1 min
Op de dag dat de 2e Kamer de hele dag over dierwelzijn sprak, zei de Dierenbescherming na dertig jaar praten een beetje genoeg te hebben van Den Haag. De organisatie spreekt liever direct de consument aan.
Dat vind ik lef hebben, hoewel ik denk dat je niet de consument maar de super moet hebben.
Thieme en haar PvdD zetten onder de Haagse kaasstolp in op legkippen. Je moet immers meteen concreet zijn. Ze zijn voor (binnen-)scharrelaars en zetten de toon tegen luxe legbatterijen. Logisch denken hun ongeinformeerde mede-Kamerleden: meer ruimte is beter, dus als we het dan toch doen, dan nu maar helemaal goed. Weten zij veel dat afgelopen jaar is aangetoond dat het dierenleed veroorzaakt, in plaats van verzacht. De PvdD kennelijk ook niet. Als er maar discussie is. Hun naam is immers haas, maar je moet wel tegen - zoals het sinds gisteren heet - 'Kleingruppenhaltung' zijn.
De minister is echter voor, want anders kunnen we eierproductie in Nederland wel opgeven: niet meer rendabel.
Ik vind het zolangzamerhand potsierlijk worden:
- op basis van welke kennis debatteert de Kamer?
- wie en wat zorgen ervoor dat consumenten meer gaan willen betalen voor de kip en haar ei?
Omdat ze denken in termen van simpele reclame-effecten, blinken Wakker Dier en PvdD uit in hele en halve desinformatie van het publiek. Daarmee bereiken ze wel de krant en de Kamer, maar niet de consument die allang genoeg heeft van reclame en simpele waarheden. Geen wonder dus dat die met zijn portemonnee blijft stemmen en na bijvoorbeeld dertig jaar kipwelzijn nog steeds geen procent kipwelzijnsvlees koopt.
Wat mij betreft zet de Dierenbescherming flink in op echte, complexe informatie van het publiek. Dat heeft namelijk genoeg van zowel politici als domme reclame.
Het is de moeite van het proberen waard.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 31 oktober krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 31 oktober krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
_(weic2304a)_480_289_84_s_c1.jpeg)
Een boeiende blik op de plaats die dierenwelzijn inneemt op de politieke en ambtelijke agenda biedt de VWA: http://www.nu.nl/news/1414973/11/Minister_wil_naadje_van_de_kous_weten_over_VWA.html
Los van de vraag wat dierenwelzijn is, en of de politieke aandacht terecht is of niet, getuigt dit bericht van een slecht gevoel voor publiciteit en gevoeligheid voor trends in de ambtelijke organisatie.
Wouter, klopt. Het boodschappenlijstje is voor 'complexificering' vatbaar.
Het helpt om even naar "ons mensen" te kijken. Als je ze de keus biedt stoppen ze zich op de bank vol met een vette hap (nee, niet jij foodlogger - jij bereid een lekkere gezonde salade met berkshire ham en verse olijfolie, maar voor de rest wel 95% van de mensheid), ondertussen naar de Gouden Kooi kijkend, en zo min mogelijk bewegend. Verplaatst ie zich in een gesloten vervoersmodaliteit, en komt ie zo min mogelijk buiten. Ik stel mij voor dat dit het mensenequivalent is van de kistkalf of de kooikip. Niet goed voor het fysieke welzijn, maar wel zelfgekozen voorkeursgedrag.
De MB (Mensenbescherming), een interstellaire organisatie die zich inzet voor het welzijn van tweevoeters, zou onmiddelijk ingrijpen. Deze behandeling geeft vergroeiing van het lichaam, jonge sterfte, en duidelijk stressgedrag. En als je dan voorbij vliegt in je vliegende schotel, dan wil je daar tochniet het uitzicht op hebben.
Die MB pleit voor een wijde gang (naar buiten met die handel), natuurlijk gedrag voor de tweevoeters is in een berevel met een knuppel en een herteleren weidetas eten verzamelen. Zie ze eens floreren: mager, sterk, en ze leven langer en gezonder. Hoewel, er gaan er wel een paar dood, van honger en ontberingen. En ze willen zelf liever weer naar binnen.
Einde parabel. Natuurlijk gedrag, voor zover het bestaat, leidt ongetwijfeld tot meer stress, blootstelling aan ziekte en ongemak. economsch gewin leidt to compact en efficient, met "welvaarts- en houderij ziekten". En zolang welzijn een containerterm blijft die niet wordt ingevuld, kan iedereen daar zijn eigen (on)zinnige invulling aan geven. Of het nou over mensen of over dieren gaat.
Is welzijn absoluut meetbaar te maken? Zo niet, dan blijft het een kwalitatieve term. Ik kan er uiteindelijk alleen maar een antropomorfische inschatting van maken: Ik wil zo veel ongemak (inspanning, accepteren dat ik gezond en vrij van pijn blijf. En voor de rest zo gemakkelijk en aangenaam als mogelijk en te veroorloven. En dat zal bij dieren wel niet anders zijn.
Over het boodschappenlijstje van de DB:: Is niet-biologische zuivel echt zo dieronviendelijk? Is biologische vis echt beter voor het vissenwelzijn? Hoe is dat onderbouwd? Als scharrelkippen het slechter hebben dan verrijkte-kooidieren, waarom zet men dan niet in op verrijkte-kooimayonaise? En waarom zet DB niet in op verbetering van de jacht (alleen goed getrainde schutters en trefzekere methodes) in plaats van een verbod, dat immers ook tot pijnlijke dood van de dieren lijdt? (Of op extreme scharreldieren: halfwilde en dus beter doodbare varkens in bossen houden.) Hoezo is 1-2 dagen geen vlees eten "sowieso gezonder"? En hoe lijdt dat –als iedereen het zou dan– tot meer dierenwelzijn? Minder dieren hebben toch nog niet automatiisch meer welzijn?
Maar Verburg moet wel aantonen waarom grotere verbetering van dierenwelzijn zou lijden tot een economisch onaanvaardbare situatie.
"Zou de Dierenbescherming wat weten te bereiken?" Als ze inzetten op feitelijke, ware en niet gesimplificeerde of op simpel effectbejag in elkaar gezette informatie, dan is de kans best groot.