1 min
Kanker is een kwestie van pech. Of toch niet? Wijn beschermt tegen hart- en vaatziekten. Nee, dat is definitief onzin. Welnee, dat is helemaal niet zo. Dit is gewoon wetenschap. Hoe gaan we er mee om?
Zulke uitspraken komen binnen 1 jaar langs in de kranten, journaals en websites die we volgen. Lees maar mee.
Meer dan 4 op de 10 kankers zijn vermijdbaar. Helemaal niet: de meeste zijn gewoon doffe pech.*
Vroeger heette een glas rode wijn gezond. Toen kwamen er twijfels. Toen werd het definitief bewezen dat alle alcohol slecht is, rode wijn incluis. Punt aan de lijn, dachten de kranten even. En deze week horen we dan weer dat 1 glaasje per dag juist weer wél goed is.
Niet meer serieus
Het is al heel vaak gezegd: mensen worden er gek van en nemen het gezondheidsnieuws niet meer serieus omdat ze er niets mee kunnen. Daarom drinken en roken ze toch maar door. Het is immers lekker.
Toch is al dat verschillende nieuws voor wetenschappers helemaal niet zo'n probleem. Zij kijken gewoon naar de manier waarop het tot stand is gekomen en kunnen dan bijvoorbeeld uitleggen dat je geen oorzaken van kanker gaat vinden als je niet weet waar die door veroorzaakt wordt. Hanteer je daarentegen een theorie die je laat denken dat je dat wel weet, dan komt er uit onderzoek dat zoveel procent vermijdbaar is omdat die aan vermijdbare ziektepatronen te relateren zijn.
Niet wat, maar hoe
Daarom willen we hier eens een idee testen: in plaats van aan te geven wat het resultaat van onderzoek is, moet een wetenschapper tot het uiterste gaan om zo begrijpelijk mogelijk uit te leggen hoe hij eraan gekomen is en wat eruit kwam op plan 2 zetten.
Zou dat de verwarring over al die verschillende resultaten niet heel effectief oplossen?
Als je snapt hoe ze bereikt zijn, snap je ook dat tegengestelde resultaten geen leugen, maar het resultaat van een manier van werken zijn.
* De onderhavige studie zorgde begin deze maand voor heel veel commentaren, waaronder dit.
Fotocredits: 'gran cru wine stain white table', Steven Damron
Dit artikel afdrukken
Meer dan 4 op de 10 kankers zijn vermijdbaar. Helemaal niet: de meeste zijn gewoon doffe pech.*
Vroeger heette een glas rode wijn gezond. Toen kwamen er twijfels. Toen werd het definitief bewezen dat alle alcohol slecht is, rode wijn incluis. Punt aan de lijn, dachten de kranten even. En deze week horen we dan weer dat 1 glaasje per dag juist weer wél goed is.
Niet meer serieus
Het is al heel vaak gezegd: mensen worden er gek van en nemen het gezondheidsnieuws niet meer serieus omdat ze er niets mee kunnen. Daarom drinken en roken ze toch maar door. Het is immers lekker.
Toch is al dat verschillende nieuws voor wetenschappers helemaal niet zo'n probleem. Zij kijken gewoon naar de manier waarop het tot stand is gekomen en kunnen dan bijvoorbeeld uitleggen dat je geen oorzaken van kanker gaat vinden als je niet weet waar die door veroorzaakt wordt. Hanteer je daarentegen een theorie die je laat denken dat je dat wel weet, dan komt er uit onderzoek dat zoveel procent vermijdbaar is omdat die aan vermijdbare ziektepatronen te relateren zijn.
Niet wat, maar hoe
Daarom willen we hier eens een idee testen: in plaats van aan te geven wat het resultaat van onderzoek is, moet een wetenschapper tot het uiterste gaan om zo begrijpelijk mogelijk uit te leggen hoe hij eraan gekomen is en wat eruit kwam op plan 2 zetten.
Zou dat de verwarring over al die verschillende resultaten niet heel effectief oplossen?
Als je snapt hoe ze bereikt zijn, snap je ook dat tegengestelde resultaten geen leugen, maar het resultaat van een manier van werken zijn.
* De onderhavige studie zorgde begin deze maand voor heel veel commentaren, waaronder dit.
Fotocredits: 'gran cru wine stain white table', Steven Damron
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 6 december krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 6 december krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Het voorop stellen van de onderzoeksmethode lijkt mij een hele goede zet. Helder aangeven wat er precies onderzocht is zou m.i. stap één moeten zijn bij het formuleren van de conclusies. Maar, en daarin schuilt volgens mij het verraderlijke, daar zouden wat mij betreft de conclusies ook moeten stoppen. Alle poging tot bredere conclusies mogen wat mij betreft naar een nieuwe sectie die "Interpretatie/extrapolatie/speculatie" heet. Dat maakt het ook voor de lezer (media incluis) veel helderder wat er nu daadwerkelijk geconstateerd is, en welk deel interpretatie dan wel extrapolatie is.
Dan krijg je iets als:
'We hebben in een groep van 1000 personen gekeken naar de associatie tussen wijn drinken en hoe vaak zij kanker krijgen en volgens ons statistisch model blijkt dat in de groep met matige consumptie 20% minder kankergevallen voor kwamen'.
Dat is toch wat anders dan:
'Dit onderzoek laat zien dat de relatieve risico op het ontwikkelen van kanker 20% lager is bij matige wijnconsumptie'.
Alhoewel Jora er in #4 gelijk in heeft dat methodebeschrijving meestal al wel gebeurd, hebben auteurs er baat bij als de resultaten breder getrokken kunnen worden, want dan is de kans op publicatie in een prestigieus blad groter. En dat lijkt dan ook te gebeuren. Als het enigszins mogelijk is zal men proberen de resultaten zo stevig mogelijk neer te zetten. Daar heeft Pieter dan weer een punt.
Jora #18, je zou zo van Foodlog gebruik kunnen maken om over de opzet en ontwikkeling van voorgenomen en lopend onderzoek te vertellen. Je zou het ook op de site van De Telegraaf kunnen doen.
Waarom is nog niet bedacht dat je daar geen aparte sites moet maken, maar dat je zoiets moet doen op plekken waar de relevante traffic is?
Ik krijg de indruk dat wetenschappers pas na afronding van hun onderzoek naar buiten willen komen. Klopt het dat ik me - als ik jou lees - daarin vergis?
Jora,
Eens. Wat jij beschrijft is een aanpak gebaseerd op een observationeel onderzoek.
Al de mogelijkheden die jij noemt kunnen daar aan bijdragen. Maar besef je dat dit echt nieuw is t.o.v. wat nu gangbaar is? Het Werken met modellen en dan via een RCT naar een dubbelblind bewijs. Deze aanpak hebben we in NL zo ongeveer heilig verklaard. Jouw nuchtere suggestie is daarmee nog lang niet geaccepteerd.
Ik ben de draad een beetje kwijt, terug naar de vraag: ''Hoe kan voedingswetenschap begrepen/serieuzer genomen worden, m.b.v. duidelijkheid over de gebruikte methode?''.
Dat is een uitdaging. Mijn ideeën daarover: betrek mensen bij je onderzoek door bijvoorbeeld social media te gebruiken (ook gedurende het onderzoek). Verder is het lastig echt ingewikkelde methoden uit te leggen in een beperkt aantal woorden, wellicht zullen er vragen komen. Hiervoor heb je eigenlijke een online Q&A-platform voor nodig, zoals een website over het onderzoek (dit wordt overigens al toegepast). Misschien zijn er nog meer ideeën?
Dick,
Uiteraard ken ik Dr Frank en ik waardeer zijn aanpak en bewonder zijn moed.
Hij heeft als arts besloten om dat te doen dat hij denkt dat goed is voor zijn patient, ook als dat niet het gangbare protocol is. De wereld in NL zit vandaag zo in elkaar dat een arts die constateert dat zijn patient niet goed op het standaard protocol reageert en hem een andere therapie geeft, dat die arts een risico neemt. Niet voor wat betreft het belang van de patient, maar omdat hij buiten het gebaande pad gaat. Voor mij is dat wereld op zijn kop. Mensen als Frank van Berkum en Connie Vink verdienen respect. Helaas is de situatie zo dat zij dat niet krijgen en er smalend over N=1 resultaten wordt gesproken. Schande, vind ik dat!
Wat moet er dus gebeuren: een protocol dat gebaseerd is op RCT's en dat leidt tot resultaten die slechts voor een deel van de mensen helpen zou niet meer geaccepteerd moeten zijn dan een individueel advies dat leidt tot een goed resultaat. De wetenschap krijgt dan de taak om die N=1 te verklaren en als zij dat niet kunnen heeft de wetenschap een probleem en niet die arts met zijn goede resultaat. Ik vind dat Foodlog zich sterk zou moeten maken om deze switch mede mogelijk te maken. Een eerste stap zou kunnen zijn om minder epidemiologen in de leiding van de vakgroepen te hebben. Lang leve de harde wetenschap, gebaseerd op biochemie, microbiologie en fysica.