1 min
Er is een grote concentratie microplastics gevonden op de zeebodem. Op één vierkante meter vond een Brits-Duits-Frans team onderzoekers 1,9 miljoen deeltjes plastic. Volgens The Guardian is dat de hoogste concentratie die ooit is gemeten.
Plasticvervuiling is een groot probleem voor het milieu. Verdwaalde plastic verpakkingen, tassen en disposables komen terecht in de natuur waar het nauwelijks wordt afgebroken. Jaarlijks komt meer dan 10 miljoen ton plastic afval in de oceanen terecht. Slechts 1% hiervan blijft aan het oppervlak, de overige 99% verdwijnt naar de diepe oceanen. De onderzoekers bestudeerden wat daar gebeurt met de plastics. Zij zagen in de Tyrreense Zee (ten noorden van Sicilië en ten oosten van Corsica en Sardinië) dat diepzeestromingen de microplastics over de zeebodem verplaatsen. Deze krachten concentreren de deeltjes in zogenaamde ‘hotspots’ die vergelijkbaar zijn met de plastic-vuilnisvlekken aan het wateroppervlak.
Dr. Florian Pohl van het Department of Earth Sciences van Durham University (Engeland) constateert: “Het is jammer, maar plastic is een nieuw type sedimentdeeltje geworden, dat samen met zand, modder en voedingsstoffen over de zeebodem wordt verspreid.”
Ook bij Antarctica werd onlangs een nieuwe ontdekking gedaan op het gebied van micro-plastics. Daar werden voor het eerst micro-plastics in zee-ijs gevonden. Bovendien waren de kunststoffen omringd met algen. Onderzoeksleider Anna Kelly zegt: “Als bedenkt dat zee-ijsalgen zich hechten aan kunststoffen, dan ga je de bioaccumulatie van kunststoffen in krill en in walvissen begrijpen.”
Plasticvervuiling is een groot probleem voor het milieu. Verdwaalde plastic verpakkingen, tassen en disposables komen terecht in de natuur waar het nauwelijks wordt afgebroken. Jaarlijks komt meer dan 10 miljoen ton plastic afval in de oceanen terecht. Slechts 1% hiervan blijft aan het oppervlak, de overige 99% verdwijnt naar de diepe oceanen. De onderzoekers bestudeerden wat daar gebeurt met de plastics. Zij zagen in de Tyrreense Zee (ten noorden van Sicilië en ten oosten van Corsica en Sardinië) dat diepzeestromingen de microplastics over de zeebodem verplaatsen. Deze krachten concentreren de deeltjes in zogenaamde ‘hotspots’ die vergelijkbaar zijn met de plastic-vuilnisvlekken aan het wateroppervlak.
Dr. Florian Pohl van het Department of Earth Sciences van Durham University (Engeland) constateert: “Het is jammer, maar plastic is een nieuw type sedimentdeeltje geworden, dat samen met zand, modder en voedingsstoffen over de zeebodem wordt verspreid.”
Ook bij Antarctica werd onlangs een nieuwe ontdekking gedaan op het gebied van micro-plastics. Daar werden voor het eerst micro-plastics in zee-ijs gevonden. Bovendien waren de kunststoffen omringd met algen. Onderzoeksleider Anna Kelly zegt: “Als bedenkt dat zee-ijsalgen zich hechten aan kunststoffen, dan ga je de bioaccumulatie van kunststoffen in krill en in walvissen begrijpen.”
En ondertussen wetenschappers maar zoeken naar oorzaken voor de pandemische toename van auto-immuunziekten en kanker.
#6 Jordi, mooi dat er meer aandacht voor komt.
Lippenstift, nagellak, gezichtscrème, douchegel... allemaal nogal alarmerend. Als je de horror leest is het een wonder dat er nog kinderen geboren worden. Daarbij opgeteld andere grappen van big chem ... . Sommige pessimisten zeggen dat we nog maar een, twee generaties hebben te gaan.
Probleem is volgens mij dat dit soort activiteiten van de mens ook het voortbestaan van andere dieren bedreigt. Er is al talloze malen voorspeld (Silent spring, 1962 van Rachel Carson) dat het eens een keer echt afgelopen zal zijn. De vraag is of en wanneer deze nachtmerrie ook werkelijkheid wordt.
Maria Janssens #5 Er zitten ook microplastics in producten als tandpasta, shampoo en andere producten waar je het niet verwacht, maar gek genoeg hoor je politici en activisten alleen over plastic zakken, wattestaafjes en plastic rietjes.
#4 Frank Eric
Zinnige vraag.
Kijk op de plasticsoupfoundation.org, daar wordt de lozing van plastickorreltjes (nurdles, de grondstof voor veel producten van plastic) uitgebreid besproken. Zoals hier.
Natuurlijk heeft de consument ook een verantwoordelijkheid, denk aan microplastics vrijkomend bij wassen van synthetische kleding, de producenten hebben absoluut ook schuld.
De plasticsoupfoundation bestaat een fors aantal jaren. In het begin haalde men de schouders erover op maar nu vergaat steeds meer mensen het lachen. De plasticsoupfoundation geeft bronnen van plastic vervuiling aan, maakt de consument meer bewust van de schade die plastic veroorzaakt zodat geïnteresseerden het koopgedrag daarop kunnen aanpassen, zodat de politiek misschien daarmee zieltjes voor zich kan winnen. Dat laatste klinkt nogal bitter ja.
Vissen zien deze nurdles voor eitjes aan, eten ze op en het gevolg spreekt, denk ik, voor zich.
#3, Maria, "Die bolletjes zijn afkomstig van fabrieken die de meuk in de rivier dumpen en vandaar gaat het naar zee."
Heb jij aanwijzing dat fabrieken de plasticvervuiling veroorzaken?