Afgelopen maandag was de presentatie van “Kijk of het klopt”. Ik was erbij en laat graag weten wat ik ervan vond. De basisgedachte is eenvoudig. We mogen weten wat we eten, waar het vandaan komt, wie er achter staat en wat erin zit. Via de toekomstige website kijkenofhetklopt.nl kijk je in een database die door bedrijven zelf wordt gevuld met feiten over hun product.
De uitdaging ligt in het feit dat de informatie en kennis toegankelijk en begrijpelijk moet zijn. Maar vooral menselijk. Het is open en transparant. Het systeem corrigeert zichzelf omdat iedereen zich ermee kan bemoeien.

Wouter de Heij noemde de kloppende keuken één groot burgerinitiatief. Het is van ons allemaal. Dat is even wennen. Ik hoorde gistermiddag angst om los te laten. Wie gaat dit controleren? Je stelt je als bedrijf heel kwetsbaar op. Hoe moeten we daarmee omgaan. Kortom onzekerheid bij de bedrijven over het functioneren. Je weet maar nooit. Het is een onbekende weg. Je business is heilig. Durven we in het diepe te springen? Van Unilever waren ze met vier mensen aanwezig. Dat is wat mij betreft een helder signaal. Daar wordt nagedacht over de sprong in het diepe.

Wat zijn de gevolgen van de openheid, hoorde ik mensen zich hardop afvragen. Worden we dan nog meer door de media aangesproken? Anderen draaiden het om. Die zeiden dat als ze het niet zelf doen, anderen het wel voor je doen. Dus neem het heft in eigen handen. Biologica’s Peter Jens, Anneke van der Kamp van Productschap Tuinbouw en LTO varkenshouderij willen meedoen. Ik vind dat de kloppende keuken voor boeren en tuinders bij uitstek één grote kans is. Eindelijk als boer weer onderscheidend en zichtbaar worden in de BOERCODE, zoals KijkofhetKlopt voor boeren kan functioneren. Dat geeft bij boer en tuinder beleving en plezier in hun werk. Voor de consument levert het transparantie op. Eindelijk mag je weer weten waar je eten vandaan komt, hoe het is gemaakt en door wie. Dus ook bezieling en betekenis.Een paar betrokken burgers wilden nog meer de vonk ervaren die moet overspringen met de kloppende keuken. Soms was die er wel. Voornamelijk als er echte voorbeelden werden genoemd. Er ontspon zich een wetenschappelijke discussie op basis van oude ervaringen en inzichten. Gelukkig was er ‘de stem van boven’: professor Olaf van Kooten die bovenin het Wageningse Amphitheater zat. Hij snapt wat er gaat gebeuren en had een louterende werking in de discussie.

De kloppende keuken is gepresenteerd aan pers, publiek, boer en tuinder, levensmiddelenproducent, verkoper, wetenschapper…. Maar nu? Hoe springen we met zijn allen in het diepe? We weten nog niet hoe diep het water is en hoe ondoorgrondelijk? Hoe past het binnen huidige beleidskaders?
We kunnen er nog heel lang over praten en steeds nieuwe beren op de weg zien. Ik vind dat we het kunnen wagen om met zijn allen te springen. De antwoorden zullen we dan ook vinden. Ook onze overheid heeft hierin een verantwoordelijkheid. Zij beheert onze gezamenlijke portemonnee. En als het één groot burgerinitiatief is, dan moet geld uit die gezamenlijke portemonnee komen.
Dit artikel afdrukken