Gisteren begonnen met de roomborstplaat. Het recept was een combi van twee: dit en dit. Ik ben vrij lang blijven roeren voor ik de massa aan de kook bracht, waardoor het 'kras'-punt snel bereikt werd. Twee porties gemaakt, eentje met vanille-essence (sorry, geen stokje gebruikt), en eentje met een beetje espresso. Beide varianten zijn zacht, bros maar toch makkelijk breekbaar zonder kruimels. Ze smaken lichter dan kant-en-klare roomborstplaat.

roomborstplaat


Het millionaire's shortbread was gebaseerd op dit recept. Omdat ik het deeg van de onderste laag koek wel erg zanderig los vond, heb ik er een scheutje lavendelsiroop doorgedaan, en wat 5-kruidenpoeder voor een wat gekruidere smaak. De caramellaag was supersimpel te bereiden met gecondenseerde melk. Om die nog wat meer pit te geven heb ik er een beetje zeezout bij gedaan. De chocolalaag was gemakkelijk te maken. Daar bleek het gemak van inductiekoken, want ik hoef mijn chocola niet au bain marie te smelten, dat kan op de laagste stand van de kookplaat prima. En de truc van het versieren met een satéprikker (zie de link naar het recept) houden we erin. Mijn bezoek kon niet geloven dat je zoiets zelf kunt maken.

millionairesshortbread


De kokosmakaroontjes heb ik al eerder gemaakt, zie het artikel over het jongste boek van Ferran Adria. Ze waren een succes. Zo lekker vers kun je ze van de bakker niet krijgen.

Op naar de hartige hapjes. Als eerste de spanakopita ofwel spinazieflapjes. Die maak ik wel vaker en ze doen het altijd goed. Ik wok de spinazie (300 gr) met een sjalotje en wat knoflook, laat hem dan uitlekken en druk het meeste vocht eruit. Dan hak ik 'm grof, en meng met feta (200 gr), wat parmezaanse kaas, 2 eieren, peper, zout, wat nootmuskaat.
Dan begint het heerlijke handwerk: filodeeg, bekwasten met gesmolten boter/olie, een dubbele reep met wat vulling beleggen en tot een toonbaar driehoekje vouwen, tot alle vulling op is (of het filodeeg natuurlijk). 20 minuten bakken in de oven tot ze mooi goudbruin zijn, en smullen maar.

spanakopita


De gougères waren spannend, want ik had nog nooit zelf soesjes gemaakt. Ik nam dit recept als uitgangspunt. Wat een grappige ervaring om alle bloem ineens bij het kokende water/botermengsel te kiepen, te merken dat je inderdaad een prachtige elastische bal krijgt, en dat je daarna heel voorzichtig en fanatiek moet roeren om ieder ei erin opgenomen te krijgen (die glibberige klonten!). De kaas was in kleine blokjes gesneden Gruyere de Bourgogne. Ook heb ik nog wat ras-al-hanout door het deeg gedaan met zout en peper - mosterdpoeder zou denk ik ook lekker zijn maar had ik niet. Nadat ik zoveel balletjes als maar kon op de bakplaat had gemaakt, hield ik nog wat deeg over. Dat heb ik in de Airfryer gedaan (op alufolie). Sneller klaar en groter gesouffleerd! De Airfryer kwam trouwens nog een paar keer van pas, voor het opwarmen de soesjes (en spanakopita). Zo gepiept.

gougeres


De gevulde kwarteleitjes, honingtomaatjes en kazen spreken denk ik voor zich. De kweepeerchutney kwam uit een pot die al jaren achterin de ijskast zwerft, en waar een niet meer te herhalen uitprobeersel in zit. Het smaakt nog steeds heerlijk in ieder geval, maar ik kan niemand meer helpen met het recept.

De foto's spreken voor zich. Het was een lekker antipakjesfeestje dat tevens mijn verjaardag was.

etagere
Dit artikel afdrukken