2 min
Chloorsla? Waarschijnlijk klinkt het je niet zo gezond in de oren; misschien komt dat door de protesten tegen de chloorkip. In een video-college van de Universiteit van Vlaanderen legt professor microbiologie Imca Sampers uit waarom zo'n zakje supermarktsalade gewassen wordt in water met een scheut bleekwater. Het is beter voor het milieu en, mits goed gedaan, veilig. In Frankrijk, Engeland en Spanje is zulke sla al heel gewoon.
Als je voorverpakte sla in de supermarkt koopt, is die al voor je gewassen. Tijdens het wassen worden aarde, pesticiden, sappen die vrijkomen tijdens het snijden en micro-organismen zoals bacteriën verwijderd. Dat kost allemaal water. Het gebruik van chloor biedt uitkomst om niet voortdurend nieuw, schoon water te hoeven gebruiken. Dat is immers niet duurzaam. Helaas zit hergebruikt water op een bepaald moment zo vol micro-organismen dat het wassen de sla er juist mee zou gaan besmetten. Aanvullen met schoon water is geen optie, omdat je dan je nog steeds mogelijk ziekteverwekkende bacteriën in het water overhoudt; die kunnen zich daar heel gemakkelijk in vermenigvuldigen.
Het is slimmer het spoelwater schoon te houden met een ontsmettend middel. Samper en haar collega’s testten verschillende methodes uit. Chloor bleek zowel het best te werken en het minst te kosten.
Angst niet nodig
Volgens Samper hoeven consumenten zich geen zorgen te maken over de veiligheid van een chloorbad, zolang het volgens verstandige richtlijnen wordt gebruikt.
Chloor kan zich na verloop van tijd omzetten in chloraat. Dan verliest het zijn werkzaamheid, maar wordt het bovendien ook toxisch. Het chloor donker en koel bewaren gaat die omzetting tegen. Verder is het van belang dat er genoeg chloor in het spoelwater zit. Tijdens het wassen komen bijvoorbeeld ook zouten en eiwitten in het waswater; die kunnen reageren met het chloor zodat het zijn anti-bacteriologische werking verliest. De concentratie vrij chloor in het waswater moet dan ook steeds goed gemeten en in de gaten gehouden worden. Bovendien mogen de concentratie van zowel chloor als zouten niet té hoog zijn, omdat dan stoffen ontstaan die mogelijk toxisch of kankerverwekkend zijn.
Door de stoffen die in het water terechtkomen kan de zuurgraad, de pH-waarde, van het waswater van belang stijgen. Bij een te hoge pH is chloor niet langer actief. De zuurgraad luistert ook nog eens nauw, omdat zich bij een te lage pH chloorgas vormt dat schadelijk is voor de mensen die in de ruimte werken waar de sla gewassen wordt.
Angst voor foodwatch
Bedrijven die sla verwerken moeten dus een aantal nauw met elkaar verbonden regels in de gaten houden als ze chloor willen gebruiken. Dan is het veilig. In landen als Frankrijk, Spanje en het Verenigd Koninkrijk gebruiken verwerkers daarom chloor om water te sparen door het te desinfecteren. In professionele handen vindt Samper dat een prima oplossing, hoewel het gebruik niet risicoloos is vanwege de biochemische complexiteit om het veilig toe te passen.
Belgische verwerkers denken dat consumenten niet willen ontdekken dat ze 'chloorsla' eten als bijvoorbeeld foodwatch dat - net als met de chloorkip - onthult. Niet zozeer de angst voor risico's, maar die voor een schandaal bezorgt Samper werk. Ze werkt met haar collega’s aan de ontwikkeling van natuurlijke bacteriedodende middelen die het werk van chloor kunnen overnemen.
Dit artikel afdrukken
Het is slimmer het spoelwater schoon te houden met een ontsmettend middel. Samper en haar collega’s testten verschillende methodes uit. Chloor bleek zowel het best te werken en het minst te kosten.
Angst niet nodig
Volgens Samper hoeven consumenten zich geen zorgen te maken over de veiligheid van een chloorbad, zolang het volgens verstandige richtlijnen wordt gebruikt.
Chloor kan zich na verloop van tijd omzetten in chloraat. Dan verliest het zijn werkzaamheid, maar wordt het bovendien ook toxisch. Het chloor donker en koel bewaren gaat die omzetting tegen. Verder is het van belang dat er genoeg chloor in het spoelwater zit. Tijdens het wassen komen bijvoorbeeld ook zouten en eiwitten in het waswater; die kunnen reageren met het chloor zodat het zijn anti-bacteriologische werking verliest. De concentratie vrij chloor in het waswater moet dan ook steeds goed gemeten en in de gaten gehouden worden. Bovendien mogen de concentratie van zowel chloor als zouten niet té hoog zijn, omdat dan stoffen ontstaan die mogelijk toxisch of kankerverwekkend zijn.
Door de stoffen die in het water terechtkomen kan de zuurgraad, de pH-waarde, van het waswater van belang stijgen. Bij een te hoge pH is chloor niet langer actief. De zuurgraad luistert ook nog eens nauw, omdat zich bij een te lage pH chloorgas vormt dat schadelijk is voor de mensen die in de ruimte werken waar de sla gewassen wordt.
Angst voor foodwatch
Bedrijven die sla verwerken moeten dus een aantal nauw met elkaar verbonden regels in de gaten houden als ze chloor willen gebruiken. Dan is het veilig. In landen als Frankrijk, Spanje en het Verenigd Koninkrijk gebruiken verwerkers daarom chloor om water te sparen door het te desinfecteren. In professionele handen vindt Samper dat een prima oplossing, hoewel het gebruik niet risicoloos is vanwege de biochemische complexiteit om het veilig toe te passen.
Belgische verwerkers denken dat consumenten niet willen ontdekken dat ze 'chloorsla' eten als bijvoorbeeld foodwatch dat - net als met de chloorkip - onthult. Niet zozeer de angst voor risico's, maar die voor een schandaal bezorgt Samper werk. Ze werkt met haar collega’s aan de ontwikkeling van natuurlijke bacteriedodende middelen die het werk van chloor kunnen overnemen.
Nog 5
Je hebt 0 van de 5 kado-artikelen gelezen.
Op 11 april krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 11 april krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Hele industrieën ontwikkelen zich om het de luie of drukke mens maar gemakkelijk te maken. Terwijl je gewoon een krop kunt kopen, zelf wassen en snijden, klaar.
We worden een bepaalde kant op gestuurd die ik of u niet wil.
Er was een reden waarom zwembaden geen chloorwater meer bevatten toch?
Chloorverbindingen in onze voedingsmiddelen kunnen bij verhitting zoals bij het wokken giftige verbindingen vormen. De chloorpropanolen zijn hier een berucht voorbeeld van. Desinfecteren of wel decontamineren van voedingsmiddelen is bij wet verboden. Groentenwasserijen en slachterijen mogen terecht alleen schoon water gebruiken. Doormiddel van zeeftechnieken en UV-C behandeling kan het waswater weer gebruikt worden.
Duurzaam?
Ik dacht het niet.
Waarom zou ik 200g dode sla of een paar blaadjes eikenbladsla à 12,90/kg kopen als een nog levende krop à 1,08 euro genoeg is om de hele week dagelijks een paar blaadjes af te plukken? Bovendien gezonder want die krop is niet dood en groeit nog door in de koelkast, terwijl aan de voorverpakte snippers sla sappen, mineralen en vitamines zijn onttrokken.
De milieubelasting door bewerking en verpakking wordt ineens erg groot. Dat is te zien aan de prijs die plots vertienvoudigt. Op zich geen probleem, maar waar gaat dat geld naar toe?
Uiteindelijk wordt het besteed aan veel milieubelastende goederen die wij allemaal van ons inkomen kopen (zo lang de voorraad strekt.
Als je het niet snapt, lees dit dan eerst:
Door huurwoningen te voorzien van dubbele beglazing, besparen zij jaarlijks 500 euro op de energierekening. Daarvan kunnen ook zij eindelijk een vliegreisje betalen........(zweefvliegtuig?)
Heb je geen zombies of enge wetenschappers voor nodig Harry. Moeder Natuur is haar messen al aan het slijpen: HIV, Ebola, etc. We hebben er met AIDS nog wat op gevonden, maar de volgende Ebola-uitbraak of vergelijkbaar kan al erg dicht bij de laatste afrekening komen. Gek genoeg zou dat een iets MINDER virulente vorm van Ebola moeten zijn. De huidige is net iets te sterk, slachtoffers gaan te gauw dood. Je wilt ze iets langer laten leven, zodat ze het aan lekker veel anderen door kunnen geven. Maar de natuur zal het best wel gauw voor elkaar hebben.