image Afgelopen week hoorde ik een kamerlid, weet niet meer wie, zich tijdens een interview op BNR-Radio in het openbaar zorgen maken over de “grote” hoeveelheid kinderen( 100 op jaar basis) die sterven aan kanker als aanwijsbaar gevolg van acrylamide.

Acrylamide is een stof die wordt gebruikt bij de productie van plastic (poly-acrylamide). In april 2002 is aangetoond dat acrymalide ook voorkomt in bepaalde voedingsmiddelen. Hoewel we nog niet alles weten over het stofje, weten we wel dat het bij ratten en muizen kanker kan veroorzaken. De Europese Unie gaat ervan uit dat de stof ook bij mensen kanker kan veroorzaken.

De voedselindustrie zou zetmelen moeten gebruiken van DSM, die vrij waren van het stofje acrylamide. Kinderen eten tenlsotte veel koek en chips, dus dan moet de overheid zorgen voor minder acrylamide in die producten. Want, dat was de motivatie, er was in Amerika onderzoek naar gedaan en dus hoeven wij dat niet meer te doen. We moeten alleen zorgen dat de voedsel industrie dit acrylamide-vrije-zetmeel van DSM gaat gebruiken. Waarop de interviewer gevat opmerkte dat het wel leek alsof hij reclame maakte voor DSM. In de eerste instantie denk ik bij dit soort boodschappen altijd "Hoezo gevaarlijk? Er zijn volkstammen opegroeid met het eten van koek, brood, crackers, ontbijtkoek en chips, zonder dat ze er gelijk dood bij neer vielen." Laten we wel wezen, als we de zaken zo aanpakken, blijven we probleem op probleem stapelen. Kinderen kunnen ook gewoon minder junk eten. Ik zie hier alweer een voedingsprijs van komen. Stemmingmakerij of verkeerde probleemanalyse?

Gisteren ontving ik in mijn mailbox de mail van het VWA die hier in verklaarde dat de gehaltes van het gedoodvervde acrylamide behoorlijk waren gedaald sinds ze de metingen hadden verricht in 2002. ( zie bijgaande lijstje)

Productgroep/ 2006: Microgram per kg/ 2002: Microgram per kg
Frites/ 373/ 307
Ontbijtkoek/ 353/ 1018
Chips/ 343/ 1249
Speculaas/ 284/ 178
Cracker/ 94/ 218
Toast/ 34/ 191

Nu ik even de tijd heb ben ik op zoek gegeaan naar de wat meer wetenschapelijke kant, en via het net, wat moeten we toch zonder, kwam ik de volgende informatie tegen:

Arcylamide ontstaat bij het verhitten van zetmeel producten zoals aardappelen. Acrylamide is bij proefdieren kankerverwekkend en is mogelijk ook kankerverwekkend bij mensen. In 2002 is ontdekt dat deze stof ook in voeding voorkomt. Voor 2002 werd aangenomen dat mensen alleen in bepaalde beroepen werden blootgesteld aan acrylamide. Waarschijnlijk is de stof alleen kankerverwekkend bij zeer hoge concentraties. Om een te grote inname van de stof te voorkomen helpt het aardappelen en friet niet te bruin, maar goudgeel te bakken. De stof komt voor in friet en aardappelchips, maar ook in ontbijtkoek,en koffie. Er zijn nu enkele epidemiologische studies uitgevoerd, die nog geen verband hebben aangetoond tussen acrylamide in de voeding en een verhoogd risico op kanker.

Sommige bronnen claimen dat mensen in de moderne, westerse wereld dagelijks gemiddeld ongeveer 25 microgram acrylamide via hun voedsel opnemen. Deze hoeveelheid zou verantwoordelijk zijn voor een groot aantal gevallen van kanker. Momenteel (2007) is er nog geen overeenstemming binnen de wetenschappelijke en medische wereld met betrekking tot de gevaren van acrylamide in voedsel. Er vindt nog veel onderzoek door overheidsinstellingen in verschillende landen plaats met betrekking tot dit onderwerp. Er lijkt geen verband te bestaan tussen acrylamide en kanker in de dikke darm, anus, blaas of nieren. Op 24 april 2002 werd door de Zweedse voedsel en warenautoriteit (Livsmedelsverket) bekendgemaakt dat acrylamide voorkomt in gebakken en gefrituurde zetmeelrijke voedingsmiddelen, zoals chips en brood. De vraag werd toen gesteld of acrylamide carcinogeen zou kunnen zijn.

In 2005 werd in een samenwerkingsverband tussen de Harvard School of Public Health en het Zweedse Karolinska Institutet het verband tussen borstkanker en blootstelling aan acrylamide onderzocht. Een relatie tussen beide fenomenen kon niet worden aangetoond. Veel onderzoekers gaan er nu (2007) vanuit dat eerdere rapporten over acrylamide en kanker door "de pers" overdreven zijn opgeklopt, hoewel uiteraard nooit uitgesloten kan worden dat een "ontzettend grote dosis" van welke stof dan ook, schadelijk kan zijn voor organismen met inbegrip van de mens. Aan de andere kant kan ook niet absoluut uitgesloten worden dat de onderzoeken niet in staat waren de effecten van acrylamide te scheiden van andere effecten vanwege het feit dat acrylamide in de hele westerse wereld zeer verspreid voorkomt.


Zo is dat ook weer uit de wereld.
Dit artikel afdrukken