2 min
Aanstaande zaterdag protesteren Noordzeevissers met een 'vlootschouw' - en mogelijk een blokkade - van tientallen kotters op het IJ tegen de aankomende invoering van de aanlandplicht op ondermaatse schol. Het protest sluit aan bij een oproep van de zogeheten Scheveningengroep, een internationaal verband van Noordzeevissers, om eerst meer onderzoek te doen naar alternatieve methoden om de bijvangst van ondermaatse schol tegen te gaan en de aanlandplicht uit te stellen. Hè? Er is toch al een aanlandplicht? Het antwoord is ja en nee.
Sinds 2013 is de Europese Commissie bezig met het invoeren van een aanlandplicht. Europa zet dit dwangmiddel in om vissers aan te sporen selectiever te vissen. Wat bijna niemand weet, is dat die aanlandplicht alleen voor de vissoorten geldt waarvoor een quotum is vastgesteld. Denk aan kabeljauw, haring of tong. Er is dus geen aanlandplicht voor relatief onbekende of commercieel minder interessante vissoorten als steenbolk, schar of grauwe poon. Die hoeven niet aangeland te worden, legt Christien Absil van Good Fish Foundation uit.
Voor vissoorten als haring of makreel is het bijvangstprobleem bovendien redelijk te overzien. Die vissen zwemmen in scholen en de bijvangst is beperkt. Voor bodembewoners als schol en tong is het probleem groter: voor iedere 2 kilo tong - de 'ontsnappingskunstenaars' onder de vissen, vertelde visnetwetenschapper Pieke Molenaar al eens - komt er een kilo bijvangst mee. Vaak is dat schol, omdat die juist gemakkelijk in de netten blijft hangen, en in veel gevallen is die schol ondermaats.
Meer onderzoek
De Scheveningengroep, waarin vissers uit Nederland, België, Frankrijk, Denemarken, Duitsland, Zweden en Groot-Brittannië vertegenwoordigd zijn, stelde vorige week in Bonn voor "meer onderzoek te doen naar methoden om de bijvangst van ondermaatse schol op andere manieren tegen te gaan," aldus de Volkskrant. Nog deze maand moet er een aanbeveling liggen voor de Europese Commissie. Die heeft in het geval van de pulskor wel oren naar meer onderzoek en versoepeling van de bestaande regels, maar in het geval van de aanlandplicht voor schol juist niet. In het Europese Parlement, dat onlangs voor een verbod op de pulsvisserij stemde, ligt het net andersom: daar vindt het pleidooi voor meer onderzoek en daarop aangepaste maatregelen van de Scheveningengroep wel enig gehoor.
Dit artikel afdrukken
Voor vissoorten als haring of makreel is het bijvangstprobleem bovendien redelijk te overzien. Die vissen zwemmen in scholen en de bijvangst is beperkt. Voor bodembewoners als schol en tong is het probleem groter: voor iedere 2 kilo tong - de 'ontsnappingskunstenaars' onder de vissen, vertelde visnetwetenschapper Pieke Molenaar al eens - komt er een kilo bijvangst mee. Vaak is dat schol, omdat die juist gemakkelijk in de netten blijft hangen, en in veel gevallen is die schol ondermaats.
Meer onderzoek
De Scheveningengroep, waarin vissers uit Nederland, België, Frankrijk, Denemarken, Duitsland, Zweden en Groot-Brittannië vertegenwoordigd zijn, stelde vorige week in Bonn voor "meer onderzoek te doen naar methoden om de bijvangst van ondermaatse schol op andere manieren tegen te gaan," aldus de Volkskrant. Nog deze maand moet er een aanbeveling liggen voor de Europese Commissie. Die heeft in het geval van de pulskor wel oren naar meer onderzoek en versoepeling van de bestaande regels, maar in het geval van de aanlandplicht voor schol juist niet. In het Europese Parlement, dat onlangs voor een verbod op de pulsvisserij stemde, ligt het net andersom: daar vindt het pleidooi voor meer onderzoek en daarop aangepaste maatregelen van de Scheveningengroep wel enig gehoor.
We zouden een anti-sliptongcampagne moeten beginnenTerug naar het protest van de Nederlandse kottervissers. Ze hebben een belang: 80% van de quota op schol en tong in de Noordzee zijn toegekend aan Nederlandse vissers. Wageningen Marine Research heeft voor hen uitgerekend dat de extra werkzaamheden die de aanlandplicht op ondermaatse schol met zich mee brengen, de vissers zo'n €20 to 30 miljoen per jaar gaan kosten. En dan hebben we het nog niet over de voedselverspilling: aangelande ondermaatse vis wordt vernietigd. Opschorten van de aanlandplicht zal de vissers 'lucht' geven en de tijd om verder te experimenteren met slimme netten die tong en schol kunnen scheiden. Maar eigenlijk zijn ze daarmee gewoon te laat, zegt Christine Absil fijntjes. Het probleem zit er immers al jaren aan te komen. Wat pas echt zou helpen, is als we met elkaar zouden afspreken gewoon geen sliptongetjes meer te willen. "Ik zou liever hebben dat we alleen grote zeetongen eten. Dan zou de bijvangst ook minder zijn. We zouden een anti-sliptongcampagne moeten beginnen."
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Wouter, ik eet wel eens spotgoedkope schar maar tis veel meer werk per eetbaar gewicht dan schol. Snap t wel dat schol veel populairder is. Voor een habbekrats heb je wel veel lekkere schar, dat is zeker. Bij de viskraam soms 1 euro de kilo.
Mee uit vissen geweest met een 'dagvisser' uit Scheveningen. Kleine boot met enorm net. Het wordt staand want genoemd maar in dit geval staat het niet verticaal in zee, de visser legt het op de zeebodem. Het gaat hem om tong. Het net bedekt een fors stuk bodem waarin zich in het zand tongen hebben verstopt. Als ze opspringen raken ze vast in een maas van het net. Het wordt na enige uren opgehaald en de tongen worden met de hand uit het net losgemaakt. Maar het ware karwei is het losmaken van het heel veel grotere aantal scharren. Tong brengt geld op, scharren zijn eerder een kostenpost; als ze op de afslag worden aangeboden mag de visser blij zijn als iemand er een stuiver voor geeft.
Het probleem: schar wordt niet gegeten want schar wordt niet aangeboden bij de visboer en de supermarkt, omdat mensen er niet naar vragen, omdat ze schar niet kennen omdat de vis niet wordt aangeboden in de supermarkt en door de visboer.
Gebakken schar, bijna gratis groots eten.