Een van de struikelpunten in de onderhandelingen over het nieuwe vrijhandelsakkoord tussen de VS en de EU (het TTIP) is de 'chloorkip'. In de VS wordt alle kippenvlees door een chloorbad gehaald om bacteriële besmetting te minimaliseren. In Europa is die behandeling verboden.

Doe-het-zelf chloorbad
De Duitse journalist Winand von Petersdorff beschrijft in de Frankfurter Allgemeine zijn persoonlijke zoektocht naar een 'chloorkip' om zelf een vergelijkende geur-, uiterlijk- en smaaktest te kunnen doen. Het grootste probleem waar hij op stuit is dat er in Duitsland daadwerkelijk geen chloorkip te krijgen is. Ook niet bij de daar gelegerde Amerikaanse strijdkrachten, die kopen ook al lokaal. Dus begint hij aan een zoektocht langs instituten, toezichthouders, chemici, wetenschappers of bedrijven om iemand te vinden die hem zou kunnen helpen dan maar zelf een chloorbad te maken. Hij krijgt echter steeds nul op het rekest.

Chloordioxide
Uiteindelijk blijkt het niet zo moeilijk. Een mailtje van een Amerikaanse microbioloog geeft het recept prijs: de kip moet 90 minuten in koud water (2 tot 4 graden Celsius) met 3 ppm chloordioxide badderen. Von Petersdorff schaft via internet - waar natuurgenezers en wonderdokters dol blijken te zijn op chloorhoudende stoffen - chloordioxide aan en maakt zijn eigen chloorkip.

De vergelijkende test
Tijd voor de vergelijkende test: de chloorkip wordt door twee van de vier proefpersonen aan zijn geur herkend, in rauwe staat. Na het braden (in de oven) leveren uiterlijk en smaak geen verschil meer op. Beide kippetjes vallen uitstekend in de smaak. Het proefgezelschap eet de kip met sla uit een zakje. Die werd overigens, door de Franse producent, in... chloorwater gewassen. Een praktijk waar ook Duitse slatelers vaker op overgaan sinds de EHEC-affaire van 2011.
Dit artikel afdrukken