Het is rond. Politici bepaalden gisteren in Brussel dat we veel meer mogen weten over ons eten. Dat moet allemaal worden afgedrukt op de potjes, zakjes, bakjes en doosjes waarin het is verpakt. In Nederland zijn de voedingsmiddelenfabrikanten, verenigd in de FNLI, en de verkopers van etenswaren, verenigd in het CBL, alletwee tegen een heleboel van de voorstellen Logisch, want hoe krijg je het allemaal op je etiket?
Forse twist was er over de, uiteindelijk niet aangenomen, methode om de hoeveelheden vet, suiker, zout en calorieen per portie of per honderd gram PLUS een stoplichtenmethode weer te geven. Marketingblad Adformatie vroeg ondergetekende of hij de kool het sop waard vond in de strijd over Ik Kies Bewust (waar 'Europa' niet voor voelt), de dagelijkse aanbevolen hoeveelheid-methode en de stoplichtmethode die de Consumentenbond graag voor 'Europa' aangenomen had willen zien. Europa koos voor de verneukeratieve methode van de dagelijkse aanbevolen hoeveelheden en het percentage dat je daarvan via 'een portie' binnenkrijgt. Fabrikanten hebben een trucje. Ze noemen iets een 'portie', terwijl het in werkelijkheid een muizenhapje is. Volgens het etiket krijg je dan maar een muizenbeetje binnen van wat je echt eet. Dat vinden de Consumentenbonden van Europa volksverlakkerij. Daar hebben ze natuurlijk geen ongelijk in. Maar gaan stoplichten het probleem oplossen? Foodlog.nl was er altijd al kritisch op.Ik zei dat het weinig uitmaakt of je door de hond van de Ik Kies Bewuste leugens, door het verneukeratieve portiesysteem of door de kat van de stoplichten gebeten wordt. Zo lang we denken dat we gezonder blijven door producten goed of fout te noemen terwijl het probleem in ons voedingspatroon zit en we kennelijk niet bereid zijn na te denken hoe we daaraan iets kunnen doen blijft het dweilen met de kraan open. Kennelijk is dat ook het hoogst haalbare in het Europarlement en gaat het alleen nog over de grootte van de dweil.

Het zal toch geen collectieve verstandsverbijstering zijn? Het gaat niet over voedsel - productjes - maar om voeding, het patroon - de soort producten, hun hoeveelheden en afwisseling - waarmee je die door het jaar heen naar binnen werkt. Van alles wat en niet teveel. Makkelijker kunnen we het niet maken. Nou nog even nadenken over de implementatie.




Dit artikel afdrukken