Eieren van Gerard en Ruud - LesLokaal III

Ik ben rond de middag op bezoek bij het Rondeel met het zgn. Consumentenplatform van het ministerie van L, de letter die staat voor Landbouw in de naam ministerie van ELenI. Daar gaat het over maatschappelijk aanvaardbare vormen van dierhouderij.

Hierboven probeerde ik een paar prikkelende vragen te lanceren. Gisteravond kwamen soortgelijke vragen aan de orde in een andere lijntje. Het merkwaardige is dat moderne vormen intensieve dierhouderij in de Unileveriaanse zin van het woord duurzaam moet heten, we vinden alleen dat dat niet zo is. In Nederland gingen we in ieder geval onder voorgaande kabinetten zo ver om bijv. stadslandbouw en andere aanpakken die in andere landen als daden van verzet worden beschouwd actief vanuit de overheid te promoten.

Hoe zit dat toch? Ik zou daar dolgraag wat meer over horen, of doe ik een volstrekt krankzinnige waarneming en kijk ik door een wel heel erg vuil geworden lens?

Josien? Danone of Lactalis, om er maar een paar te noemen...

Het doet mij altijd plezier te zien dat in bepaalde regio's in Frankrijk dubbeldoerassen in stand worden gehouden (la Normande, la Bretonne, la Rouge des Plaines). Goed melkvee en daarna uitmuntende vleesleveranciers. Maar de melkgift is niet zo hoog als bij de Holsteiners. Gelukkig zien deze dieren er nog uit als runderen en niet als veredelde kapstokken....

Dick mbt het naar voer pikken van kuikens het volgende. Mijn kippen doen regelmatig aan vermeerdering en zo heb ik nog al eens kuikens. Ook hele zielige, die na uit het ei gekropen te zijn nauwelijks overleven en dus door de moeder zijn verstoten. Deze worden door mijn echtgenote, met succes, grootgebracht. Het valt mij op dat dan wanneer deze beesten klaar zijn om te gaan eten ze automatisch van de grond pikken, ook het "omscheppen" met de poten van aarde, voedsel enz is mi een ingeprogrameerde zaak, want geloof me, ik zie het gebeuren, maar we hebben het echt niet voorgedaan.

Iets anders is de keuze van voedsel. De door ons grootgebrachte kuikens talen niet naar vlees of vleeswaren. Wormen wel. Dus er zijn ook zaken die door de moeder worden bijgebracht, want de kippen zijn er gek op.

Zouden wij gewoon een passie voor groot en mono hebben? En zou dat een cultuur kunnen zijn die ergens vandaan komt?

Ik traceer hem altijd terug tot de laat-19e eeuwse landbouwcommissie (1886) die de Nederlandse boer onvoldoende professioneel vond en vreesde voor het voortbestaan van de sector als geheel. De kwaliteit en output waren niks, vond de overheid. Dat moest beter. Daarom kregen we agrarische scholen en Hoge Scholen (w.o. de voorlopers van de huidige WUR). Die leerden de boer nog wat: maak meer eenheid product op dezelfde vaste kostenbasis, dan werk je efficient. Zo ontstond een focus op een goede basisproductie tegen lage kosten. En niet op verwerking en verwaarding van het eigen product. Zou dat een verklaring kunnen zijn?!?

Enne ... zou het accent van nu op communities (die in de VS vanzelf en spontaan ontstaan, als een daad van verzet nota bene!) en de soms op sociale academies lijkende aanpakken die nu op tal van terreinen door die Hogescholen en WUR wordt gepraktizeerd een uiting zijn van precies dezelfde bemoeizucht om de boer te begeleiden maar dan nu vanuit het andere uiterste? En zou het daarom zo vreselijk soft en gekunsteld overkomen?

Ik weet niet of ze me morgen boos gaan bellen, maar het zou best kunnen. En nu ga ik naar bed.

tsja.. goed punt