De gemiddelde consument schatert: “AH verwerpt bonbonklacht”

Op EVMI, op Distrifood en op Agripress driemaal dezelfde kop en tekst. Die van EVMI: "AH verwerpt bonbonklacht". Op onze Australian Homemade klacht waarin nog niets besloten is en waarin Albert Heijn helemaal niets te verwerpen heeft, behalve dan dat het bedrijf heeft besloten zich te verweren. Verwerpen komt toe aan hogere machten, niet aan AH.

Wat de Reclame Code Commissie op 7 augustus (dinsdag a.s. dus) besluit, is wél interessant.

Diverse mensen hier - w.o. 'very well educated' - gaven toe niet te weten dat Australian Homemade bonbons niet uit Australië komen. Volgens AH weet 'de gemiddelde consument' dat echter wel. De onderzoeksgegevens waarop het bedrijf zich baseert (?) zijn echter niet bij de brief aan de RCC gevoegd.

Mensen hier gaven aan zelfs zeker te weten dat de gemiddelde consument niet weet wat hij volgens AH wél weet. Maar ook zij hebben het natuurlijk niet onderzocht.

Ik denk dat we zelf maar een steekproef moeten nemen. Wat de uitspraak van 7 augustus ook mag worden. Dan weten we het tenminste. Tenzij de RCC natuurlijk zelf wat onderzoek aan haar beslissing ten grondslag laat liggen. Het centrale verweer van AH dient tenslotte uiterst serieus te worden genomen.

Wordnapping - het fenomeen waarin de Australische pralines van AH een RCC-testcase zijn - draait nl. altijd om dat argument. Volgens reclamemakers vindt de consument het leuk in het ootje te worden genomen en weet hij dat hij dat wordt. Voortdurend, altijd en overal. Daarom heb je guacemole (gemalen avocado-pasta) waarin een procent of 3 avocado zit. Wilde tomaten uit de kas. Vers ontdooid konijn uit China. Yoghurt met bosvruchten die nog nooit bossen hebben gezien. Kreeftensoep met een zielig procentje gemalen kreeftenschalenafval. Kroketten met zoveel procent 'vlees' dat gewonnen wordt uit gemalen hoeven. En nog een heleboel meer. Daarom verkoopt AH naast de Volwaard toch weer 'boerenkip' (van een slachterij die eerst wel, maar nu niet meer mee doet aan de Volwaard).

Maar de consument, die lacht zich een kriek. Die vindt het geweldig dat hij voor de gek wordt gehouden. Reclame is een gezelschapsspel. Het gaat nergens over. Consument en reclamemaker hebben als het ware afgesproken dat de een de ander zal vermaken met absurditeiten. De consument heeft als vanzelfsprekend beloofd die niet serieus te zullen nemen. En daarom is alles toegestaan, net als bij 'consenting adults'.
Niks mis overigens met die gemalen hoeven. Dat ruimt op en het is absoluut voeding!

Alleen die schaterende consument, die wil ik nou wel eens in beeld hebben gebracht. Net als de mening van de RCC dienaangaande.