Recensie Eten in een virtuele omgeving - ‘beetje jammer’

Daarom schoof ik dit weekend vol verwachting aan bij het eerste editie van 'Dinner in Motion'. Het moet een totaalervaring worden. Met 30 tafelgenoten maak je een wereldreis, waarbij rondom je heen en zelfs op tafel beelden geprojecteerd worden. Muziek en een voice-over ondersteunen de beelden en complementeren de culinaire wereldreis.

'Verwonderingsshow'
Het nieuwe eetconcept wil een totaalbeleving bieden, een grote 'verwonderingsshow'. Zo begint het ook. De ontvangst is sjiek, met fakkels buiten, een fotosessie op de rode loper en een glas champagne. Dan mogen we ruimte in, waar op de lange tafel onze zitplaatsnummertjes geprojecteerd staan. Er klinkt muziek, het haardvuur knappert virtueel in de haard van de bibliotheek waar we binnentreden en de sterren fonkelen in de nacht achter de openslaande deuren.

Wat onwennig maken we kennis met de tafelgenoten in de nabije omgeving. Wat verwachten zij? "Lekker eten", klinkt het, en "een gezellig avondje uit".

De show gaat van start. Gastheer 'Archibald Casimir' vertelt via de voice-over wat hij ons gaat laten zien en wat we gaan beleven. Rondom op de 'muren' verschijnt een beeld van Medina. De muziek krijgt Arabische tonen, de amuse wordt geserveerd in een mini-tajine. Het avontuur is begonnen. Een lekker hapje van couscous, gamba en een truffelaardappelchip is de eerste gang. De tweede eten we 'onder water', temidden van de vissen en het wuivende koraal, terwijl de vissen virtueel langs de borden zwemmen. Het gerecht dat we krijgen, ziet er spectaculair uit. Zeeduivel met aardappelpuree en zeekraal onder een schuimlaag, geserveerd in een schelp op 'zand' met felgekleurde stukjes 'koraal'. Alles eetbaar. Het is lekker, maar smaakt niet bijzonder.



Voor het hoofdgerecht gaat er even wat 'mis'. Casimir en de beelden beloven ons New York, maar dat blijkt een vergissing. Via een aantal korte indrukwekkende beelden van andere steden belanden we uiteindelijk in Shanghai, waar de skyline aan ons voorbij trekt. We krijgen een rieten stoommand geserveerd, die een flink stuk buikspek met wat bataatpuree, prei en een Yakitori-spiesje blijkt te bevatten. Het vlees valt niet bij iedereen in de smaak.

Een van mijn disgenoten vond het te weinig en dacht er over nog een rondje bij McDo te maken. In het 'totaalconcept' heeft de chefkok of cateraar die het eten verzorgt, geen naam of gezicht. Alles bij elkaar is de conclusie: een beetje jammer

Tussen het hoofdgerecht en het dessert krijgen we nog een bloemlezing uit de visuele menukaart voorgeschoteld. We zien architectonische hoogstandjes, kunst met een grote K en prachtige natuurbeelden. Het dessert sneeuwt er een beetje bij onder. We krijgen nog koffie of thee. Daarmee komt de totaalbeleving ten einde.

'Net niet'
Wat komt er terecht van die mooie verwachtingen? De culinaire beleving blijft achter bij de visuele. De visuele beleving wordt op zijn beurt overschaduwd door de auditieve - de voice-over is nadrukkelijk aanwezig en de muziek staat zodanig hard dat gesprekken over tafel heen niet gemakkelijk zijn. Het blijft vooral bij oneliners. Het eten is goed, maar niet uitzonderlijk of uitgesproken. Een van mijn disgenoten vond het te weinig en ging nog een rondje McDo maken.

In het 'totaalconcept' heeft de chefkok of cateraar die het eten verzorgt, geen naam of gezicht. Alles bij elkaar is de conclusie: een beetje jammer.

Fotocredits: De vis zwemt over tafel - dat is mijn bordje, rechts vooraan, Dinner in Motion, via Facebook