Dom

Ik maak me hier regelmatig vrolijk om 'urbans' die niets begrijpen van de natuur, het boerenland en de productie van voedsel. Onderwijl knuffelen ze het dood.

Dit weekend stond ik zelf ernstig voor l.l. Rijdend in een auto met vierwielaandruiving dacht ik dat ik wel even kon parkeren net vanaf de weg om heel natuurlijk iets kwijt te raken. In een akker die nog niet geploegd was. Het was op de Larzac, een plateau in de Cevennen op zo'n 700 meter hoogte, waar het net 3 dagen onafgebroken hard had geregend. Op een plek waar het wegdek en de akker vrijwel op dezelfde hoogte liggen. Het drupte nog steeds. De aarde was doordrenkt, ook al is het er normaal behoorlijk droog vanwege de wind.
De auto kwam van voren vast te zitten tot op de bodemplaat. Het leidde tot een diepe voor, tot aan de assen toe. Niet eens door maar gewoon doorslippen en gas geven, maar van de zachte leemachtige smurrie van de toplaag van het land.

De gelukkig langs komende postbode dacht dat ik van de weg was geraakt. 'Ben je daar zelf in gereden dan?!?!?! vroeg hij vol ongeloof. Idem de garageman die me er later uit moest 'lieren'. Ja. Ik vertelde beiden over de overmoed, het onbegrip en de dommigheid van de urban en zijn gevoel om alles naar zijn hand te kunnen zetten. Voor hen was het duidelijk: zoiets doe je toch niet als het geregend heeft.
The urban attitude to life, la campagne selon le citadin - hoe dan ook, die twee mannen en het land leerden me weer eens een lesje.

Gelukkig vertelde een vriendin - ze is zelf heel behendig met de tractor - 's avonds dat ook zij met zulk weer wel eens vast komt te zitten. Ik haalde weer opgelucht adem ;-)