De nieuwe Lekker is uit

Ailko,het is Herberg de wward van Ternaad.Ternaad is de plaatsnaam.

Verder bedoel ik:welkomsgevoel als gast,i.p.v.als klant.

Zo,wat een eensgezindheid.Doel ik op het ,ten dienste staan,.
Wel graag op een niet al te formele manier.
Ailko,het gastheer/vrouw-schap is erg belangrijk.Het kan je uit-eten gaan avond tot een minder of zeer prettige ervaring doen beleven.
De kok-keuken wil ik toch zeker niet uitvlakken.2of3 Jaar geleden bij Muller in Groningen gegeten.Nu,de kok en keuken waren hier minstens zo belangrijk.
Ook in restaurant Ternaad.Kan even niet op de plaatsnaam komen.Friesland.Ken je dat Ailko? De moeite waard.
Wat de bediening aan gaat:of je nu in een plaatselijke cafeetje een uitsmijter zit te eten of in een 1,2,3-sterrenrestaurant uit eten gaat,vriendelijkheid en een welkomsgevoel is als klant altijd plezierig te ontvangen.Van hoog naar laag en andersom,verschillend meegemaakt.
Wijnarrangementen,erg plezierig over te laten aan de sommelier.Verrassend hoe een gerecht en de wijn elkaar kunnen versterken.Mijn ervaring,echt verrassend.

Het blad ,,Lekker,,een aantal jaren in huis gehaald.vonden het toen handig.Daarna een paar jaar niet.Maar Dick,ha,ha verkapte reclame.Ben er nu ook wel weer eventjes nieuwsgierig naar.Voor Sinterklaasavond vragen.

Nick@: Het is “ten dienste staan van”

Inderdaad, en de dienstverlening vindt niet zozeer in de keuken plaats als in de bediening. Daar begint ook de klantenbinding.
In een zeer goed restaurant deed de sommelier een suggestie een oude port te nemen bij de foie gras maison. Hij liet ons de keuze tussen mooie porto's oplopend van 10, 20, 30 tot 40 jaar. Da's te moeilijk, zei ik. Ik kan niet kiezen.
Hij ging weg en kwam terug met 2x4 kleine kristallen proefglaasjes. We proefden en hij vertelde van elke porto de karakteristieken. We bleven hangen op de 40 jarige. Glaasjes weg; nieuw portglas met de 40-jarige.
Op zo'n moment smelt je hart. Als we terugkomen altijd een blijk van herkenning, maar altijd discreet op afstand. En nooit meer de wijnkaart, maar altijd de suggestie voor een wijn, die niet op de kaart staat, en elke keer ervaren we een bijzondere verassing voor een redelijke (50-60 euro) prijs.

Dienstbaaar zijn op een creatieve wijze die bindt... Da's het hoogste horeca-norm

Ailko, er zitten enkele ongerijmdheden in je reactie.

Er bestaat "een top" omdat er competitie is. Niet omgekeerd.

"De Michelin geeft geen drie sterren al er niet in de buurt ook een drie sterrenbedrijf is?" Hoezo? Gedurende jaren was "Comme chez soi" hier de enige driesterrenzaak. Moest dit een (recente) regel zijn zouden er nooit ***'s in NL zijn gekomen.

Moest "de top" veel invloed hebben op de rest, dan zou dat tot een verarming van het aanbod leiden.

Maar je kunt ze er zo uitpikken, de jonge chefs die de sterrenstrijd willen aangaan. Ze hanteren allemaal een aantal vergelijkbare clichés, zoals individuele handdoekjes in het toilet, bijvoorbeeld. Deze handdoekjes zijn een echte aweggever: die man wil sterren!

Heeft de 'niet-top' de top nodig om beter zijn best te doen? Ik denk dat ze als goeie ondernemers vanuit hun eigen verlies- en winstrekening en de lol en terugkeer van hun klanten werken. Als ze gaan zitten wachten op de inspiratie van zo'n gids is het gauw met ze gedaan.