Innovatie Rotterdam krijgt eerste drijvende melkveebedrijf

In het AD zeggen de toekomstige drijfboeren Albert Boersen en Myrthe Brabander "niet te kunnen wachten" tot hun eerste Montbéliardes straks de drijvende boerderij op mogen. "Het zijn zulke fantastische beesten. Ik stel me voor dat ze heel nieuwsgierig zullen zijn en overal aan gaan snuffelen.''

Volgens de boeren past de drijvende boerderij helemaal in deze tijd. "Mensen zijn nieuwsgierig naar de herkomst van hun eten, het imago van het boerenbedrijf kan beter en het klimaat verandert, waardoor ook de productie van voedsel moet worden aangepast."

De drijvende boerderij kost meer geld dan een boerderij op het land: "Met het project is een investering van 2 miljoen euro gemoeid, een bedrag dat wordt opgebracht door private financiers. "Maar door in de stad te gaan zitten heb je veel minder transportkosten.'' De twee zien de drijvende boerderij als een wereldwijd voorbeeld voor vernieuwing. "De meeste steden liggen immers aan het water. Daar is nog plaats om uit te breiden'', schrijft het AD.

Klopt Frits, de uitnodiging kwam van mij naar aanleiding van de eerste reacties. Die verantwoordelijkheid ligt dus helemaal aan mijn kant.

Klopt Dick Veerman dat Carel en ik hierover uitgebreid hebben gesproken en daarom had ik hem ook niet uitgenodigd hier te reageren. Een van de gedachten achter Floating Farm is voedselproductie dichtbij mensen brengen en daarin kan het slagen. Een andere gedachte is een uithangbord voor de World Dairy Summit 2016 die eind dit jaar in Rotterdam wordt gehouden. En daarin is het geslaagd (weliswaar digitaal), want ik zie dit project in de komende 4 maanden niet helemaal gereed komen. Een derde gedachte is om daadwerkelijk zuivel te produceren in de nabijheid van grote steden zonder dat je daarvoor veel grond nodig hebt. Die gedachte kan ik niet volgen. Als dit mogelijk is dan zul je voor een beetje serieuze melk productie in de haven van Shanghai de koeien moeten stapelen. Dat zal in China geen ethisch probleem zijn maar de gedachte dat zo'n systeem tot een verdienmodel gaat leiden, kan bij mij geen post vatten.

Op het moment dat melk op deze wijze voor een redelijke prijs kan worden geproduceerd, verwacht ik dat het mogelijk is om met behulp van bacteriën, algen, wieren, insecten etc etc op een veel effectievere en duurzamere wijze hoogwaardig voedsel te maken. En of consumenten in die tijd meer willen betalen voor deze techno-zuivel die de huidige meerwaarden (zoals gras, water, wolken, koeien in de wei, 'natuurlijk') ontbeert, durf ik te betwijfelen.

Ik begreep van Carel de Vries (Courage) dat hij al uitgebreid over het concept met Frits van gedachten heeft gewisseld. Reden voor hem om het er bij te laten en Jeroen van Buuren uit te nodigen hem te bellen.

Voorts verwijst hij de Foodloglezer naar een tekst die hij schreef over drijvend koeien houden in de bestaande marktcontext:

Lage melkprijzen, fosfaatquotering, koeien opruimen om grondgebonden te worden. Het is wel eens leuker geweest om melkveehouder te zijn! Maar, als het heden niet zo leuk is, biedt de toekomst uitkomst. De (fraaie, verre) toekomst van de melkveehouderij heeft volgens mij twee aantrekkelijke gezichten: high tech én natuurlijk.

High Tech: in navolging van glastuinbouw, gaan we zuivelproductie grotendeels loskoppelen van grond. We telen super efficiënt en milieuvriendelijk het voer (deels) indoor. In een volledig geautomatiseerd systeem met LED-lampen, klimaatcontrole en precisiebemesting, produceren we jaarrond topkwaliteit eiwitrijk ruwvoer (gras/luzerne). Samen met ‘Brightbox’ in Venlo hebben we de eerste proeven succesvol afgrond. We ontwerpen nu samen met gerenommeerde ondernemingen uit de glastuinbouw een test- en demo-installatie. De bedoeling is dat die later dit jaar geplaatst gaat worden in onze ‘Floating Farm’ in de Rotterdamse haven. We voeden de installatie met duurzame zonne-energie, gerecycled water en uit mest teruggewonnen nutriënten. Alles van eigen bedrijf. Super circulaire voerproductie met een verwaarloosbare ecologische footprint. Dit ‘superfood’ wordt aangevuld met grof hooi afkomstig van de 20 ha natuurgrasland die we pachten van Natuurmonumenten in Midden Delfland. Daarnaast maken de koeien onderdeel uit van de Rotterdamse kringloop doordat wij reststromen uit de lokale voedingsmiddelenindustrie aan boord upcyclen tot volle yoghurt. Die verkopen we rechtstreeks aan onze zuivelfans in Rotterdam. De mest verwerken we tot mestkorrels en een mineralenconcentraat. Die gaan in klein-verpakking naar Rotterdamse stadstuinders. Een deel van het concentraat gaat naar de eigen indoor voerproductie. En de koeien? Die genieten van een vrije keuze systeem. Of aan boord in de comfortable koeientuin of in het weiland op de kade. In de polder grazen ondertussen, keurig grondgebonden, ons jongvee en onze ossen. Zij onderhouden de natuur. Extensief natuurlijk in combinatie met super intensief high tech. Zo willen we met Floating Farm als ‘living lab’ de melkveehouderij van overmorgen inspireren en illustreren. Vriendelijk voor mens, dier, klimaat, milieu en biodiversiteit. ‘En hoe zit het met de businesscase?’, hoor ik u denken. Die klopt en de financiers geloven erin. Alles gaat geld opleveren, de melk, het vlees, de mest, de urine, en niet in het minst, het plaatje, de plek en het verhaal. Floating Farm als concurrent van Blijdorp. Nu nog wat souplesse bij de vergunningverleners. Enne… heeft u misschien nog wat fosfaatrechten in de aanbieding?

Frits,

is dat niet waar het FSC keurmerk in hout voor staat
en het DSC keurmerk qua invulling exact op geschreven is wat jij noemt in #23 voor rundvee?
ik krijg het idee dat wij het vooral eens zijn?
Niets komt er zomaar, via certificering is het meeste in food begonnen aan de verbetering journey mede daarom dat ik het aandraag hier...