Het gaat over de Airfryer, de ‘friteuse zonder vet’ van Philips. Nou ben ik niet zo van het frituren. Er is zelfs geen frituurpan in huis. Als we zin hebben in echte friet halen we die bij de uitstekende snackbar om de hoek, of maken we ‘pommes boulangères’ in de oven. Toch wilde ik dit apparaat wel eens uitproberen. Ook omdat we door onze Wageningse culinaire kennis Kees de Gooijer werden uitgedaagd het reuzenei van Philips naast zijn Actifry van Tefal te zetten, ook zo’n frietenbakker zonder vet. Altijd leuk, zo'n experiment!

In de ‘cook-off’ was het al snel duidelijk. De Airfryer wint. Hij is supersnel voorverwarmd en bedrijfsklaar. Ook is hij sneller klaar met de bereiding dan de Actifry. We zetten beide apparaten in om te maken waar ik de Philips inmiddels thuis voor had ontdekt: het 'roosteren' van groenten. Daar is het ding ideaal voor: van krieltjes, geroosterde bietjes (heerlijk!), stukjes venkel, kleine tomaatjes tot alle denkbare andere groenten. Verse, zelf gesneden frites en dunne schijfjes van aardappel doen eveneens prima, hoewel het ding eigenlijk net wat meer vermogen zou mogen hebben om die echt goed krokant te krijgen.

De Airfryer won licht van de Actifry op smaak en krokanterigheid. In vaktermen: de beet was beter. De krieltjes uit de Actifry waren wat taaier in vergelijking tot die uit de Airfryer. Een beetje meer vermogen zou hem waarschijnlijk met duidelijke afstand laten winnen. Daarnaast bleek de Airfryer multifunctioneler. In het mandje van de Airfryer kunnen ook falafelballetjes, kroketten en loempia’s. Tefals Actifry maalt die vakkundig kapot door het ronddraaiende mechanisme. De Airfryer - die een mandje in zijn 'buik' heeft waar de hete lucht omheen kan loeien - weet ze nog net een acceptabel uiterlijk te geven. In beide gevallen bleven de kroketten overigens akelig bleek. Als je er al frituurproducten in wilt bereiden, moet je dus de ‘ovenvariant’ kiezen of ze met wat olie inkwasten voor een bruin korstje. Inmiddels speelt Mora handig op dit euvel in door bitterballen te maken die ook geschikt zijn voor de Airfryer. Ze zijn al wat bruiner als ze uit het 240 grams pakje met 12 ballen komen. Het resultaat kun je je gasten rustig voorzetten.

Later kwam er een uitnodiging van Philips voor een uitgebreide kennismaking, waar de aanwezige culinaire journalisten zelf met het apparaat aan de slag mochten. We maakten daar in een wip diverse gerechten uit het bijgeleverde kookboek – en varieerden verder met de aanwezige ingrediënten. Het werd een lekker middagje, met de conclusie die ik al getrokken had: het is inderdaad een razendsnel heteluchtoventje. Hij is in drie minuten opgewarmd, je kunt er meerdere gerechten tegelijk in bereiden (fish AND chips bv), met het mandje kun je makkelijk schudden en alles gelijkmatig laten bruinen. Ook voor dat bruinen zou overigens een iets hogere capaciteit van de hetelucht nog beter zijn. En als je voor meer dan 2 personen frieten wilt bakken, wordt ’t ook wat lastig.

De Airfryer bijkt een nuttige aanvulling op je keukenapparaten. Dat moet ik wel constateren omdat hij hier al vele maanden lang een-beetje-in-de-weg-staat zonder dat ik de neiging heb hem weg te zetten. Vanavond maakte ik er weer lekker geroosterde aubergineblokjes in. Dat gaat heel gemakkelijk. Je snijdt de aubergines in blokjes, doet wat olie, knoflook en kruiden (ras-al-hanout is er voor geknipt) in een schaal. Doe de blokjes erin en schep of schud ze om en doe ze dan 10-15 minuten in de Airfryer. Serveren met een lamskoteletje, dat eventueel ook in de Airfryer geroosterd kan worden. Je formuis of kookplaat blijft dan helemaal schoon. Het mandje en de bak van de Airfryter gaan hier gewoon in de vaatwasser en houden zich goed.

Geen kritiek? Jawel. Het ding is geweldig voor het roosteren van groenten en zou - mits beter gemarket op dat punt - weleens kunnen bijdragen aan die zo gewenste hogere groentenconsumptie. Toch mis ik dat hogere vermogen waarmee je de huid van de producten die je erin bereidt snel dicht laat trekken. Dat bevordert de beet en voorkomt uitdroging en taaiheid; daar lijdt de Airfryer lichtjes aan en de Actifry wat meer. Wageningse ingenieurs vertelden dat het kan en dat zo'n apparaat zelfs op de tekentafel heeft gelegen. Nog een puntje. Mijn testexemplaar is glimmend crèmewit met een paarse knop en lichtpaarse handgreep. Er is ook een zwarte. Die is wél mooi.

Of het ding wel duurzaam is in vergelijking met een heteluchtoven, vroeg ik Philips. De blazer, die een flinke maar overkomelijke herrie maakt, blaast immers de nodige warmte het ei uit. Daar brand je je handen beslist niet aan, maar je verwarmt de keuken er wel een beetje extra mee. Hij is zo duurzaam mogelijk en zo goed als u van Philips mag verwachten, zei Philips.

De Philips Airfryer is een handige en snelle kleine luchtoven. Als er eentje met meer Kwh komt, ben ik de eerste die hem wil hebben. In zwart of alu, dat wel.
Dit artikel afdrukken