Kris Verburgh is de nieuwste bestseller-schrijver over gezond eten van België. Zijn Voedselzandloper is binnen een maand toe aan de achtste druk. Waar is dat succes op gebaseerd?
De voedselzandloper heeft als ondertitel: over afvallen en langer jong blijven. De auteur, Kris Verburgh, is arts en onderzoeker. Hij heeft zich gespecialiseerd in neurologie en biogerontologie. Hij schrijft in zijn voorwoord: 'Eigenlijk was ik nooit van plan een dieetboek te schrijven'. Dat heeft hij ook niet gedaan. Het boek gaat niet over afvallen, maar over verouderen en hoe voeding dat proces kan remmen of juist versnellen.
Verburgh ging op zoek naar het hoe en waarom van veroudering en kwam tot de conclusie dat "de meeste ziekten die het Westen plagen in essentie verouderingsziekten zijn: hart- en vaatziekten, dementie, osteoporose, diabetes type 2, achteruitgang van het gehoor en zicht, het wegkwijnen van de spieren en het toenemen van het vetpercentage, hoge bloeddruk, staar enzovoort.''
Door meer aandacht te besteden aan het verouderingsproces zelf, kunnen volgens hem deze ziekten integraal aangepakt worden, in plaats van steeds als aparte ziekten bestreden te worden. En zo'n integrale aanpak begint bij het begin: het voedingspatroon van mensen.
Hoe eet je zodanig gezond eten dat we niet onnodig verouderen? Om die vraag te beantwoorden heeft Verburgh de 'voedselzandloper' ontwikkeld. Het positieve bijeffect daarvan is dat we daar ook van afvallen. Dubbele winst dus.
Het boek leest als een trein en is - als het allemaal waar is - leerzaam en inspirerend. Verburgh vliegt met TGV-snelheid door een veelheid aan gerenommeerde studies heen die hij in het notenapparaat verantwoordt. Hij is nadrukkelijk tegen de opgeblazen-koppen-onderzoeken. De voorbeelden van de onderzoeken zijn erg aansprekend. De lezer krijgt allengs het gevoel zichzelf te kort te doen door het leeswerk niet in actie om te zetten. Zo eenvoudig is het je eetpatroon aan te passen.
Een gezond voedingspatroon volgens Verburgh is gebaseerd op drie basisprincipes die samenhangen met de manier waarop het menselijk lichaam omgaat met energie-inname (biochemische en metabolische mechanismen):
1. Suikers (koolhydraten) zijn niet ongezond: ze zijn zeer ongezond
2. Kijk uit met eiwitten (en eiwitrijke diëten)
3. Vetten zijn gezonder dan gedacht
De voedselzandloper bestaat uit twee driehoeken, ieder met corresponderende treden. De bedoeling is dat je de ongezonde voedingsmiddelen uit de bovenste driehoek vervangt door de gezonde uit de onderste. Bijvoorbeeld, trede 1 bevat dranken: Frisdranken, melk, (drink)yoghurt, niet-versgeperste vruchtensappen VERVANGEN DOOR water, groene thee, witte, thee, gemberthee, versgeperst vruchtensap, plantaardige melk, koffie. In de tekst legt Verburgh, gestaafd door onderzoek, bij iedere trede en bij ieder voedingsmiddel uit waarom je het een beter wel en het ander beter niet kunt eten. Het blijft uiterst leesbaar, al is het wel veel leeswerk voor iemand die dieettips zoekt. Wie het echt teveel van het goede vindt, wordt op zijn wenken bediend. Iedere paragraaf sluit af met een puntsgewijze samenvatting.
De allerbeste manier om niet onnodig snel te verouderen bewaart Verburgh bijna tot het laatst: calorierestrictie - ongeveer een kwart minder calorieën eten dan je nodig hebt.
Calorierestrictie werd ontdekt door Clive McCay, een biochemicus en onderzoeker aan de Cornel University. Hij wilde weten wat er zou gebeuren als je ratten gedurende een groot deel van hun leven weinig voedsel geeft. Hij verwachtte dat zijn ratten vroeger zouden sterven omdat ze nooit voldoende te eten krijgen, maar het omgekeerde was juist waar. De levensduur van de ratten steeg en deze toename van de levensduur was evenredig met de mate van calorierestrictie. Bij fikse calorierestrictie, waarbij de ratten minder dan de helft te eten kregen dan ze normaal gesproken nodig hadden, steeg de levensduur van 1000 dagen naar 1800 dagen, wat overeenkomt met een levensduur voor mensen van 150 jaar! Ook bleven de ratten veel gezonder tot in hun oude dagen: het risico op kanker werd veelvouden lager, evenals de kans op diabetes, hart- en vaatziekten en cognitieve achteruitgang. Op oude leeftijd waren deze ratten nog fit en zag hun vacht er glanzend uit.
Calorierestrictie werkt doordat het lichaam zijn groeiprocessen gaat vertragen, en meer energie gaat investeren in het onderhoud van de cellen. Er lijkt volop wetenschappelijk bewijs dat hierdoor verouderingsprocessen vertragen en ziekten minder snel ontstaan.
Honger je zelf dus een beetje uit, want wie wil nu niet slank, gezond én oud worden?
De Voedselzandloper
uitgeverij Bert Bakker
ISBN 978 90 351 3758 5
Prijs: € 19,90
Bestel bij Bol.com
Foto: Kris Verburgh
Dit artikel afdrukken
Verburgh ging op zoek naar het hoe en waarom van veroudering en kwam tot de conclusie dat "de meeste ziekten die het Westen plagen in essentie verouderingsziekten zijn: hart- en vaatziekten, dementie, osteoporose, diabetes type 2, achteruitgang van het gehoor en zicht, het wegkwijnen van de spieren en het toenemen van het vetpercentage, hoge bloeddruk, staar enzovoort.''
Door meer aandacht te besteden aan het verouderingsproces zelf, kunnen volgens hem deze ziekten integraal aangepakt worden, in plaats van steeds als aparte ziekten bestreden te worden. En zo'n integrale aanpak begint bij het begin: het voedingspatroon van mensen.
Hoe eet je zodanig gezond eten dat we niet onnodig verouderen? Om die vraag te beantwoorden heeft Verburgh de 'voedselzandloper' ontwikkeld. Het positieve bijeffect daarvan is dat we daar ook van afvallen. Dubbele winst dus.
Het boek leest als een trein en is - als het allemaal waar is - leerzaam en inspirerend. Verburgh vliegt met TGV-snelheid door een veelheid aan gerenommeerde studies heen die hij in het notenapparaat verantwoordt. Hij is nadrukkelijk tegen de opgeblazen-koppen-onderzoeken. De voorbeelden van de onderzoeken zijn erg aansprekend. De lezer krijgt allengs het gevoel zichzelf te kort te doen door het leeswerk niet in actie om te zetten. Zo eenvoudig is het je eetpatroon aan te passen.
Een gezond voedingspatroon volgens Verburgh is gebaseerd op drie basisprincipes die samenhangen met de manier waarop het menselijk lichaam omgaat met energie-inname (biochemische en metabolische mechanismen):
1. Suikers (koolhydraten) zijn niet ongezond: ze zijn zeer ongezond
2. Kijk uit met eiwitten (en eiwitrijke diëten)
3. Vetten zijn gezonder dan gedacht
De voedselzandloper bestaat uit twee driehoeken, ieder met corresponderende treden. De bedoeling is dat je de ongezonde voedingsmiddelen uit de bovenste driehoek vervangt door de gezonde uit de onderste. Bijvoorbeeld, trede 1 bevat dranken: Frisdranken, melk, (drink)yoghurt, niet-versgeperste vruchtensappen VERVANGEN DOOR water, groene thee, witte, thee, gemberthee, versgeperst vruchtensap, plantaardige melk, koffie. In de tekst legt Verburgh, gestaafd door onderzoek, bij iedere trede en bij ieder voedingsmiddel uit waarom je het een beter wel en het ander beter niet kunt eten. Het blijft uiterst leesbaar, al is het wel veel leeswerk voor iemand die dieettips zoekt. Wie het echt teveel van het goede vindt, wordt op zijn wenken bediend. Iedere paragraaf sluit af met een puntsgewijze samenvatting.
De allerbeste manier om niet onnodig snel te verouderen bewaart Verburgh bijna tot het laatst: calorierestrictie - ongeveer een kwart minder calorieën eten dan je nodig hebt.
Calorierestrictie werd ontdekt door Clive McCay, een biochemicus en onderzoeker aan de Cornel University. Hij wilde weten wat er zou gebeuren als je ratten gedurende een groot deel van hun leven weinig voedsel geeft. Hij verwachtte dat zijn ratten vroeger zouden sterven omdat ze nooit voldoende te eten krijgen, maar het omgekeerde was juist waar. De levensduur van de ratten steeg en deze toename van de levensduur was evenredig met de mate van calorierestrictie. Bij fikse calorierestrictie, waarbij de ratten minder dan de helft te eten kregen dan ze normaal gesproken nodig hadden, steeg de levensduur van 1000 dagen naar 1800 dagen, wat overeenkomt met een levensduur voor mensen van 150 jaar! Ook bleven de ratten veel gezonder tot in hun oude dagen: het risico op kanker werd veelvouden lager, evenals de kans op diabetes, hart- en vaatziekten en cognitieve achteruitgang. Op oude leeftijd waren deze ratten nog fit en zag hun vacht er glanzend uit.
Calorierestrictie werkt doordat het lichaam zijn groeiprocessen gaat vertragen, en meer energie gaat investeren in het onderhoud van de cellen. Er lijkt volop wetenschappelijk bewijs dat hierdoor verouderingsprocessen vertragen en ziekten minder snel ontstaan.
Honger je zelf dus een beetje uit, want wie wil nu niet slank, gezond én oud worden?
De Voedselzandloper
uitgeverij Bert Bakker
ISBN 978 90 351 3758 5
Prijs: € 19,90
Bestel bij Bol.com
Foto: Kris Verburgh
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Dank Cecile! Ik ga het zeker lezen.
Dit is echt een geweldig boek: onderbouwd en nuttig. Na een interview gehoord te hebben op de Belgische radio ben ik het boek gekocht, verslonden, toegepast én gepromoot bij al wiens gezondheid me lief is. Na enkele weken voel ik me al zoveel beter.
Voedingsprofessor Jaap Seidell over Verburgh: "Verburgh kan mooi (over)schrijven maar is ongeloofwaardig. Zijn slogans (op de kaft): een glas vruchtensap per dag verlaagt de kans op Alzheimer met 75%; een handje noten de kans op een hartinfarct met 50%. Geen wonder dat het boek verkoopt als ‘warme broodjes’. Mensen geloven graag in sprookjes."
Eea in een lofzang van Melchior Meijer op een chirug die positief is over Gary Taubes in de Volkskrant in een nauwelijks informatief stuk.
Meijer maakt Verburgh met de grond gelijk:
"Wat een merkwaardige logica houdt deze man er op na.
Eerst zegt hij dat een hoogglycemische voeding met veel bloedsuiker- en insulinepieken nefast is. “Brood en aardappelen moet je ten koste van alles vermijden.” Om brood en aardappelen over een kam te scheren is al behoorlijk gek als je enigszins bij de tijd bent, maar soi. Vervolgens vraagt Harmke Pijpers (ik ben een mega Harmke fan ) wat hij als ontbijt eet en dan antwoordt hij: “Havermout met sojamelk.” Que? Dat is een nog veel grotere glycemische bom dan een paar sandwiches, terwijl we over de fyto-oestrogenen in sojamelk maar niet moeten beginnen. Hij zegt terecht dat melk osteoporose in de hand werkt (via insulineresistentie, maar dat begrijpt hij heel waarschijnlijk niet), maar heeft duidelijk niet in de smiezen dat haver van alle graszaden het meest rachitogeen is.
Over het paleodieet beweert hij dat het ‘zeer eiwitrijk’ is en ‘dus’ veroudering in de hand werkt. Dat is een misvatting. Een ‘paleodieet’ is macronutriëntneutraal, zij het meestal relatief laagglycemisch. Bovendien is er geen bewijs dat een voeding met een ‘hoog’ aandeel eiwit (ons eiwitplafond ligt rond de 30 energieprocent) tot versnelde veroudering leidt, zoals hij beweert. “Bij een eiwitrijk dieet gaan proteïnen in het lichaam samenklonteren en veroorzaken dan Alzheimer en hartfalen,” roept hij. Ehhh… the evidence, Herr Doktor?
Het lijkt een amalgaam van goede inzichten en old wives tales."
Na het gebruikelijke geharrewar op Melchiors Paleoperspectief (het is net Foodlog) gaat iedereen daar weer met zijn eigen superieure gelijk naar huis.
En Verburgh? Die schrijft vermoedelijk een weinig schadelijke hit om de reden die Jaap noemt en komt uiteindelijk tot een oude waarheid: flinke beperking en uiteraard uitbanning van zoetigheid, werkt prima om niet dik te worden. En misschien word je er nog wel ouder van ook. Tsja, het eerste klopt en het tweede wil je graag geloven.
Ik moet erg denken aan een verhaal dat ik - destijds nog met bijval van Melchior - hield in de Rode Hoed. Anything goes, als het maar niet teveel en gevarieerd is. Dan doen we het zelfs goed op af en toe iets vreselijk fouts. Die boodschap is alleen zo simpel, dat je er geen boek door verkoopt. Het werkelijke probleem is nl. overaanbod. En, inderdaad, van fout spul dat dan opeens echt vreselijk fout wordt. Maar wist u dat zelfs water in te grote hoeveelheden een slecht idee is?
De een zegt dit, de ander zegt dat en Kris Verburgh is daar dus geen uitzondering op. Het is een onderhoudend boek en het zet mij aan tot nadenken en handelen. De dingen waarvan ik weet 'nou dat mag wel iets minder kort door de bocht' laat ik waar ze blijven moeten en dat is in het boek. Het is nog steeds beter te verteren dan alles van Sonja Bakker, nietwaar.
Hij schept voornamelijk veel verwarring in het dieetlandschap... Spijtige zaak want er bestaan goede principes in gezonde levenstijl, bv orthomoleculaire (hay&Walb; of Shelton methode) dat rekening houdt met balans in zuur/base. verstoring daarin is voor vele chronische aandoeningen nefast..waarom richt men zich niet meer op aangepaste voedingscombinaties per type pathologie dan zich puur te richten op algemene veroudering of dieetstijl!