hoogleraar Martin van den Berg zorgen uit: "zulke deeltjes kunnen chronische ontstekingsreacties veroorzaken". Of dat ook feitelijk zo is moet nog worden aangetoond. In The Guardian laten de onderzoekers zelf zulke boven de onderzoeksbevindingen uitstijgende geluiden horen. Omdat ze willen weten hoe schadelijk de aanwezigheid van plastic in ons bloed is en of het zich ook opbouwt in onze organen en hersenen vragen ze dringend om meer funding om hun onderzoek voort te kunnen zetten.
. . . en beloftes zijn er om te worden gebroken.
Tinka #3, dank voor jouw expert opinion. En natuurlijk vinden mensen als Theo het maar niks. Maar dat is (ook) een mening.
Zoals we in onze Weekend vandaag schreven: zekere kennis is een schaars goed.
Niet verrassend, lag in de lijn der verwachting. Gezond zullen de deeltjes vast niet zijn Tinka.
‘Omdat wij hebben voorgesteld om er een live gesprek van te maken en Tinka Murk daartoe graag bereid bleek, zijn we dat nu aan het organiseren. Nader nieuws volgt.’
Vermoedelijk is er geen accumulatie en vergeleken met andere microparticles (beter bekend als fijnstof, afkomstig van bv open haarden en verkeer) die vanuit de lucht in ons bloed terecht kunnen komen (en daaruit weer verwijderd worden) is niet te verwachten dat toxische stoffen een probleem zijn (gezien de aard en concentratie van de deeltjes). Het lijkt mij erg nuttig om het beschreven onderzoek uit te breiden naar de aanwezigheid van andersoortige (ultra) fijne deeltjes in het bloed want de negatieve effecten van blootstelling daaraan is voor zover ik kan nagaan nooit gekoppeld aan daadwerkelijke gehaltes in het bloed.
Hieronder mijn eerdere iets uitgebreidere reflectie op het artikel, in het Engels ivm de internationale doelgroep.
This relevant and well performed research convincingly shows the possibility of plastic polymers to occur in human blood (focus on ≥0.7 micron). These results are in line with what is known from exposure to very fine particles (PM2.5, particulate matter <2.5 micron). These fine inhalable particles come in many sizes and shapes and can be made up of hundreds of different chemicals. Especially when originating from combustion processes (e.g. fireplaces, smoking, exhausts) they are loaded with toxic, including carcinogenic, particles. Discovered as a potential problem around 1997, studies first revealed a relationship between chronic PM2.5 exposure and serious heart and lung diseases. Especially the ultrafine particles (including natural ones) are small enough to pass through the lung tissue into the blood stream. Therefore it is not surprising that inhaled (ultra)fine plastic particles are amongst them. Interestingly, in cancer treatment polymeric nano-sized carriers are actively used to deliver drugs. This medical research also shows enhanced clearance of polymeric nanoparticles from the bloodstream. The recent publication about the plastic particles in human blood rightfully indicates that it remains to be determined whether the detected plastic particles are carried by specific e.g. immune cells involved in translocation of the particles and whether the levels found could pose a human health risk. I think it would be good to study this further, preferably in comparison with other
For marine organisms uptake in blood seems very unlikely as exposure via the water or food already is very low and all research until now indicates effective excretion from the gut, so no uptake in the body. This is currently being studied further in our Marine Animal Ecology group (Wageningen University).
Schadelijk? Jammer dan, is voorlopig echt niets aan te doen.
Je kunt er niet omheen ook niet als je gekleed gaat in middeleeuws kledij, biodynamisch eet, geen levensmiddelen in plastic verpakking neemt en de rest van je leven in een plaggenhut verblijft. Het zit in het water, de zee, de lucht, de grond. Al in 2004 werden weekmakers in ons bloed gemeten (TNO), en die zijn in ieder geval schadelijk.
Steeds meer, lijkt wel doorschuiven naar de gezondheidszorg.
Van steeds meer andere ongewenste stoffen is het gezondheidsnadeel aangetoond waaronder, huidirritaties, ontstekingen, longaandoeningen, groeiafwijkingen, onvruchtbaarheid, seksuele stoornissen, cognitieve achteruitgang, blijvende neurologische aandoeningen, aantasting immuunsysteem en wellicht meer.
Transgenerationeel overdraagbaar.
Als blijkt dat de opgelopen beschadigingen zoals de afname van de vruchtbaarheid en de toename van seksuele ontwikkelingsstoornissen vermoedelijk wel 4 generaties lang doorgegeven kunnen worden (Bron), dan wordt ik boos op de instanties die aan de lopende band nieuwe stoffen toelaten en geen rekening houden met ons nageslacht.
Plastic een magneet voor zware metalen?
Zou het zich in ons lichaam net zo gedragen als in de (zoute) zee?
De analyse van de monsters plastic soep uit de Atlantische Oceaan onthult zeer hoge concentraties zware metalen. 4284 μg/g Cadmium is geen uitzondering, terwijl verpakkingsmaterialen minder dan 0,01 μg/g cadmium bevatten!
De hoogste concentraties hebben betrekking op titanium, vanadium, zink, arsenicum, strontium, molybdeen of cadmium. Een van de verklaringen is dat het plastic zware metalen uit het zeewater aantrekt, aldus Alexandra Ter Halle, onderzoeker aan de CNRS. Zie Grandes quantités de métaux lourds dans l’océan.