500.000 melkkoeien naar de slacht
Bij verlies van derogatie mogen veehouders maximaal 170 kilo stikstof per hectare uit dierlijke mest gebruiken; de rest mag niet ter bemesting in Nederland gebruikt worden. Met derogatie geldt voor Nederland de gebruiksnorm van 250 of 230 kilo stikstof, afhankelijk van de regio. De Europese norm van 170 kilo is gebaseerd op twee koeien per hectare. Bij verlies van de derogatie moeten volgens berekeningen van het CBS 500.000 van de 1.6 miljoen koeien in Nederland naar de slachtbank.
Daarom proberen boeren met allerlei concurrerende plannen op zijn minst de uitzondering - de zogeheten 'derogatie' - te behouden. Er zou een 'fosfaatakkoord' zijn, maar dat wordt bij lange na niet door een meerderheid van de boeren en al helemaal niet door alle boerenorganisaties gedragen. Brussel kijkt vermoedelijk dan ook met weinig vertrouwen naar alle plannenmakerij in ons land die vooral laat zien dat er geen duidelijk plan is.
Openlijke verdeeldheid
Rotgers houdt zich al jaren bezig met de mest- en milieuvraagstukken waar de Nederlandse veehouderij zich door onze koeienboeren voor geplaatst ziet. Ze ging naar Brussel en legde haar oor te luisteren in Den Haag. Rotgers: Het is haar [het Nitraatcomité van de Europse Commissie dat over de mestproblematiek moet oordelen, DV] dan ook niet ontgaan dat het maatregelenpakket dat de Nederlandse autoriteiten willen invoeren, leidt tot verdeeldheid en verzet. Dit baart haar grote zorgen, draagvlak binnen de sector wordt belangrijk gevonden in Brussel. Deze openlijke verdeeldheid binnen de sector, kan Nederland de derogatie kosten. De delegatie benadrukt dat het de taak van Nederland zelf is om met een goed onderbouwd maatregelpakket te komen mét draagvlak. Het is niet aan ‘Brussel’ om maatregelen voor te stellen of daarin keuzes te maken.
Stikstofruimte veehouderij inperken
Dat was een feitelijke constatering. Spannender zijn de observaties waarmee ze haar relaas vervolgt. Zij luisterde naar twee ministeries in Den Haag en wat die Brussel zouden vertellen. Rotgers: In de wandelgangen van Brussel vang ik hele andere dingen op dan in de wandelgangen van Den Haag. In de wandelgangen van Brussel wordt mij verteld dat de Nederlandse staatssecretaris van Milieu [Sharon Dijksma, DV] druk doende zou zijn met het vinden van veel milieugebruiksruimte voor grote ontwikkelingen in belangrijke sectoren, zijnde niet de landbouw. En dat deze staatssecretaris graag de stikstofruimte van de veehouderij zou inperken, om die vervolgens te kunnen gebruiken voor andere doeleinden. Het wegvallen van de derogatie past dan wel, daarmee valt veel stikstofruimte vrij.
Wie de analyses van de doorgaans goed geïnformeerde Rotgers leest, kan weinig anders concluderen: we kijken naar een dramatische klucht.Blijspel of drama?
In de wandelgangen van Den Haag wordt mij verteld dat de Nederlandse staatssecretaris van Landbouw [Martijn van Dam, DV] druk doende zou zijn met het voor zijn kar spannen van de landbouwvoormannen en -vrouwen om gezamenlijk ten strijde te trekken voor het behoud van de derogatie. Zij worden zelfs uitgenodigd met de Haagse ambtenaren mee te gaan naar de ambtenaren in Brussel. Om er mede zelf voor te zorgen dat de milieuruimte beschikbaar blijft voor de landbouw. Dat biedt perspectief.
Gaan we af op Den Haag? Hebben wij hier te maken met een blijspel, waarbij de hoofdrolspelers zullen zegevieren in het laatste bedrijf? Of gaan we af op Brussel? Hebben wij hier te maken met een drama waarbij de hoofdrolspelers in de slotscène roemrijk in hun eigen zwaard gaan vallen? "Ergens klopt er iets niet", schrijft Rotgers tot slot, "maar wat?"
Dat klinkt allemaal wat ingewikkeld. Met zoveel keurige woorden, schrijft Rotgers dat Den Haag zich realiseert dat het spel voor Nederlandse boeren en hun uitzonderingspositie voorbij is. Alleen de boeren hebben dat nog niet door. Zij hebben aangeboden een plan voor staatssecretaris Van Dam te maken. Daarmee kan hij dan in Brussel hun eer verdedigen. De boeren denken dat ze de politicus voor hun karretje hebben gespannen. De slimme politicus draaide het echter behendig om.
Als het plan mislukt, ligt het niet aan hem of zijn partijgenoot op het staatssecretariaat van Milieu. Het is een knap spel om het endgame van de Nederlandse veehouderij en de schuld voor de afloop daarvan helemaal bij de boeren te leggen. Wie de analyses van de doorgaans goed geïnformeerde Rotgers leest, kan weinig anders concluderen: we kijken naar een dramatische klucht.
Op 10 juni krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Waarom kregen in 2013 Denemarken, Duitsland, Verenigd Koninkrijk, Ierland, België (alleen voor Vlaanderen), Italië (alleen voor Lombardije, Piemonte en Emilia-Romagna) een derogatie?
En is daar nu ook zo'n foodlogiaanse discussie los gebarsten in de aanloop naar een nieuwe periode?
Wiebren en Frits, dank voor jullie reacties. Ik vind het moeilijk ze samen te vatten in hun verschillende nuances.
NZO heeft eerder in meerderheid ingestemd met de plannen Dick Veerman, evenals LTO en NMV. Natuurlijk moeten er nog veel details ingevuld worden, waarvan een aantal nogal verstrekkend. Een belangrijk item is het 'verbindend verklaren' van het pakket aan maatregelen. Daarvoor moeten zuivelondernemingen hun reglementen, contracten en soms statuten openbreken. Immers, zij zijn reeds verplichtingen aangegaan met hun leden/melkleveranciers (en afnemers). In die afspraken is meestal opgenomen dat de melk die in de tank zit bij de boer keurig opgehaald én betaald wordt.
Nu wordt er voor 2017 vanwege uitzonderlijke omstandigheden afgeweken van dat principe, het is de bedoeling dat bij de melkveehouders die door willen stomen die "melk duur wordt betaald" (of beter gezegd amper betaald). Dat gaat niet zomaar en is ook een belangrijke reden dat eerder in het traject (2014/15) de in 2013 opgestelde plannen om de fosfaatproductie te begrenzen bleven steken.
Twee NZO-leden hebben aangegeven niet in te kunnen stemmen met de plannen, dat was al in de pers te lezen: DOC en Willig. Twee leden hebben zich onthouden van stemmen. Ook bij LTO en NMV is er de nodige discussie over de uitvoering. Zowel praktische als juridische kwesties.
Dit zijn belangrijke details, maar wat mij betreft van een andere ordegrootte als de eisen die de Europese Commissie stelt aan het welslagen van het maatregelenpakket. Immers, ook Brussel kan nog behoorlijk met de kaasschaaf tewerk gaan.
Tot slot nog het punt is dat elke uitlating op dit moment nieuws is, de hijgerigheid spat er van af, alle journalistieke filters staan wagenwijd open. Op zich niet erg, wel goed om te weten als je als argeloze lezer niet het gevoel wilt hebben dat je naar een flipperkast zit te kijken.
Dick Veerman zo moeilijk is het niet:
- "The devil is in the details"
- De belangen van de zuivelbedrijven lopen sterk uiteen:
== met voldoende tot krap verwerkingscapaciteit
== met veelal grondgebonden bedrijven tot vrijwel uitsluitend bedrijven met mestoverschot
== met verwerking in opbouw of met veel opstappers
== etc etc etc
Dan speelt natuurlijk ook het verschil in zeggenschap in het gehele dossier. Gaat dat binnen NZO op 'one man - one vote' of op basis van marktaandeel?
En als dan ook nog eens enkele zuivelbedrijven niet gemakkelijk hun leveringsvoorwaarden kunnen wijzigen, is er een groot probleem. Immers het WILLEN en KUNNEN bijdragen aan het sectorplan loopt dan door elkaar.
'Fosfaatreductieplan zuivel laat op springen' kopt een wat verward artikel op Boerderij. Het lijkt te betekenen dat er vorige week in de Kamer een plan is gesproken wat niet gedragen werd door de partijen waarvan de Kamer dacht dat ze erachter zouden staan.
Kan iemand die er verstand van heeft dat nader toelichten?