Vorig jaar werd bekend dat 'vet' de zesde smaak is die mensen zouden kunnen proeven. Hoe dat precies in zin werk gaat, weten we nog niet precies, maar daar wordt aan gewerkt. Kunnen proeven hoe vet je eet, kan namelijk interessante gevolgen hebben voor hoeveel vet je ook daadwerkelijk binnenkrijgt.

In Progress in Lipid Research publiceerden onderzoekers van de Purdue University vorige maand de resultaten naar hun onderzoek waarom er zoveel verschillen optreden tussen de vetproefcapaciteiten van individuen maar ook onderzoeksgroepen.

Het gaat om de zogenaamde "non-esterified fatty acids", NEFA. Het grootste deel van ons vetweefsel bestaat uit NEFA. Gevoeligheid om NEFA te kunnen proeven blijkt niet alleen te varieren van persoon tot persoon, maar ook tussen groepen proefpersonen in verschillende onderzoeken en zelfs bij één en dezelfde persoon. Waarschijnlijk, zeggen de Purdue-onderzoekers, heeft dit te maken met het feit dat NEFA slecht in water oplosbaar zijn. Om toch de smaakreceptoren te kunnen prikkelen, moeten de NEFA in een emulsie gebracht worden (een mengsel van stoffen die eigenlijk niet mengen). De onderzoekers denken dat de eigenschappen van de emulsie ook proefbaar zijn voor de smaak- en proefmechanismen in de mensenmond, waardoor de 'vetproefgevoeligheid' verder gecompliceerd wordt. Ze stelden vast dat er sprake is van een leereffect bij de proefpersonen - hoe meer iemand proeft, des te beter zijn proefresultaten. Dat kan de variatie in gevoeligheid bij één en dezelfde persoon verklaren.

De onderzoekers hebben ook factoren als geslacht, voedingspatroon en BMI onderzocht in relatie tot de gevoeligheid om NEFA te kunnen proeven, maar hebben daar (nog) geen sluitende resultaten gevonden. Ze pleiten daarom voor verder onderzoek naar 'de geponeerde smaakcomponent in de mondelinge vetdetectie van de mens'.

Uiteindelijk is dit soort onderzoek van belang om de waarneming van NEFA (vet) te kunnen relateren aan wat we eten. De hypotheses liggen voor de hand: mensen die goed vet proeven eten er minder van, mensen die geen vet proeven eten daar gemakkelijk (te) veel van, of zelfs mensen raken gewend aan een bepaald vetniveau en eten er dan steeds meer van om dezelfde smaakervaring te bereiken.

Fotocredits: Josh Hodgson
Dit artikel afdrukken