Eenvoud is ondraaglijk. 2010 was het jaar van het grote groenwassen. We doen alsof we 'groen' kunnen leven door binnenkort met z'n 9 miljarden evenveel te gaan gebruiken als nu 1 miljard rijke Westerlingen omdat we van alles de helft minder gaan ge- en verbruiken. Al zijn er zelfs hooggeleerden die je zo'n sommetje moet uitleggen, foodloglezers weten beter. 1x1=1 en 9x0,5 leidt toch echt tot 4,5 na het gelijk-teken. Het is gezond rekenverstand dat behoort tot onze kinderkennis. In plaats van de helft minder gaan we naar een keer of negen zoveel; 4,5 in plaats van de voorgespiegelde 0,5. Het is merkwaardig dat we zulke eenvoudige waarheden na een lange scholing tot 21e eeuwse volwassene niet meer lijken te begrijpen.

Het grootste groenwassen van 2010 gebeurde in de elfde - symbolisch 'gek' genoemde - maand van het jaar. Unilever maakte bekend dat het volledig groen gaat en zijn verantwoordelijkheid neemt. Nee, denk niet dat ik het zeep- en voedingsmiddelenconcern niet geloof. Ze gaan het doen, ze zijn oprecht. En dat bedoel ik zonder ook maar het minste greintje ironie. Ik bedoel dat ze het lef niet hebben om ons uit onze slaap te houden. Eenvoud verkoopt, maar ondragelijke niet. De verkoper sust. Wat moet'ie anders? Hij moet overeind blijven en ieder's sympathie houden.

Vergist u zich niet in wat ik bedoel te zeggen.

Er is geen reden om verdrietig te worden. Tegen de tijd dat we met z'n allen doorkrijgen dat we niet de helft minder, maar negen keer zoveel gaan gebruiken, hebben we de technieken om deze aarde te verlaten. Alles wat we hier tekort komen, zullen we dan van elders in de ruimte weten te halen. Star Trek wordt waar. Dat is het scenario achter Unileveriaanse duurzaamheid.
We hebben geen keuze en wandelen al lang op dat pad. Wel kunnen we kiezen hoe we dat scenario zich willen laten voltrekken.Foodlog.nl roept 2011 uit tot het jaar van de weerbaarheid. We hebben massaal méér realisme en meer koele informatie nodig om op basis daarvan te kunnen kiezen. En massaal mínder utopisme dat ons in slaap sust om ons later verbaasd wakker te laten worden. Dat leidde ook in de eerste helft van de vorige eeuw tot oorlogen en verderf.

Om de ondraaglijkheid zullen we lachen, maar we gaan doen wat we wél kunnen doen. Met mensen die wat weten, daar anderen in willen laten delen, die hen waar nodig willen uitleggen hoe het zit, hoe het anders kan en die daar samen gedachten en daden voor willen ontwikkelen. Met minder kletsers. Dat moeten ze maar elders gaan doen, want we willen door. Het gaat om onze toekomst en de mensen die daar aan willen werken. Niet om wereldvreemde dromen.

Voor zover ons dat gegeven is, gaan we de mensen die dat willen helpen hun lot in eigen hand te nemen. Unilever, boeren, supers, mensen die echt vooruit willen met nieuwe (ja ook biologische van het progressieve soort) voedselproductie- en verwerkingssystemen en wij als een stel zijlijnroepers, niemand kan het alleen.
Tussen de ondragelijke eenvoud van ons bestaan en wat we kunnen kiezen, gaan we proberen wat bruggen te slaan. Zonder de zeuren die niks weten, en mét het volk. Wie daar tussen klem raakt, moet zelf maar kiezen waar hij bij wil horen.



Onderstaande foto werd gemaakt door Ad Janssen, die treffend vastlegde hoe onze oude cultuur langzaam in zee zakt. Laten we er vrolijk en in stijl mee omgaan. We moeten verder en niet zeuren, weer jong worden. Oplossingen verzinnen en uitvoeren.

image
Dit artikel afdrukken