Diëtiste Tamara Duker schrijft op U.S. News Health over de gevaren van pre-emptive eating, 'eten uit voorzorg’.

Voorzorg-eters zijn mensen die bang zijn om honger te krijgen.

Ze maken zich zorgen over de gevolgen van een hongeraanval en nemen maatregelen om te voorkomen dat ze duizelig worden of migraine krijgen. Die angst zorgt ervoor dat ze constant bezig zijn met eten, altijd iets meenemen, vaker naar snacks grijpen en hun dag - en leven - rondom eten plannen.
De ongezonde obsessie van voorzorg-eters met een mogelijk tekort leidt tot gewichtstoename en maakt het ze moeilijk als ze proberen af te vallen.

Jong geleerd
Sommige ouders zijn zo bang dat hun kind honger zou krijgen, dat ze altijd eten bij zich hebben. Ze zijn waarschijnlijk banger voor het humeurige gedrag, gejengel of gekrijs van hun kind dan voor een mogelijk tekort aan eten. Het gevolg is dat kinderen niet leren hoe honger voelt en dat een beetje honger niet het eind van de wereld is. Honger zorgt er voor dat je wilt eten, maar bepaalt ook hoeveel je eet en uiteindelijk je gewicht. Iemand die niet eet vanuit zijn of haar fysiologische hongergevoel, laat zich leiden door ‘lekkere trek’. Vooral bij kinderen kan dit leiden tot kieskeurige eters. Een kind dat eigenlijk al vol zit, heeft geen trek meer in een normale gebalanceerde maaltijd maar wacht gewoon op het volgende 'lekkers'.

Minder snacken
Duker stelt dat bij een normaal eetpatroon het gevreesde hongergevoel maar zelden iemand zal overvallen. Daar is gemakkelijk op in te spelen door een gezonde snack bij je te hebben - een handje noten, appel of banaan. Verstokte voorzorg-eters raadt Duker aan eens bij wijze van gedachtenexperiment een hongeraanval te 'confronteren'. Wat kan er gebeuren als je echt honger krijgt? Het worst-case scenario blijkt vaak helemaal niet zo erg als wordt gedacht. Wie dat ervaart, kan gezondere keuzes maken, meent Duker.

Fotocredits: Sweets, Owlpacino.
Dit artikel afdrukken