Opinie Eethuisbespreker maakt er een potje van

@Dick #13
Die lees ik als totaal overbodig. Maar daarom maakt Van Dinther nog geen potje van zijn recensie – dat vind ik overdreven.

De vraag is, of het niet uit de kast halen van de lang geleden neergestreken illustere gasten in het Kurhaus-restaurant, een gemiste kans is. Je moet wel goed op de hoogte zijn wat de beroemde dames en heren daar hebben gegeten en of het bovendien gerechten zijn die de tijd glansrijk hebben doorstaan en waarmee dit restaurant zich succesvol op de kaart zou kunnen zetten.
Wat als Isaac Stern daar tong Picasso met ananas, banaan en geconfeite gemberwortel heeft gegeten of Marlène Dietrich een Coupe Pêche Melba van vanille-roomijs met halve perziken uit blik, frambozensaus van Hero en afgetopt met een flinke dot geklopte zoete slagroom? Het culinair niveau van restaurants in luxe hotels in Nederland was in die jaren niet zoals in London en Parijs.

Florine, gelukkig is er nog iemand objectief!

Florine, hoe lees jij die laatste zin in het stukje van Van Dinther?

@ Wouter van der Land en andere reageerders

Van de vermelding van een te droog gebakken scholfilet krijg ik absoluut geen trek. Waarom zou een recensent over die te droog uitgevallen gebakken scholfilet journalistiek moeten schrijven? Van Dinther heeft een tamelijk non-descripte recensie geschreven (de kok hoeft niet meteen onthoofd te worden, dat verdient hij niet) maar een goede lezer weet dat hier geen hoogstandjes te verwachten zijn.

Dit restaurant in een hotel met vergane glorie kan nooit meer wat worden omdat het hele Gevers Deynootplein is vol geplempt met ellendige gebouwen die het zicht op de fiere achterkant van Het Kurhaus volledig blokkeren. Bovendien heeft de boulevard van deze badplaats al heel lang zijn aantrekkingskracht verloren (door gebrek aan verstandig beleid) en van de pier hebben de eigenaars niets weten te maken om dezelfde reden.
Deze oude, ooit charmante badplaats is volledig weggezonken in een diepe put, gegraven door op geld beluste projectontwikkelaars en oerdomme gemeenteambtenaren die zich allemaal niet bewust waren wat ze aan het verpesten waren met hun geldzucht, bouwwoede, kortzichtigheid en totaal gebrek aan historisch besef.

Gasten met de nodige allure, smaak en belangstelling voor fijne culinaire vernieuwing zullen dan ook nooit in ‘Waves’ komen lunchen laat staan dineren. Dat segment van de 'dineermarkt' wil hier nog niet dood worden aangetroffen. De kaart van Waves zal denkelijk zijn afgestemd op het publiek dat hier nog wel wil komen eten. Als management tel je dan ook je knopen en plaatst geen dure chef van naam en faam achter het fornuis die hemelbestormend wil koken.

Wat van Dinther koos waren doorsnee gerechten van betrekkelijk goedkope ingrediënten die qua bereiding en presentatie niet onderhevig waren aan de laatste trends. Van Dinther is een geroutineerd eter buiten de deur met een brede ervaring en goede kennis van zaken; hij kent nieuwe en oude smaken, kan derhalve dezelfde gerechten adequaat met elkaar vergelijken qua bereiding (de scholfilet was droog), smaak en presentatie. Hij at in Waves om lezers te kunnen vertellen wat je kunt verwachten in dit restaurant. Uit alles bleek dat het eten behoorlijk was; geen van de besproken gerechten sprong er weliswaar uit qua persoonlijke smaakbeleving. Een goede lezer weet daarmee voldoende.

Kan'ie koken en weet'ie wat voedselverwerking is op het niveau waarop hij dat beoordeelt?

Of: is iedereen expert als'ie de ruimte krijgt?