Negen hennen op een 1 m2. Of we gek geworden zijn, vraagt Wakker Dier, maar het kletst buiten de werkelijke waarheid. De werkelijkheid van het arme kippendier is dat het doodgepikt wordt door haar collega's. Kippen hebben nl. behoefte aan dierlijk eiwit en aarzelen niet het te nemen van een collega die een wondje heeft. Dat doen ze niet als ze in een kooi zitten, maar wel als ze scharrelen en ergens een wondje oplopen. Wakker Dier communiceert ruimte, maar vergeet het echte ongemak. Levend doodgepikt worden is geen pretje.
Maar nou wat anders. Wie vond het scharrelei uit dat nu schuurei schijnt te moeten gaan heten?
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Ook zo'n moeite met het glad maken van holle houten voorwerpen? Probeer dan ons nieuwe schuurei!
Ik wil wel mee een rondje stallen kijken als dat mij uitkomt. Lijkt me leuk.
Peter heeft een paar leuke termen: mens/dierhoederij.
Intensieve menshouderij is er volop. De vergelijking tussen flatmensen en flatkippen is hier eerder wel voorgekomen. Nog enkele voorbeelden die ik bedacht: scholen, bejaardentehuizen, gevangenissen. De laatste twee bieden aardig vergelijkingsmateriaal tov legbatterijen/vrije-uitloopkippen.
Zowel veel bejaarden als gevangenen komen weinig buiten. Toch is er een belangrijk verschil. Met name voor gevangenen geldt dat het weinig buitenkomen geen vrije wil is. Het feit dat ze van buitenaf gezien een zeer aangenaam leventje lijken te lijden - tv, radio, computer, op tijd eten en drinken,weinig mensen om je heen die lopen te zeuren, kortom bijna een ideale vakantie - wordt door de betrokkenen maar matig gewaardeerd.
Buitenscharrelkippen komen maar weinig buiten. Dat betekent niet automatisch dat ze de MOGELIJKHEID om naar buiten gaan niet waarderen. Zoals ook scholieren en flatbewoners wellicht graag naar buiten gaan, ook al is dat maar 5 of 20% van de tijd en bij slecht weer niet of nauwelijks.
Weten we hoe dieren hun omstandigheden ervaren? Niet of nauwelijks. Maar toch zijn er af en toe inkijkjes. Zoals onlangs bij het prachtige verhaal van Temple Grandin. Een koe heeft een schemerachtige vorm van bewustzijn kwam daaruit naar voren. En voor kippen zal dat nog wel meer schemerachtig zijn. Hun hoofd is nog geringer van omvang en hun intelligentie dus(?) veel lager dan bij zoogdieren.
Is een legbatterij de hoogst haalbare vorm van kippenhouderij? Dat kan zijn. Maar dat is dan een teken van enorme armoede. Als het beste wat veehouders aan consumenten kunnen bieden een systeem is waarbij dieren met zijn vijven of tienen op een paar vierkante meter zitten vind ik dat tragisch. In Peter's woorden is dat geen dierhoederij.
Het is niet dat ik veehouders niet kan begrijpen, maar het gevolg is dat er een driedeling bij consumenten ontstaat: mensen die geen klant meer willen zijn van het systeem, mensen die af en toe twijfelen en mensen die doorgaan op oude voet.
Is alle kritiek terecht? Nee, want op velerlei terrein is al veel verbetert aan het landbouwsysteem. Maar kritiek heeft een na-ijleffect. Toen er hier en daar al zaken uit de hand begonnen te lopen was daar nog weinig aandacht voor. Nu de eerste verbeteringen zich aandienen is daar relatief weinig aandacht voor.
@Dick: Misschien komt de wijze waarop we landbouwdieren houden overeen met de wijze waarop mensen gehouden worden. Dat laatste roept dan onmiddellijk de vraag op door wie dan mensen gehouden worden. Nee, ik geloof niet in complotten van grote bedrijven en foute politici.
Maar het kan zomaar zo zijn dat we de laatste paar honderd jaar ons zelf zijn gaan houden, via faustiaanse deals met de mammon, nauwgezet geadministreerd door een ambtenarenklasse omwille van voorspelbare toekomstige belastingopbrengsten en de daaruit voortvloeiende belofte van individuele langlevendheid en rust. Dit alles zonder dat we er al te grote erg in hebben of ook maar voor gestemd hebben. (Ik denk dat we ons inderdaad al in een staat van redelijk intensieve menshouderij bevinden).
Mocht dit zo zijn, dan zou de ene "gehouden" groep (mensen), in het dierenwelzijnsdebat, oordelen over een andere "gehouden" groep (dieren). Dat besef zou tot bijzondere inzichten kunnen leiden, bijvoorbeeld tot de vraag 'hoe kan het houden van dieren beneficieel zijn voor het houden van mensen", of er kan zelfs sprake zijn van een lotsverbondenheid van de "gehouden" groepen.
Zou er nog geen sprake zijn van intensieve menshouderij dan hebben we nog de mogelijkheid om te kiezen voor menshoederij, en dierhoederij. Zaken die mij als romanticus meer aanspreken.
Ik HOOP dat ik met de toename van dierwelzijnsdialogen getuige ben van een overgang van een anthropocentrisch wereldbeeld naar een biocentrisch beeld gebaseerd op een solidariteit tussen "gehouden" groepen. Ik DENK dat ik veelal een onfrisse versterking van menselijkinvoelingsvermogen voor dieren waarneem, strikt op onze (menselijke-) voorwaarden, maar niet anders dan volgens de oeroude pikorde van de dag.
Als je zelf 15 jaar kippen houdt (extensief), kun je nog niet zeggen dat je een echte kippenspecialist ben. Maar door observeren van die dieren en het observeren van de dieren in diverse houderijsystemen,kun je wel een paar aardige conclusies trekken. Enkele beschouwingen, gestoeld op ervaring.
1)Kippen zijn van oorsprong bosvogels. Dit gen blijkt onuitroeibaar. Dwz dat deze dieren zich uitermate rustig (en zeker niet agressief) gedragen wanneer aan deze voorwaarden wordt voldaan. Bomen en struikgewwas waar de dieren 's nachts in kunnen kruipen en waar ze zich overdag kunnen verschuilen.
2)Kippen zijn alleseters en hebben weinig respect voor het leed van hun medekippen. Mocht er een gewond raken, de anderen zullen niet aarzelen om hiervan gebruik te maken door naar bloed (en nog erger) openliggend vlees te pikken.
3)Voor het verenpikken schijnt een gen verantwoordelijk te zijn. Als dat gen in een van de kippen zit: elimineren! Overigens is het wel zo dat dit soort gedrag ook versterkt kan worden door teveel kippen te houden op een te klein oppervlak. Je ziet bijvoorbeeld dat een kip minimaal zo'n 50 à 60 cm om haar heen nodig heeft om zich op haar gemak te voelen. Als dit oppervlak kleiner wordt gaat ze haar territorium verdedigen. Overigens zijn kippen echte samenklonters. Bij voedselzoeken doen ze dat vaak samen; rustend doen ze dat ook in groepsverband. Kippen hebben de pest aan regen.
4)Elkaar verwonden kan ook het gevolg zijn van gebrek aan dierlijke eiwitten in de voeding.
5)Paprika (Guillaume) heeft geen enkele invloed op de kleur van het vlees. Wel op die van het ei (dooier).
6)Het plaatje wat Josien stuurde is dus een schoolvoorbeeld van hoe het niet moet. Teveel dieren op een te kleine oppervlakte. De buitenuitloop is praktisch onbegroeid en te klein voor het grote aantal deiren in de stal.
7)Vlees van dieren die veel gelopen hebben is steviger (zowel borst als potenvlees). Dit vlees heeft zowieso meer smaak vanwege het intermusculair vet, maar ook omdat de stevigheid van het vlees aanzet tot langer kauwen.
8)Wouter Klootwijk heeft het al diverse malen betoogd: wil je een gezond ei, kies dan voor een ei uit de legbatterij. Clean, helder, zonder stof en zonder amoniakgeur. Wil je een gezond stukje kippenvlees kies dan voor concepten die in het lastenboek opgenomen hebben dat preventieve medicijnen niet zijn toegestaan. Nog één keer: Label Rouge.
9)Scharrelkippen naar nederlands gebruik zijn een lijdensweg voor zowel de mester als de kip. Gezien de dichte bezetting in de stallen is een preventieve medicijngift eerder gebruikelijk dan uitzondering....
Vragen?
Peter, ik geloof dat ik begrijp wat je zegt, maar ik vrees dat heel wat mensen het wat cryptisch vinden. Misschien is het goed om uit te leggen wat je met in- en extensieve menshouderij bedoelt. Dan laten we de beesten er vast even buiten.