1 min
Een compleet verbod op transvet in de Verenigde Staten en een campagne van de WHO om transvet de hele wereld uit te krijgen zijn grote stappen in de strijd tegen een giftige voedingsstof.
“Het elimineren van kunstmatige transvetten uit de voeding is een historische en duur bevochten overwinning voor de volksgezondheid.” Dat zegt Michael F. Jacobson, voormalig directeur van het Center for Science in the Public Interest, een Amerikaanse consumentenorganisatie, in de Washington Post. Het zal volgens hem in de Verenigde Staten tienduizenden sterfgevallen per jaar schelen.
Uitbanning
De vreugde over de uitbanning van transvet in de VS valt samen met de wereldwijde campagne die de WHO heeft afgekondigd, Replace Trans Fat. Aan de hand van een zes-stappenplan moet elk land ernaar streven in 2023 transvetvrij te zijn. Volgens de WHO zijn er per jaar in de hele wereld 540.000 voortijdige sterfgevallen door coronaire hartziekten die te wijten zijn aan transvetten in de voeding.
De campagne wordt mede georganiseerd door Vital Strategies, een non-profitorganisatie die onder meer wordt gefinancierd door Michael Bloomberg, meldt The New York Times. Toen Bloomberg burgemeester van New York was, voerde hij al in 2006 een gemeentelijke verordening in tegen transvet. Landen als Denemarken, Zwitserland, Canada en Groot-Brittannië deden transvet ook al in de ban.
Hydrogeneren
Transvetten zijn isomeren van langeketen vetzuren en komen maar spaarzaam in de natuur voor. Ze zijn zo ongezond omdat ze, anders dan andere vetzuren, niet door het lichaam verwerkt kunnen worden tot andere stoffen. Transvetten komen wel veel voor in voedingsmiddelen waarin gehard vet is verwerkt. Door vloeibare, plantaardige olie een bepaald proces te laten ondergaan, hydrogeneren genaamd, wordt het hard en is het bruikbaar, vergelijkbaar met margarine, in veel bereidingsprocessen van voeding.
Katan en Mensink
In 1990 publiceerden de Nederlandse wetenschappers Martijn Katan en Ronald Mensink de eerste studie waarin werd aangetoond dat transvet heel slecht is voor het cholesterolpeil in het bloed. Een kwart eeuw geleden aten we in Nederland gemiddeld 15 gram transvet per dag, maar sindsdien is het stelselmatig uit de voeding geweerd, vertelt Katan in een radiocolumn. Nu moet het laatste beetje nog uit de Nederlandse voeding verdwijnen om aan de Replace Trans Fat-eis te voldoen. In Nederland zijn daar al grote stappen in gezet, wij krijgen gemiddeld nog maar 1,0 tot 1,5 gram transvet per dag binnen; de helft uit zuivel en vlees waar transvetten van nature in voorkomen.
Maar er zijn landen, in het bijzonder in Azië en Afrika, waar de bevolking gemiddeld wel 6,5% van hun caloriebehoefte uit transvetten haalt. In sommige landen, zoals India en Pakistan, is transvet alomtegenwoordig. De bakolie vanaspati, een goedkoop alternatief voor ghee, staat stijf van de transvetten. De enorme toename van hartkwalen in Zuid-Azië wordt aan het gebruik van vanaspati toegeschreven. Anders dan in westerse landen, waar de voedingsmiddelenindustrie meewerkt aan het elimineren van transvet, wordt vanaspati nog op grote schaal geproduceerd, alle pogingen van de overheden er wat aan te doen ten spijt.
Dit artikel afdrukken
Uitbanning
De vreugde over de uitbanning van transvet in de VS valt samen met de wereldwijde campagne die de WHO heeft afgekondigd, Replace Trans Fat. Aan de hand van een zes-stappenplan moet elk land ernaar streven in 2023 transvetvrij te zijn. Volgens de WHO zijn er per jaar in de hele wereld 540.000 voortijdige sterfgevallen door coronaire hartziekten die te wijten zijn aan transvetten in de voeding.
De campagne wordt mede georganiseerd door Vital Strategies, een non-profitorganisatie die onder meer wordt gefinancierd door Michael Bloomberg, meldt The New York Times. Toen Bloomberg burgemeester van New York was, voerde hij al in 2006 een gemeentelijke verordening in tegen transvet. Landen als Denemarken, Zwitserland, Canada en Groot-Brittannië deden transvet ook al in de ban.
Hydrogeneren
Transvetten zijn isomeren van langeketen vetzuren en komen maar spaarzaam in de natuur voor. Ze zijn zo ongezond omdat ze, anders dan andere vetzuren, niet door het lichaam verwerkt kunnen worden tot andere stoffen. Transvetten komen wel veel voor in voedingsmiddelen waarin gehard vet is verwerkt. Door vloeibare, plantaardige olie een bepaald proces te laten ondergaan, hydrogeneren genaamd, wordt het hard en is het bruikbaar, vergelijkbaar met margarine, in veel bereidingsprocessen van voeding.
Katan en Mensink
In 1990 publiceerden de Nederlandse wetenschappers Martijn Katan en Ronald Mensink de eerste studie waarin werd aangetoond dat transvet heel slecht is voor het cholesterolpeil in het bloed. Een kwart eeuw geleden aten we in Nederland gemiddeld 15 gram transvet per dag, maar sindsdien is het stelselmatig uit de voeding geweerd, vertelt Katan in een radiocolumn. Nu moet het laatste beetje nog uit de Nederlandse voeding verdwijnen om aan de Replace Trans Fat-eis te voldoen. In Nederland zijn daar al grote stappen in gezet, wij krijgen gemiddeld nog maar 1,0 tot 1,5 gram transvet per dag binnen; de helft uit zuivel en vlees waar transvetten van nature in voorkomen.
Maar er zijn landen, in het bijzonder in Azië en Afrika, waar de bevolking gemiddeld wel 6,5% van hun caloriebehoefte uit transvetten haalt. In sommige landen, zoals India en Pakistan, is transvet alomtegenwoordig. De bakolie vanaspati, een goedkoop alternatief voor ghee, staat stijf van de transvetten. De enorme toename van hartkwalen in Zuid-Azië wordt aan het gebruik van vanaspati toegeschreven. Anders dan in westerse landen, waar de voedingsmiddelenindustrie meewerkt aan het elimineren van transvet, wordt vanaspati nog op grote schaal geproduceerd, alle pogingen van de overheden er wat aan te doen ten spijt.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Sytske, Op de site van de MVO (ketenorganisatie voor oliën en vetten) lees ik:
'Met ingang van 13 december 2014 gelden de voorschriften voor etikettering van levensmiddelen zoals opgenomen in Verordening (EG) nr. 1169/2011.'
Even verder:
'Over de vermelding van transvetzuren in de voedingswaardedeclaratie is nog geen volledige overeenstemming bereikt. Volgens de huidige stand van zaken mag de hoeveelheid transvetzuren niet meer worden vermeld.'
Hun standpunt:
'Transvetzuren komen in Nederland vrijwel niet meer in de voeding voor. Meer dan 95% procent van alle Nederlanders voldoet aan de norm van de Nederlandse Gezondheidsraad om per dag niet meer dan 1 energieprocent transvetzuren in te nemen (RIVM, 2011). Daarom is de inname van transvetzuren geen volksgezondheidsissue meer.'
Ik weet niet waar die norm van de Nederlandse gezondheidsraad op is gebaseerd, en wat die overige 5% van de Nederlanders verkeerd eten. Ook wordt er geen onderscheid gemaakt tussen natuurlijke en kunstmatig toegevoegde industriële transvetten. Maar wellicht volgt dat nog op dit draadje.
#2 Joep,
Dat soort dingen weet IK (inmiddels) allemaal wel, maar het gaat me om het feit dat er (blijkbaar) geen richtlijn is voor wat je wel of niet op een etiket moet vermelden bij Voedingswaarden.
Sytske #1, en al zou het allemaal op de etikettering staan, dan weet je nog niet of de vetzuren bewerkt zijn of niet. Er is een groot verschil tussen industrieel bewerkte vetten en vetzuren in natuurlijke vorm. Lees onderstaande informatie van M. Katan en die van Jesse van der Velde en trek je eigen conclusie. Vlees en zuivel zijn dus niet de boosdoeners, maar laat zoveel mogelijk bewerkte levensmiddelen waarin vet verwerkt is liggen, en gebruik in ieder geval goede plantaardige oliën in de keuken en trek je niets aan van anderen die zeggen wat doet dat flesje olie op tafel.
Natuurlijk transvet (M. Katan)
Is Roomboter toch Gezond (Jesse van der Velde)
Ter illustratie, de aflevering van de Keuringsdienst van waarde over Margarine ging terug naar Frankrijk waar de margarine ontwikkeld werd. De Fransen zelf, kampioen (natuurlijk) vet eters, bleven bij roomboter want margarine kon je culinair niets mee en was bovendien smakeloos......en hun levensverwachting scheelt niet veel van de onze.
Jammer dat er bij Voedingswaarden geen volledig onderscheid wordt gemaakt tussen de diverse soorten vet die een product bevatten. Wil je dit toch weten dan moet je je als consument verdiepen in de wondere wereld van al de termen die voedingsproducenten kunnen/mogen gebruiken bij Ingrediënten. Of is daar een mooie -app voor?