De Stichting Viervoeters maakte in Italië opnamen bij een Napolitaanse waterbuffelmelkerij. Je moet er even naar kijken en je dan realiseren wat dierwelzijn kan betekenen in een Europees land en rond een zogenaamd premium product waar we hier in delicatessenzaken meer dan een eerlijke prijs voor betalen. Echte mozzarella di bufala is immers je van het. Logisch dus, dat niemand vraagt of zo'n dier wel dierwelzijnssterren krijgt. Die denken we er spontaan bij. Dat biedt schuinsmarcheerders alle ruimte.



Ook in Nederland worden waterbuffels gehouden. Duurzaam is dat niet, leerde Foodlog van zuivelkenners, want ze geven te weinig melk en je kunt ook mozzarella maken van koeienmelk. Maar als je nou waterbuffels wilt houden omdat mensen voor die weinige melk veel meer betalen dan voor die plens van een koe?
Dan is dat een argument.

Ester Broug - aka Boerenfluitjes - liet gisteren op twitter een idyllisch plaatje zien van Hollandse waterbuffels bij De Stoerderij:




Wie na het zien van Italiaanse buffels die van De Stoerderij ziet, vraagt zich af welke dwaas nog Italiaanse mozzarella koopt.

Wat wij nu van Nederlandse buffelaars willen weten is:
- wat doen zij met hun stierkalveren?
- staan ze hier echt nergens in de drek zoals in de smerige Italiaanse 'feedlot' die op het filmpje te zien is?
- mogen ze allemaal in de schone modder of het water?
- zo nee, hoe maken ze hier dan toch blije buffels? (want buffels zijn toch een rundersoort die moet kunnen baden?)
- en voor wie toch Italiaanse mozzarella di bufala wil: hoe weet je dat je geen kaas van de buffels uit het filmpje bij je caprese salade krijgt?

Fotocredits: Crostini caprese, uitsnede, Mike65444
Dit artikel afdrukken