Vanmorgen kwam ik een bericht tegen over de Engelse bankier David Scholey die tegen een (half)dode leeuw aanzit die hij zojuist heeft neergeschoten tijdens een safari in Zuid-Afrika. De Engelse dierenliefhebbers zijn woedend en zijn bezig met een petitie om hem zijn ‘knighthood’ af te pakken. So far so good. Leeuwen zijn mooi en aaibaar (nouja…). Die raken net als walvissen makkelijker ons hart.

Niet eens één sterretje, wel een klopje
Maar als Albert Heijn de Hollandse Kip aankondigt - omdat ze af wil van de plofkip die ze ons jarenlang heeft verkocht - krijgt ze een bescheiden schouderklopje van de Dierenbescherming. Elk stapje de goede richting op is er één. Zo gênant. Heeft AH daar een flinke donatie voor gedaan? Of hoe heeft ze de Dierenbescherming zo gek gekregen? Dat deze kip niet eens één sterretje verdient in het ‘beter leven systeem’, doet er blijkbaar niet toe.

Zij die gaan sterven, moeten vertroeteld worden
In de discussies die volgen gaat het over efficiency van de veeteelt en antibiotica en salmonella. Iedereen moet vooral een goedkoop stukje kip kunnen blijven eten. Het AH-kapitalisme is eigenlijk hartstikke sociaal. Behalve voor de dieren. Waarom is er niet een moreel besef dat je dieren die je gaat eten het best mogelijke leven geeft. Zij die gaan sterven voor onze vraatzucht en geldzucht verdienen het om vertroeteld te worden, het beste leven te krijgen. Niet omwille van de kwaliteit van het vlees - al gaat die er ook op vooruit, zie de vetzuursamenstelling van graskoeien – maar uit respect voor Andere Dieren. Die net als wij een zenuwstelsel hebben. Die neurotransmitters en pijn, angst en verdriet kennen. Die verlangen naar vrijheid en buitenlucht. De illusie van enige zelfbeschikking.

Ook baby's hebben een laag IQ
Waar halen we als mensen de arrogantie vandaan dat we omwille van onze voedselproductie menen dat we alles, maar dan ook alles met andere diersoorten mogen uithalen? In ons kleine stukje Nederland leven honderden miljoenen dieren opgehokt. Elders in de wereld is de habitat van honderden miljoenen dieren verdwenen zodat we onze opgehokte dieren kunnen voeren en daar helpt geen lieve Wereld Natuur Fonds aan.
Elke dag vraag ik me af hoe het kan dat we onze ogen sluiten voor het feit dat we ons immoreel en waanzinnig gedragen. Een waanzin die volgens sommigen alleen maar gestopt gaat worden door een serie milieurampen. De meest ridicule rechtvaardiging is dat dieren een laag IQ hebben en dat we dit daarom allemaal mogen doen. “Struisvogels en kippen zijn zulke domme beesten, die kan het niks schelen,” hoor je weleens. Laten we die redenering eens doortrekken: baby’s hebben ook een onmeetbaar laag IQ, alleen al omdat ze nog niet communiceren zoals volwassenen dat doen. Juist dat geeft ons terecht het besef dat we ze beter dan goud moeten behandelen, omdat ze zwak en kwetsbaar zijn en op ons aangewezen.

Eigen Diersoort Eerst
Bij dieren is dat niet anders. Wat maakt dan dat we bij hen het besef verloren zijn dat wat zwak en afhankelijk is, dat wat op ons aangewezen is, de beste behandeling verdient? Simpelweg omdat ze behoren tot De Andere Soort? Eigen Diersoort Eerst? Met die instelling heeft de mensheid wel meer perverse blunders begaan.

Tekst uit Allerhande, die op Facebook aanleiding was voor bovenstaande stuk (toegevoegd op verzoek van Peter Jens #92):

Holl_K_Dal

Fotocredits: AH
Dit artikel afdrukken