Jan Robben, Nederland’s ‘Mister Aardbei’, was niet blij met het Libelle-publiek. Lelijke woorden gebruikte hij nauwelijks, maar teleurgesteld was hij wel.
Met de Nederlandse Aardappelen, Groenten en Fruit-boeren bemande hij de AGF-stand op de Libelle-zomerweek. Besloten was immers dat AGF dichter bij het publiek moest communiceren. Heel dichtbij werd het dus. Een confrontatie met de gemiddelde Nederlandse vrouw. Die heb je immers te pakken met de Libelle. Niet op schrift of op een scherm, maar in levenden lijve. Tijdens die zomerweek van het blad die twee weken geleden al plaatsvond.
Jan hoopte op serieuze liefhebsters van lekkere dingen. Maar ze waren er niet. Hij zag graaisters en beurskoopjesjaagsters. Hoe moet dat nou als je een betere aardbei aan de man wilt brengen?
Daar correspondeerden we wat over, toen ik ontdekte dat Jan deze week zachtjes op z'n donder kreeg van z'n hoofdredacteur. In de papieren editie van Groenten en Fruit zegt die over het AGF paviljoen: “de promotie van groenten en fruit concentreerde zich op het strand van Almere tijdens de Libelle Zomerweek. Onverwacht leverde dat toch tegenstrijdige berichten op. Coördinator Maurice Wubben sms’te regelmatig dat het een gekkenhuis was, de meeste bedrijven en organisaties strooiden met enthousiaste persberichten, maar ‘mister aardbei’ Jan Robben was veel minder enthousiast. Weinig gezonde kooplust, maar vooral veel graaigedrag, zo luidde zijn conclusie.”
Ik begrijp het wel. Jan zag natuurlijk de gebruikelijke huishoudbeurstaferelen. Zo’n mensengolf van vrouwen, wat verdwaalde mannen en kinderen. Overal staat wat hapklaar. Overal wordt achteloos van gegeten. De entree moet er driedubbel uit door onbeperkt schransen en 'beursaanbiedingen'. Folders gaan mee voor bij het oudpapier thuis.
Jan’s aardbeienboom stond er vast ook. Iedere 3 minuten leeg. Alles voor nop. Hap weg en nog een derde en vierde.
Natuurlijk was iedereen blij. Want iedereen at, dronk gezonde smoothies en nam folders mee waarin staat wat je al weet: eet meer groenten en fruit. Maar voor hoeveel kilo extra verkopen zal het zorgen?
Jan gelooft er niet in. Weggeven is makkelijk handel doen. Na zo’n feestje roepen dat iedereen maar bleef eten en dat het zo’n succes was ook.
Zou er een Libelle-factor zijn of is het weggegooid geld omdat groenten en fruit nou eenmaal allang bekend zijn? En als het weggegooid geld is, hoe zou het dan moeten?
Het programma vermeldt:
Jan Robben Aardbeien zal u minimaal 6 verschillende soorten lekkere aardbeien voorschotelen (www.aardbeien.net)
De Wijnborch uit Rosmalen, laat verschillende bijpassende Italiaanse wijnen proeven,
Ellen Steenbergen, bekend als finalist voor de beste hobbykok van Nederland in Herman den Blijkers tv-programma Herrie aan de Horizon, zal heerlijke hapjes met aardbeien maken (www.culinaireduizendpoot.nl)
Uiteraard is er naast het proeven van alle lekkers ook de mogelijkheid om de producten te kopen.
Welkom op Boterwijksestraat 15, 5688 HX in Oirschot
Op 30 november krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Tuurlijk niet, flipse. Ik durf te wedden dat jij populair bent bij de dames. :) Als die niet-bestaande lelijke vrouwen nou eens de harde, smakeloze, zure aardbeien gingen promoten, is dat misschien een idee?
WvdL: Er bestaan geen lelijke vrouwen......
"Dat kost klauwen vol geld", zegt Pieternel. Dat is het hem nu juist denk ik. Telers menen wel dat ze aan het productschap veel geld moeten betalen voor promotie, maar het is echt maar peanuts.
Maar stel nou dat er meer groenten en fruit gegeten zouden worden, dan is er wellicht even een luxe positie voor de telers. Maar binnen de kortste keren worden de arealen weer vergroot, hier of in het buitenland en het is weer gedaan met de pret. Kijk maar hoe het met de frambozen en de bramen gaat. Er wordt steeds meer van geconsumeerd, maar ook gigantisch meer geteeld en dus is voor de telers geen drol aan te verdienen.
Dus hoe zinvol is algemene sectorpromotie voor agf nu?
Dick, ik weet niet precies hoe de groente- en fruit promotie in elkaar steekt. Ik heb het nooit hoeven uitzoeken. Misschien is er bewust een keuze gemaakt om verse producten op een andere manier te promoten door bijvoorbeeld content in die bladen. Misschien weet Jan dat. En als je Sonja Bakkert dan moet je wel groenten en fruit kopen, dus is promotie misschien overbodig. Mensen kunnen dan wel voor lekkerderderdere aardbeien kiezen, maar laten dan nog meer kiwi's staan. Het valt me wel op dat de voedingsmiddelenindustrie ontzettend pusht om al die IKB-shit aan de vrouw te brengen. Dat kost klauwen vol geld. Misschien moet je als AGF-sector juist adverteren in andere bladen, zoals Libelle en Margriet. Of op billboards, zoals H&M of Sloggi.
"Er valt hier nog een mooie verhandeling te schrijven over het nemen van een aardbei uit de schoot van een schone dame, er vol verwachting mee naar huis fietsen, onder de douche gaan om het zweet eraf te poetsen om dan te ontdekken dat het een waterig kreng was en die vrouw Eva heette."
Nou, zie mijn parabel van de twee aardbeienboerendochters. Je moet ook goede aardbeien met schone dames verkopen. Jammer voor de lelijke vrouwen, zij zijn in de praktijk voor zowel rommel als topspul veroordeeld tot de back office. Waar ze overigens ook een goede boterham kunnen verdienen.
Dit afgezien van de boerenmarkten, waar het juist aanbevolen is om je niets aan te trekken van mode en juist in de aardbeiendmaanden je een ruwe wollen trui moet dragen.