1 min
Tweederde van Nederland vindt ons voedsel te duur. Tuinder en 'goed voedsel'-advocaat Rob Baan twistte dat slechts 'een derde van Nederland kan nadenken'. Goos Eilander zet de verontwaardigde reacties op zijn recente Foodmonitor-onderzoek op hun plek.
Vorige week publiceerden Trendbox en FoodforFood het eerste stukje resultaat uit hernieuwd Foodmonitor-onderzoek. Daaruit bleek dat iets meer dan 60% van de Nederlanders het prijspeil van voeding aan de dure kant vindt.
Neerbuigend
Dat leverde nogal wat reacties op, onder meer op het altijd actuele Twitter. Voornaamste toon van de reacties: hoe durven ze, die consumenten! Weten ze dan niet dat voeding bij ons eigenlijk goedkoop is? En alsmaar goedkoper wordt? Laat die consument nou eens om zich heen kijken, zich eerst oriënteren en dan pas zo’n vraag beantwoorden, vond de criticasters.
Zulke reacties vind ik nogal neerbuigend en vol dédain. Door de jaren heen heb ik ze vaak zo geuit zien worden door mensen die expert zijn op een bepaald terrein. In dit geval gaat het om mensen die iets weten van de voedingsbranche. Maar expert zijn op het terrein van voeding betekent nog niet dat je het oordeel van anderen zomaar kunt bashen. Zeker niet als het om ‘de consument’ gaat, lijkt me.
Eigen perceptietechniekjes
Bedenk dat consumenten wezens zijn die dit soort zaken geheel vanuit hun eigen, autonome perspectief bekijken. Als wezens die murw zijn van 5 jaar recessie, van een regering die van geen ophouden weet waar het bezuinigen betreft, en die het begrip investeren vergeten is. En als wezens waarvan het besteedbaar inkomen al een paar jaar op rij daalt, waarvan een toenemend aantal de maandelijkse eindjes al niet meer aan elkaar geknoopt krijgt.
Bedenk bovendien dat die consument al zoveel in de gaten moet houden, en dat die consument daar zijn/haar eigen perceptietechniekjes voor heeft ontwikkeld. Zo kijkt de consument qua prijspeil bijvoorbeeld naar de prijzen van Wijn, of Tabak, of Benzine in Duitsland en België, of naar de prijs van Uit Eten Gaan in die beide landen. Op de manier constateert hij aan de hand van een heel feitelijke waarneming waar hij het voordeligst uit is. Dat vertaalt hij meteen door naar een groot domein als voeding en de prijs die daarvoor betaald wordt. Dat verklaart de score op die vraag.
In het verlengde van de discussie over het prijspeil werd natuurlijk meteen opgemerkt dat de consument niks over heeft voor goede voeding. Kom nou toch zeg! Kijk eens naar de ontwikkeling van biologisch: langzaam maar gestaag. Biologische en/of ecologische en/of eerlijke voeding wordt gekocht door een van jaar tot jaar steeds maar uitdijende groep consumenten. Dat gaat echt wel de goede kant op. Nou die recessie nog de baas worden.
Goos.eilander@trendbox.nl
Fotocredits: Sascha Kohlmann
Dit artikel afdrukken
Neerbuigend
Dat leverde nogal wat reacties op, onder meer op het altijd actuele Twitter. Voornaamste toon van de reacties: hoe durven ze, die consumenten! Weten ze dan niet dat voeding bij ons eigenlijk goedkoop is? En alsmaar goedkoper wordt? Laat die consument nou eens om zich heen kijken, zich eerst oriënteren en dan pas zo’n vraag beantwoorden, vond de criticasters.
Zulke reacties vind ik nogal neerbuigend en vol dédain. Door de jaren heen heb ik ze vaak zo geuit zien worden door mensen die expert zijn op een bepaald terrein. In dit geval gaat het om mensen die iets weten van de voedingsbranche. Maar expert zijn op het terrein van voeding betekent nog niet dat je het oordeel van anderen zomaar kunt bashen. Zeker niet als het om ‘de consument’ gaat, lijkt me.
Eigen perceptietechniekjes
Bedenk dat consumenten wezens zijn die dit soort zaken geheel vanuit hun eigen, autonome perspectief bekijken. Als wezens die murw zijn van 5 jaar recessie, van een regering die van geen ophouden weet waar het bezuinigen betreft, en die het begrip investeren vergeten is. En als wezens waarvan het besteedbaar inkomen al een paar jaar op rij daalt, waarvan een toenemend aantal de maandelijkse eindjes al niet meer aan elkaar geknoopt krijgt.
Bedenk bovendien dat die consument al zoveel in de gaten moet houden, en dat die consument daar zijn/haar eigen perceptietechniekjes voor heeft ontwikkeld. Zo kijkt de consument qua prijspeil bijvoorbeeld naar de prijzen van Wijn, of Tabak, of Benzine in Duitsland en België, of naar de prijs van Uit Eten Gaan in die beide landen. Op de manier constateert hij aan de hand van een heel feitelijke waarneming waar hij het voordeligst uit is. Dat vertaalt hij meteen door naar een groot domein als voeding en de prijs die daarvoor betaald wordt. Dat verklaart de score op die vraag.
In het verlengde van de discussie over het prijspeil werd natuurlijk meteen opgemerkt dat de consument niks over heeft voor goede voeding. Kom nou toch zeg! Kijk eens naar de ontwikkeling van biologisch: langzaam maar gestaag. Biologische en/of ecologische en/of eerlijke voeding wordt gekocht door een van jaar tot jaar steeds maar uitdijende groep consumenten. Dat gaat echt wel de goede kant op. Nou die recessie nog de baas worden.
Goos.eilander@trendbox.nl
Fotocredits: Sascha Kohlmann
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
De waarde van voedsel is iets relatiefs, namelijk ten opzichte van de mobiel en derde vakantie zoals Dick al stelde. Daarnaast is het iets relatiefs ten opzichte van een gepercipieerde waarde van vroeger en elders. En dan gooit, denk ik, 'de consument' alles op één hoop: uit eten gaan (best duur in NL geloof ik) en allerlei producten van TicTac tot kip in andere landen en tijden.
'Voedsel' is niets, dat is denk ik wat Wouter Klootwijk bedoelt. En de realiteit en gepercipieerde werkelijkheid naar elkaar brengen? Is dat nodig? Ik denk dat marketingsdeskundigen daar wel iets interessants over kunnen vertellen. Niels Willems misschien?
En ja die 11%..( zelfde link ) die is ook relatief, ten opzichte van VS (nog lager) en Afrikaanse landen (veel hoger)
Wat is eigenlijk het probleem?
@Wouter, het is goed om vraagtekens te zetten bij de kwaliteit en betekenis van het uitgevoerde onderzoek. Toch gaat je voorbeeld niet helemaal op. Opvallend aan de resultaten is dat juist de groep 65+ het minst aangeeft dat de prijzen hoog zijn (hoewel nog steeds 54%). Misschien komt dat wel, doordat zij nog de tijd mee hebben gemaakt dat Kennedy werd doodgeschoten en bijna de helft van het inkomen aan voedsel werd besteed...
Goos, ik sluit me vooralsnog aan bij Wouter Klootwijk, maar misschien dat je nog een cijfermatige onderbouwing bij bepaalde passages uit je politieke schotschrift kunt leveren, zoals bij: "Op de manier constateert hij aan de hand van een heel feitelijke waarneming waar hij het voordeligst uit is. Dat vertaalt hij meteen door naar een groot domein als voeding en de prijs die daarvoor betaald wordt. Dat verklaart de score op die vraag."
Goos, hoe luidden je vragen?
Niemand merkt op dat het onderzoek wel eens niet kan deugen. Dan zeg ik t maar. Resultaten uit dit soort onderzoek zijn niks waard. Alleen al het begrip 'voedsel'.
Dag mevrouw wat vindt u van de prijs van het voedsel heden ten dage?
Nou ik vind het erg duur mijnheer Eilander, laatst nog aardappelen, dat is toch voedsel mijnheer, nou ik betaal voor drie kilo Frieslanders twee keer zoveel als, dat weet ik nog goed, toen Kennedy werd doodgeschoten. We zijn er echt op achteruit gegaan mijnheer de marktonderzoeker.