2 min
Ze leidt de dagelijkse operatie van de VanDrie Group, de grootste kalverintegratie ter wereld. Door de maatregelen tegen Covid-19 viel de vraag weg omdat kalfsvlees voor een belangrijk deel in de (buitenlandse) horeca wordt gegeten. Ook al nemen Nederlandse kalvermesters al decennia een nette omgang met de stierkalveren die het bijproduct zijn van de zuivelindustrie voor hun rekening, de politiek besloot geen enkele steun te verlenen. Toen ze in 2019 directeur werd zei ze: "als er in de toekomst in plaats van 7 dagen 'nog maar' 4 dagen vlees op het menu staat, is het onze uitdaging om dat vaker kalfsvlees te laten zijn." Kalfsvlees is net zoals het vlees van de bejubelde Kipster-haantjes dat is van eieren, het restproduct van zuivel.
Hoe beleefde Marijke Everts 2020? Wij vroegen Everts haar gedachten zelf te formuleren.
2020 staat in het teken van een crisis van ongekende omvang en impact. Geen eenvoudige tijden, zeker niet als je directeur bent bij een grote organisatie als de VanDrie Group. Ben je als jonge hond net begonnen in je droombaan, wordt een groot deel van de afzetmarkt afgesloten, worstelen kalverhouders met slechte economische perspectieven zonder behulpzame overheidssteun en komt de vleessector veelvuldig in het nieuws wegens Covid-brandhaarden in slachterijen en de positie van arbeidsmigranten.
Historisch blijken in dit soort situaties grofweg twee keuzes mogelijk: het beperken van de schade of de kans grijpen om verandering te realiseren.
Voormalig Amerikaans president Ronald Reagan koos na het ontploffen van de spaceshuttle Challenger op 28 januari 1986 voor het laatste. Bij de ontploffing kwamen alle zeven bemanningsleden 73 seconden na lancering om het leven. De wereld was in shock. Hoe kon een land als Amerika dit overkomen? Reagan had nota bene miljarden aan het NASA-programma besteed! Op diezelfde dag sprak Reagan de Amerikanen per videoboodschap toe: "I know it is hard to understand, but sometimes painful things like this happen. It’s all part of the process of exploration and discovery. The future doesn’t belong to the fainthearted; it belongs to the brave.”
Zo beïnvloedde Reagan de beeldvorming. De ramp werd zodoende niet zijn Waterloo, maar vormde juist de aanzet om het NASA-programma te continueren en innovatie te stimuleren. De NASA-organisatie werd gereorganiseerd en verbeterde haar veiligheidsprocedures. Pas twee-en-een-half-jaar later werd een nieuw ruimteveer met bemanning succesvol gelanceerd: de Discovery.
Door de Coronacrisis voelde ook ik momentum om versneld te vernieuwen. Onder hoge druk worden zaken nu eenmaal vloeibaar. Alles stond eerst in het teken om de directe effecten van de crisis voor onze bedrijfsvoering aan te pakken. Zoals het nemen van veiligheidsmaatregelen in de vleesverwerkingsbedrijven, samenwerking aangaan met private laboratoria om testcapaciteit op orde te houden en betere afspraken met inleenbureaus vastleggen. Zulke maatregelen garanderen de veiligheid van onze medewerkers het best.
Naast deze Covid-19 pandemie is de stikstofcrisis ook nog niet verholpen. Alhoewel de kalversector de problematiek niet kan oplossen, kunnen we een goede bijdrage leveren. Dankzij nieuwe stalsystemen die aan de bron emissies reduceren, kan de kalversector in de toekomst naar verwachting minimaal 60% emissies verlagen ten opzichte van 2019.
Alhoewel klimaatactie nodig is, wordt realisatie hiervan bemoeilijkt voor veel kalverhouders. De investeringen zijn omvangrijk. Stalsystemen moeten tevens erkend worden volgens de Regeling Ammoniak en Veehouderij (RAV). Zonder een plek op deze lijst erkent de overheid een techniek niet. Op dit moment zijn er weinig RAV-stalsystemen voor de kalverhouderij beschikbaar. Bij nieuwe stallen en versnelde verbouw zoals geëist door provincie Noord-Brabant moet een kalverhouder verplicht gebruik maken van een RAV-erkende techniek.
Voor mij is duidelijk dat ook de kalversector komende tijd voor een process of exploration and discovery staat. Een fiks aantal stalinnovaties wordt getest en komt hopelijk snel beschikbaar. Deze innovaties zullen net als de Discovery destijds hun succes moeten bewijzen. Aftellend naar de lancering van het nieuwe jaar weten we dat de toekomst onzeker is. Net als de bemanningsleden van de Discovery zullen de kalverhouders moeten beschikken over soortgelijk lef en doorzettingsvermogen. De toekomst is dus duidelijk niet voor watjes. Daarom moeten we vol vertrouwen uitkijken naar een behouden vaart.
Dit artikel afdrukken
Historisch blijken in dit soort situaties grofweg twee keuzes mogelijk: het beperken van de schade of de kans grijpen om verandering te realiseren.
Voormalig Amerikaans president Ronald Reagan koos na het ontploffen van de spaceshuttle Challenger op 28 januari 1986 voor het laatste. Bij de ontploffing kwamen alle zeven bemanningsleden 73 seconden na lancering om het leven. De wereld was in shock. Hoe kon een land als Amerika dit overkomen? Reagan had nota bene miljarden aan het NASA-programma besteed! Op diezelfde dag sprak Reagan de Amerikanen per videoboodschap toe: "I know it is hard to understand, but sometimes painful things like this happen. It’s all part of the process of exploration and discovery. The future doesn’t belong to the fainthearted; it belongs to the brave.”
Zo beïnvloedde Reagan de beeldvorming. De ramp werd zodoende niet zijn Waterloo, maar vormde juist de aanzet om het NASA-programma te continueren en innovatie te stimuleren. De NASA-organisatie werd gereorganiseerd en verbeterde haar veiligheidsprocedures. Pas twee-en-een-half-jaar later werd een nieuw ruimteveer met bemanning succesvol gelanceerd: de Discovery.
Door de Coronacrisis voelde ook ik momentum om versneld te vernieuwen. Onder hoge druk worden zaken nu eenmaal vloeibaar. Alles stond eerst in het teken om de directe effecten van de crisis voor onze bedrijfsvoering aan te pakken. Zoals het nemen van veiligheidsmaatregelen in de vleesverwerkingsbedrijven, samenwerking aangaan met private laboratoria om testcapaciteit op orde te houden en betere afspraken met inleenbureaus vastleggen. Zulke maatregelen garanderen de veiligheid van onze medewerkers het best.
Naast deze Covid-19 pandemie is de stikstofcrisis ook nog niet verholpen. Alhoewel de kalversector de problematiek niet kan oplossen, kunnen we een goede bijdrage leveren. Dankzij nieuwe stalsystemen die aan de bron emissies reduceren, kan de kalversector in de toekomst naar verwachting minimaal 60% emissies verlagen ten opzichte van 2019.
Alhoewel klimaatactie nodig is, wordt realisatie hiervan bemoeilijkt voor veel kalverhouders. De investeringen zijn omvangrijk. Stalsystemen moeten tevens erkend worden volgens de Regeling Ammoniak en Veehouderij (RAV). Zonder een plek op deze lijst erkent de overheid een techniek niet. Op dit moment zijn er weinig RAV-stalsystemen voor de kalverhouderij beschikbaar. Bij nieuwe stallen en versnelde verbouw zoals geëist door provincie Noord-Brabant moet een kalverhouder verplicht gebruik maken van een RAV-erkende techniek.
Voor mij is duidelijk dat ook de kalversector komende tijd voor een process of exploration and discovery staat. Een fiks aantal stalinnovaties wordt getest en komt hopelijk snel beschikbaar. Deze innovaties zullen net als de Discovery destijds hun succes moeten bewijzen. Aftellend naar de lancering van het nieuwe jaar weten we dat de toekomst onzeker is. Net als de bemanningsleden van de Discovery zullen de kalverhouders moeten beschikken over soortgelijk lef en doorzettingsvermogen. De toekomst is dus duidelijk niet voor watjes. Daarom moeten we vol vertrouwen uitkijken naar een behouden vaart.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 31 oktober krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 31 oktober krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
_480_289_84_s_c1.jpg)
Hoe later op de avond hoe naarder de reacties #86.
Ik weet te weinig af van de kalfsvleesindustrie maar het staat mij tegen. Misschien wel omdat Nederland daar dan blijkbaar de 'grootste ter wereld' in is.
Verder bekruipt mij het gevoel dat er gebruik wordt gemaakt van het appetijtelijke voorkomen van Marijke Everts en ik kan mij niet aan de indruk onttrekken dat zij daar geen problemen mee heeft.
Interessante discussie die zich in een paar dagen tijd zich zo uitrolt. Graag lever ik hieraan ook een bijdrage.
#40 Dick, een goed idee om eens in de materie van carbon footprint berekeningen en dus de feitelijke impact van veevoer op het milieu verder uit te diepen. Zoals je weet heeft Nijsen company heeft al een voorzet gedaan.
Wat mij betreft moet hierbij leidend zijn dat we kiezen voor een vast methode. De EU heeft in 2018 hiervoor al de benchmark gekozen: de Product Environmental Footprint Category Rules (PEFCR) voor Feed for Food Producing Animals. Wie meer hierover wil lezen: Fefacfeedpefcr.eu. Deze methodologie is wereldwijd door de diervoederindustrie geaccepteerd.
#42 Jos, hier hoort een nuance bij. Destijds heeft de FAO via het LEAP project aangegeven dat de zogenaamde 0 waarde alleen geldt voor voormalige levensmiddelen. Voor de andere co- en bijproducten wordt via allocatie een deel van de bijdrage aan de CO2 emissie (en 15 andere impact-categoriën) die ontstaan vanaf de begin van de teelt tot en met de verwerking aan deze reststromen toegerekend. Voor de liefhebber: FAO, blz 81 e.v..
Dit geldt ook voor de bijvoorbeeld tarwegistconcentraten die vrijkomen bij de productie van bio-ethanol en hun weg vinden als diervoedergrondstoffen naar de veehouderij. De veehouderij dragen zodoende extra bij aan de energietransitie die al jaren geleden in gang gezet is door deze reststromen op te waarderen tot voedsel.
#44 T.N.H. Grent, hoe stel je dit voor wetende dat, door immer nog groeiende mensheid en daarmee toenemende behoefte aan voedsel, dieren een belangrijke rol spelen in het weer opwaarderen van de zogenaamde human inedible grondstoffen die vrijkomen bij uit de levensmiddelenindustrie. Denkend aan producten als schroten, pulp, etc., maar ook de voormalige levensmiddelen die om welke reden dan ook niet bij de consument op het bord belanden.
En vergeet al helemaal niet wat we dan moeten doen met de stromen die vrijkomen uit de bio-ethanol industrie zoals tarwegistconcentraat. Fuel levert via de route feed voor food...
#57 op dit moment lopen onderzoeken (WUR; Nijsen company) naar de omvang van deze stromen en op welke manier die optimaal via dieren verwaard kunnen worden tot voedsel. Hierbij heeft recent Ollie van Hall haar thesis met de titel Upcycle biomass in a circular food system met als subtitel the role of livestock and fish, als onderdeel van dit onderzoek, verdedigd.
Nu gaat het helemaal mis in dit draadje, iedereen wil in 't oosten komen wonen. Nee, lekker daar blijven, druk genoeg hier.
Wouter de Heij het totale energiegebruik (direct en indirect) per persoon vraagt een bredere analyse dan wij samen zomaar kunnen maken. Overigens is geen persoon gelijk qua energiegebruik en zijn we het eens dat meer mensen wereldwijd een bedreiging is voor onze aarde.
Je suggestie om meer woningen te realiseren bij Almere - Lelystad verrast me. Weinigen realiseren zich dat de bodem bij Almere meer dan 4 meter beneden ANP ligt én behoort bij de sterkst dalende bodems van NL. Niet alleen veenbodems dalen tot 1 cm per jaar, ook deze bodem met jonge zeeklei daalt zo sterk. Het lijkt me verstandig om bij verdergaande woningbouw plannen rekening te houden met zowel de huidige ligging tov ANP als de sterke bodemdaling.