1 min
Economen zijn trots op hun vak: ze geven het gedrag van menselijk gedrag weer in een paar vergelijkingen. Toch schrikken ze vaak zo van hun taak dat ze na 1 cm in de diepte te zijn gedoken, de boel al laten voor wat het is. Zo schrijft Frank Kalshoven afgelopen zaterdag in zijn Volkskrant-hoek dat prijzen stijgen bij relatief veel vraag (met als voorbeeld de zorg). Niettemin blijft hij kennelijk blind voor de vaak geziene marketing-‘oplossingen’ als je niet aan de vraag kunt voldoen: laat gewoon de kwaliteit zakken! De zorg wordt domweg minder (nog maar één keer per week douchen), en de prijzen hoeven helemaal niet omhoog.
Vooral in relatie tot voedsel kwam de volgende gedachte bij me op: wás het maar zo dat kwaliteitsnormen langzamer veranderden dan de prijzen; dan betaalden we meer, en dus met aandacht, voor voedsel waar we niet over hoefden te klagen.
Dit artikel afdrukken
Vooral in relatie tot voedsel kwam de volgende gedachte bij me op: wás het maar zo dat kwaliteitsnormen langzamer veranderden dan de prijzen; dan betaalden we meer, en dus met aandacht, voor voedsel waar we niet over hoefden te klagen.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 31 oktober krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 31 oktober krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
_480_289_84_s_c1.jpg)
_480_289_84_s_c1.jpg)
_(weic2304a)_480_289_84_s_c1.jpeg)
Daar ben ik het mee eens: zolang de trend naar een lagere kwaliteit doorzet, 'prijzen' de partijen die dat steeds verder doorvoeren zich uit hun kostprijs. Maar .... de problematiek heeft alle kenmerken van een prisonner's dilemma. Maw: wie durft de trend te keren?
@dick, zo vraaggestuurd is het niet! Jijzelf zegt dat toch onverschrokken: het is evengoed de aanbodkant die bepaalt wat er afgenomen wordt. Bedenk dan dat bij 'de aanbodkant' (retail, producenten) mensen WERKEN, en dus professioneel met voedsel bezig zijn. ZIJ moeten de kwaliteit behouden, tegen een bijbehorende prijs, en niet de (veronderstelde) vraag naar lage kwaliteit volgen.
Want zelfs als de prijsgevoeligheid van de Nederlandse consumente zo hoog is, hoef je niet op prijs te concurreren! De gemakzuchtige werknemers concurreren op prijs, en komen in een neerwaartse spiraal terecht, hetgeen bewijst dat we ook als werknemers niet slim bezig zijn (waren?) in Nederland.
Hans, je bedoelt dus dat we als publiek liever prijsverlagingen slikken dan kwaliteitsverbeteringen. En nog verder doorgeredeneerd: dat we supermarkten en de voedingsindstrie als publiek geen ruimte geven om te komen met betere producten.