1 min
Dieren hebben dezelfde emoties als mensen. Dat zegt de wereldberoemde Nederlands-Amerikaanse primaattoloog Frans van der Waal in zijn nieuwe boek Mama's laatste omhelzing.
De Morgen sprak met De Waal.
Een chimpansee die op haar sterfbed glimlacht als ze haar verzorger weer ziet. Een kapucijnaapje dat een stukje komkommer woedend teruggooit omdat zijn vriendje een lekkerdere beloning kreeg. Honden die zich schuldig voelen als ze hun baasje per ongeluk bijten. Deze en andere talloze voorbeelden geeft Van der Waal om aan te tonen dat de emotionele reactie van dieren niet verschillen van die van mensen.
Die emoties, zo herkenbaar voor de mens, zijn een van de redenen voor de dieet- en leefstijlkeuzes van vegetariërs en veganisten. Bovendien kunnen dieren ook pijn voelen en zijn bijvoorbeeld varkens erg intelligent. Maar zijn dat wel de juiste overwegingen om dieren dan maar niet te eten?
“Nee”, zegt Heather Alberro, PhD-student in politieke ecologie aan Nottingham University in The Independent. Ontologisch veganisme – het niet eten van dieren omdat ze gevoel en intrinsieke waarden hebben - zou de mens juist verder van de natuur brengen.
Voor zover het wild nog bestaat, is er een wereld van roofdieren en prooien. Het eten van de eigen soortgenoten is in die wereld ook geen taboe. "Ironisch gezien, is het taboe rondom het eten van mensen voortgekomen uit de wens om ons af te scheiden van andere diersoorten," aldus Alberro.
Overigens is het eten van mensenvlees in Nederland niet strafbaar - het kopen en verkopen van mensenvlees is dat wel.
Dit artikel afdrukken
Een chimpansee die op haar sterfbed glimlacht als ze haar verzorger weer ziet. Een kapucijnaapje dat een stukje komkommer woedend teruggooit omdat zijn vriendje een lekkerdere beloning kreeg. Honden die zich schuldig voelen als ze hun baasje per ongeluk bijten. Deze en andere talloze voorbeelden geeft Van der Waal om aan te tonen dat de emotionele reactie van dieren niet verschillen van die van mensen.
Ontologisch veganisme – het niet eten van dieren omdat ze gevoel en intrinsieke waarden hebben - zou de mens juist verder van de natuur brengen“Emoties", aldus Van der Waal, “zijn fysiek waarneembaar. Ze hebben zich, zoals onze organen, over miljoenen jaren ontwikkeld en zijn de manier waarop ons lichaam ervoor zorgt dat we doen wat best is voor ons. Woede, blijdschap, verdriet, angst enzovoort zorgen ervoor dat we overleven."
Die emoties, zo herkenbaar voor de mens, zijn een van de redenen voor de dieet- en leefstijlkeuzes van vegetariërs en veganisten. Bovendien kunnen dieren ook pijn voelen en zijn bijvoorbeeld varkens erg intelligent. Maar zijn dat wel de juiste overwegingen om dieren dan maar niet te eten?
“Nee”, zegt Heather Alberro, PhD-student in politieke ecologie aan Nottingham University in The Independent. Ontologisch veganisme – het niet eten van dieren omdat ze gevoel en intrinsieke waarden hebben - zou de mens juist verder van de natuur brengen.
Voor zover het wild nog bestaat, is er een wereld van roofdieren en prooien. Het eten van de eigen soortgenoten is in die wereld ook geen taboe. "Ironisch gezien, is het taboe rondom het eten van mensen voortgekomen uit de wens om ons af te scheiden van andere diersoorten," aldus Alberro.
Overigens is het eten van mensenvlees in Nederland niet strafbaar - het kopen en verkopen van mensenvlees is dat wel.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 30 december krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 30 december krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Het is hier toch wel erg gezellig.
#6, René: Ja, je hebt helemaal gelijk... Ik had er eerst, na die inktvis, nog bijgeschreven dat ik dus niet erg consequent ben maar dat heb ik weer gewist omdat dat eigenlijk in de eerste zin al gedekt werd door "in principe".
Varkens zijn niet alleen ontzettend slim en schattig, ze lijken ook nog eens erg veel op ons, anatomisch en genetisch gezien. Daar kan de inktvis niet aan tippen!
Overigens ben ik erg blij dat de wetenschap schoorvoetend toegeeft dat vele zogenaamde "menselijke" eigenschappen in feite algemeen "(zoog)dierlijke" eigenschappen zijn. De Waal is daarin overigens niet schoorvoetend, hij gaat juist voorop. Ik vond het altijd het toppunt van arrogantie (en het tegendeel van hyperintelligent) dat dingen als schaamte en humor alleen aan mensen voorbehouden zouden zijn. Zelfs vertedering (iets "schattig" vinden) komt ook in het dierenrijk voor. Mijn joekel van een hond vindt muizen erg vertederend. Hij knielt bij ze neer om ze goed te bekijken en te besnuffelen, hij pakt ze voorzichtig op en draagt ze in zijn bek mee zonder ze een haar te krenken. Als hij ze net zo voorzichtig weer neerzet, is hij helemaal ontdaan als blijkt dat ze het ondanks al zijn goede zorgen niet meer doen... Blijkbaar is zoveel hondenliefde toch wat te veel voor een muizenhartje.
#7 Frank: Ik twijfel daar regelmatig aan. Hoe intelligent is het, om je eigen planeet om zeep te helpen? Hoe intelligent ben je, als je de tak afzaagt waar je op zit? Ik weet geen andere diersoort die zulke domme dingen doet, dat doet volgens mij alleen die "hyperintelligente" mens.
#8 Dick: Mij dunkt dat de realiteit is, dat wij de potentie hebben om hyperintelligent te zijn maar dat we daar geen optimaal gebruik van maken... En dat lijkt me dan weer een kwestie van de vrije wil.
Frank, Rousseau hield ook van de edele wilde (net als jij, want je vraag is een antwoord dat vermoedelijk een beetje in die richting gaat). De realiteit is een hyperintelligent roofdier dat ook nog eens van planten kan leven als het moet en dat alles naar zijn hand zet.
Is de mens eigenlijk wel intelligent?
#5 varkens zijn ook erg intelligent (en schattig.. oeps, dat is een menselijke eigenschap ;))
Voor mij is het feit dat dieren kunnen voelen en denken, in principe geen reden om ze niet te eten (hoewel ik geen inktvis meer eet sinds ik gezien heb hoe enorm slim die zijn). Gevoelens en gedachten van dieren zijn wel een reden om me heftig te verzetten tegen de bio-industrie, die denkende en levende wezens als voorwerpen behandelt - en ze nog slecht behandelt ook.
Dicht bij de natuur staan betekent voor mij dat je je eigen gevoelens en gedachten verbindt met die van de dieren. Zoals natuurvolkeren, die de dieren die ze bejagen om ze op te eten, danken voor de kracht die zij met hun vlees de mensen schenken. En dat kun je ook in deze tijd nog doen doen als je bijvoorbeeld vis vangt en opeet, of alleen vlees van goed behandelde dieren consumeert.