Vergat vorige week staatssecretaris Bleker zijn Afrikaanse boontjes in de Amsterdamse Rode Hoed, gisteren verloor de Rode Hoed Afrika nagenoeg volledig uit het zicht. De verwarring tussen feit, mogelijke keuzen en ideologie onttrok de kansen en problemen van Afrika tijdens de tweede voedseldiscussie-avond van It's Food, stupid behoorlijk aan het oog.
Een even genuanceerd als scherp presenterende Eric Smaling - Foodlog interviewde hem vorige week - liet zien dat voedsel een verdelingsvraagstuk is dat meerdere mogelijke oplossingen heeft, maar geen neoliberale. De wereld kijkt weg, zoals hij op een van zijn sheets liet zien. Afrika zou volgens hem het beste geholpen zijn met kennis bij het opzetten van een interne markt, zoals de EU die na WO II met succes wist vorm te geven én wist te leren van de daarbij gemaakte fouten. Wat hem betreft zijn echter ook importen van voedsel denkbaar, evenals intensieve landbouw in Afrika. Dat leek hij - senator van de SP - van de twitteraars niet te mogen vinden.
Bob van der Bijl van de Netherlands-African Business Council betoogde dat de steden in Afrika sterk in ontwikkeling zijn én er grote kansen zijn voor de ontwikkeling van intensieve landbouw en veeteelt. Zo had hij gistermiddag nog in Brabant gesproken met een grote kippenstallenbouwer over de mogelijkheden in Afrika. De twitteraars in de zaal vonden dat zulke mogelijkheden juist niet benut moesten worden. Intensieve landbouw zorgt immers nauwelijks voor banen, maar wel voor export en geld in de zakken van slechts een handjevol mensen. De redactie sprak even na met Van der Bijl. Hij schudde zijn hoofd en zei: "zulke mensen begrijpen niet dat Afrika geen boerentraditie kent en niet in armoe in de bush wil blijven leven." Hij had geen antwoord op de vraag hoe met de twee- en waarschijnlijk zelfs scherpe driedeling van de maatschappij zou moeten worden omgegaan. Een dergelijk ontwikkelingspad zal immers naast een smalle rijke top en een brede middenklasse een forse, heel arme, onderklasse van menselijke 'waste' laten ontstaan.
Tot slot sprak Madelon Meijer van OxfamNovib. Zij vroeg zich af of het erg is dat Afrika de boot heeft gemist. Daarmee bedoelde ze dat Afrika werkelijk alle kansen heeft om in een duurzame maar arme lifestyle te komen. Het oude Continent zou een voorbeeld voor de wereld kunnen zijn. Dat beviel een deel van de zaal beter. Meijer gaf op haar beurt echter geen antwoord op de vraag of wij voor Afrika kunnen beslissen dat armoede in geluk voor allen een beter alternatief is, dan welvaart en welzijn voor een groter deel van de bevolking.
Smalings wijze pleidooi voor een intern bepaald en van binnen naar buiten gericht Afrikaans landbouwbeleid verdween helaas op de achtergrond. Kennelijk is de oppositie tussen neoliberale grote en autonome kleinschalige landbouw sexy en is een genuanceerde blik op de organisatorische voorwaarden op dit moment niet zo 'hip'.
Volkskrantjournalist Mac van Dinther vroeg zich na afloop van de avond af: "Nou weet ik het nog niet, mogen we nou wel of geen boontjes uit Afrika?"
Het twitterverslag van de avond is hier te vinden. Het officiële verslag van de avond is hier te vinden.
Dit artikel afdrukken
Bob van der Bijl van de Netherlands-African Business Council betoogde dat de steden in Afrika sterk in ontwikkeling zijn én er grote kansen zijn voor de ontwikkeling van intensieve landbouw en veeteelt. Zo had hij gistermiddag nog in Brabant gesproken met een grote kippenstallenbouwer over de mogelijkheden in Afrika. De twitteraars in de zaal vonden dat zulke mogelijkheden juist niet benut moesten worden. Intensieve landbouw zorgt immers nauwelijks voor banen, maar wel voor export en geld in de zakken van slechts een handjevol mensen. De redactie sprak even na met Van der Bijl. Hij schudde zijn hoofd en zei: "zulke mensen begrijpen niet dat Afrika geen boerentraditie kent en niet in armoe in de bush wil blijven leven." Hij had geen antwoord op de vraag hoe met de twee- en waarschijnlijk zelfs scherpe driedeling van de maatschappij zou moeten worden omgegaan. Een dergelijk ontwikkelingspad zal immers naast een smalle rijke top en een brede middenklasse een forse, heel arme, onderklasse van menselijke 'waste' laten ontstaan.
Tot slot sprak Madelon Meijer van OxfamNovib. Zij vroeg zich af of het erg is dat Afrika de boot heeft gemist. Daarmee bedoelde ze dat Afrika werkelijk alle kansen heeft om in een duurzame maar arme lifestyle te komen. Het oude Continent zou een voorbeeld voor de wereld kunnen zijn. Dat beviel een deel van de zaal beter. Meijer gaf op haar beurt echter geen antwoord op de vraag of wij voor Afrika kunnen beslissen dat armoede in geluk voor allen een beter alternatief is, dan welvaart en welzijn voor een groter deel van de bevolking.
Smalings wijze pleidooi voor een intern bepaald en van binnen naar buiten gericht Afrikaans landbouwbeleid verdween helaas op de achtergrond. Kennelijk is de oppositie tussen neoliberale grote en autonome kleinschalige landbouw sexy en is een genuanceerde blik op de organisatorische voorwaarden op dit moment niet zo 'hip'.
Volkskrantjournalist Mac van Dinther vroeg zich na afloop van de avond af: "Nou weet ik het nog niet, mogen we nou wel of geen boontjes uit Afrika?"
Het twitterverslag van de avond is hier te vinden. Het officiële verslag van de avond is hier te vinden.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Als ik een verkeerde inschatting heb gemaakt over watergebruik en waterreserves in Kenya tov de boontjes dan buig ik het hoofd. Die data heb ik niet paraat. Dat neemt niet weg dat regionalisering van voedselproductie de voorkeur heeft en je ook moet zien te voorkomen dat voedselproductie die heel veel water nodig heeft niet wordt geproduceerd in landen met neerslagtekorten. Op het moment dat relaties worden verbroken (bestuurlijk, democratisch) met de eigen omgeving dan kunnen er de gekste dingen ontstaan. Er bestaat een hoog opgeleide groep die zich gemakkelijk over de wereldbol kan verplaatsen, maar de groep die zich duurzaam vestigt en minder mogelijkheden en mobiliteit heeft, zal zich in die omgeving moeten kunnen blijven voeden. De oproep van Smaling om het Afrika te gunnen om met een mengeling van protectie en subsidie eigen interne markten te ontwikkelen zoals Europa het zelf heeft opgebouwd lijkt me heel valide in dit kader.
Welke sprinkhanenplaag?
Zou het niet te maken kunnen hebben met die sprinkhanen plaag? Ik wed van wel!
Hendrik, bloeddiamanten en -cobalt of aalmoezen voor koffie, katoen,... zijn toch ook een vorm van landgrabbing? Voor de stenen, mineralen of olie gooien we het toch ook op een akkoordje met minder aardige lui?
Leg eens uit wat betreft Birma aub.
We moeten niet zeuren over de aardige Chinezen wat betreft landgrabbing.
Vraag? Enig idee waarom de oppositie in Birma nu een kans krijgt?