1 min
De Commissie van Doorn heeft ons als vleesproducenten opgeroepen er mede voor te zorgen dat in 2020 al het vlees wat in de schappen ligt duurzaam geproduceerd is. Dit wetende lijkt het mij nuttig voor ons als boer te weten wat duurzaam is. De term word te pas en te onpas gebezigd. Volgens mij kan er zonder een fatsoenlijke definitie geen verantwoordelijkheid afgelegd worden. Het lijkt me daarom goed tot consensus te komen wat, in ons geval bij dierhouderij, nu duurzaam is.
De meest algemene omschrijving van duurzaam is, lijkt me, zo te handelen dat wij het met zijn allen zo lang mogelijk volhouden. Met wij bedoel ik dan de mensheid. Het dierenrijk zal ons, in welke vorm dan ook, zeker ruimschoots overleven.
Mij lijkt de mondiale of ecologische voetafdruk nog steeds het belangrijkste instrument om duurzaamheid te meten. Zolang de mensheid niet bereid is om zijn aantal in te dammen is een ieder verplicht om zo zuinig mogelijk met onze natuurlijke hulpbronnen om te gaan.
Dat betekent keuzes maken. En rekenen. Een kernbegrip moet zijn efficiëntie. Minder verspilling . Ik ben van mening dat de moderne techniek daar ons heel erg in kan helpen. Een voorbeeld: als de varkenshouderij in China zou moderniseren tot het efficientieniveau van Nederland zou er 2 miljoen hectare landbouwgrond minder nodig zijn. Hoeven ze in Afrika niet zoveel grote stukken land op te kopen.
Ook in de voedingsmiddelenindustrie is modernisering een zegen. Ik ben wel eens bij een inpakstation van Vion geweest, men verpakte daar vlees voor AH. Alleen door de superhygiene daar al dagen langer houdbaar. (dus minder transportbewegingen, minder weggooien). Denk daarbij in tegenstelling aan een lokale slager,die, met alle respect, terwijl hij een varken aan het afsnijden is, nog even naar achteren loopt, waar het slachtproces begint, tussenin nog eventueel even naar de wc. Als het goed is wast hij zijn handen voor hij verder gaat.
Moderne toevoegmiddelen, ook al iets wat met argusogen bekeken wordt, vroeger was bv brood al na een dag droog en niet te pruimen. Nu houd je het dagenlang vers en lekker. Ik heb de laatste 20 jaar niet een snee brood weggegooid, dat noem ik duurzaam.
De meeste kleinschalige streekproducten, het biologisch gehobby en geviespeuk, het is mooi om te zien, heeft ook een functie in onze verwende maatschappij, maar men mag echt niet denken dat dat nu duurzaamheid is.
Willem van den Akker is boer. Hij houdt zijn varkens intensief en zijn koeien biologisch in de natuur.
Fotocredits: Steven Johnson
Dit artikel afdrukken
Mij lijkt de mondiale of ecologische voetafdruk nog steeds het belangrijkste instrument om duurzaamheid te meten. Zolang de mensheid niet bereid is om zijn aantal in te dammen is een ieder verplicht om zo zuinig mogelijk met onze natuurlijke hulpbronnen om te gaan.
Dat betekent keuzes maken. En rekenen. Een kernbegrip moet zijn efficiëntie. Minder verspilling . Ik ben van mening dat de moderne techniek daar ons heel erg in kan helpen. Een voorbeeld: als de varkenshouderij in China zou moderniseren tot het efficientieniveau van Nederland zou er 2 miljoen hectare landbouwgrond minder nodig zijn. Hoeven ze in Afrika niet zoveel grote stukken land op te kopen.
Ook in de voedingsmiddelenindustrie is modernisering een zegen. Ik ben wel eens bij een inpakstation van Vion geweest, men verpakte daar vlees voor AH. Alleen door de superhygiene daar al dagen langer houdbaar. (dus minder transportbewegingen, minder weggooien). Denk daarbij in tegenstelling aan een lokale slager,die, met alle respect, terwijl hij een varken aan het afsnijden is, nog even naar achteren loopt, waar het slachtproces begint, tussenin nog eventueel even naar de wc. Als het goed is wast hij zijn handen voor hij verder gaat.
Moderne toevoegmiddelen, ook al iets wat met argusogen bekeken wordt, vroeger was bv brood al na een dag droog en niet te pruimen. Nu houd je het dagenlang vers en lekker. Ik heb de laatste 20 jaar niet een snee brood weggegooid, dat noem ik duurzaam.
De meeste kleinschalige streekproducten, het biologisch gehobby en geviespeuk, het is mooi om te zien, heeft ook een functie in onze verwende maatschappij, maar men mag echt niet denken dat dat nu duurzaamheid is.
Willem van den Akker is boer. Hij houdt zijn varkens intensief en zijn koeien biologisch in de natuur.
Fotocredits: Steven Johnson
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 31 oktober krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 31 oktober krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
_(weic2304a)_480_289_84_s_c1.jpeg)
Liesbeth, als je de LCA maar smal genoeg neemt, is de de laagste hoeveelheid voer per kg vlees het 'duurzaamst'. Maar als je de LCA breder neemt en alle nadelige (voor de planeet) gevolgen van het verbouwen van hoogwaardig plantaardig eiwit meeneemt, dan blijft alleen maar over dat een lage voederconversie een verdienmodel (lees minder verlies) is voor de intensieve veehouderij.
Dick, duurzaam is een containerbegrip. Iedereen doet er maar wat mee. Binnenkort staat 'nog duurzamer' als marketingkreet op elke verpakking. Echt duurzaam - in mijn ogen - is dat Roche of Pfizer een pilletje uitvinden dat ons maagdarmkanaal 10x zo lang maakt, zodat wij als echte herbivoren door het leven kunnen en geen dier meer nodig hebben als leverancier van meervoudige complexe eiwitten.
Hendrik, je hebt gelijk. Biomassaliteit gaat over het in stand houden van het metastabiele evenwicht dat we natuur noemen, dat wil zeggen de natuur zoals wij die kennen en waarin we ons konden ontwikkelden.
Duurzaamheid is wat anders. Dat begrip gaat over de vraag hoe we op een kunstmatige - lees: niet bij het metastabiele evenwicht passende natuurlijke - manier zoveel mogelijk mensen op aarde en liefst ook nog eens in welvaart kunnen laten leven.
Duurzaamheid is een humanistisch begrip. Behoud van die voor de ontwikkeling van onze soort zo gunstige metastabiliteit is een conservationistisch begrip vanuit het besef dat we afstevenen op een volledig kunstmatige omgeving. Het vervelende is alleen dat beide begrippen zich tooien met dat verwarrende woord 'duurzaam'. Voorstanders van het behoud van het metastabiele evenwicht zijn tegen mensen. Voorstanders van duurzaam zijn tegen de natuur omdat ze voor teveel mensen zijn.
Dat is dan wel een erg antropocentrisch egoïstische uitleg van het begrip duurzaamheid mevrouw de Schutter. Verder maak je volstrekt helder waarom de koppeling duurzaamheid en voederconversie zo'n mislukte combi zijn.
Ik moet bekennen dat ik op voorhand tegen die koppeling was, omdat het mij niet past om op die manier te worden gedwongen mij vegetarisch te gaan voeden, want daar draait het dan uiteindelijk op uit. De totale bevolkingsdruk neemt toe, dus moet die omweg via vlees maar zijn afgelopen. Voor mij no deal, ik zei het hier al eens eerder, dan verbarricadeer ik mij in een tot grot omgevormde flat en ga 's nachts op jacht. (beelden die me bij bleven door de Groningse filmliga uit de jaren 70.)
Maar zonder gekheid, het is en blijft een erg egoïstisch menselijk concept waarvan de verbinding mij op zijn minst niet erg kan boeien. Overigens er is recent een heel interessant boek over die verspillende natuur verschenen waarin een en ander goed wordt uitgelegd: "Biomassaliteit" door Tom Bade en Daniël van der Loo. Na het lezen van dit boek ben je er misschien ook van overtuigd dat voederconversie niets en dan ook niets met "duurzaamheid" te maken heeft en biomassaliteit alles.
Voederconversie heeft 'wel wat' met duurzaamheid te maken, omdat duurzaamheid een begrip is dat door de mens is bedacht om het (uit)sterven zo lang mogelijk uit te stellen. En daarvoor moet er zo min mogelijk voer in een kg. dier, om zoveel mogelijk voer voor de mens te hebben (waar voederconversie ineens niet belangrijk meer is; toch ziekelijk Willem?). Voederconversie dus. Ook, in plan, om ruimte te houden voor biodiversiteit.
Sorry, Hendrik dat ik een ziekelijke menselijke geest heb , maar ik kan me nu eenmaal geen dierlijke of welke andere aanmeten. Maar als je mijn stukje gelezen hebt bedoel ik dat wij zo zuinig mogelijk met onze natuurlijke hulpbronnen om moeten gaan en voederconversie is daar mijns insziens een onderdeel van.
En, Jack, het lijkt mij een kwestie van rekenen, als het inderdaad voordeliger is om varkens in de Mato Grosso te gaan houden moeten we dat doen. Wel wil ik aantekenen dat de reistijd voor rundsvlees een mooie rijptijd is maar voor varkensvlees en wellicht ook kip is het eerder rottijd en daar zit men hier ook niet op te wachten. De varkensproductie in Nederland zal zeker krimpen maar niet verdwijnen, misschien alleen voor de versproductie en om industrieele restproducten weg te werken of op te waarderen of hoe je het noemen wil.