3 min
Vanuit de maatschappij en op Foodlog wordt Aalt Dijkhuizen, bestuursvoorzitter van de WUR, uitgedaagd om directer met het publiek in gesprek te gaan over zijn standpunten ten aanzien van duurzaamheid en intensieve dierhouderij.
Foodlog vond Aalt Dijkhuizen bereid om met het publiek in gesprek te gaan op basis van zijn jongste column voor de vereniging van diervoederfabrikanten Nevedi. Omdat hij druk bezet is en niet voortdurend aan de discussie kan deelnemen, zal hij tweemaal antwoorden op de vragen die lezers hier opwerpen. Via een poll wordt gestemd over de drie belangrijkste vragen die het lezerspubliek opwerpt. Foodlog zal door middel van moderatie de vragen vanuit van hun feitelijke en rationele onderbouwing zo helder en eenduidig mogelijk maken. Daarover zal de discussie hier gaan. De drie vragen die het publiek het belangrijkst vindt, zullen door de heer Dijkhuizen worden beantwoord. Op die manier ontstaat - zo hopen we - een gestructureerd debat.
Stelt u dus vooral uw vragen en ga daarover in debat! De meest zinvolle en best onderbouwde vragen kunnen rekenen op het antwoord van Dijkhuizen.
Voorzover zijn antwoorden aanleiding geven tot zinvolle vervolgvragen wordt nog een ronde met dezelfde spelregels ingebouwd.
Onderstaand de integrale tekst van Dijkhuizens Nevedi-blog dat in dagblad De Telegraaf werd samengevat onder de kop 'Bio schaadt milieu':
De keus is aan de consument
Dit jaar zijn er nieuwe acties tegen pluimveevlees uit de gangbare veehouderij, bestempeld als plofkip. Actiegroepen willen supermarkten dwingen te kiezen voor minder intensieve productiemethoden. Dat vind ik een merkwaardige ontwikkeling. De Nederlandse veehouderij is de meest productieve en daarmee de schoonste ter wereld. Die moet je niet af willen breken. De landbouw moet wereldwijd juist hoogproductiever en intensiever worden, anders sturen we aan op een tekort aan voedsel.
De vraag naar voedsel neemt de komende decennia enorm toe. De schattingen lopen uiteen van anderhalf tot twee keer de huidige productie in 2050. De wereldbevolking groeit sterk en voor veel mensen in opkomende economieën groeit de welvaart snel en daarmee de koopkrachtige vraag naar vlees, eieren en zuivel. Natuurlijk kunnen we nog het nodige winnen met het ontwikkelen van bijvoorbeeld nieuwe bronnen van eiwit (algen, insecten) en ook met minder verspilling, maar dat alles zal nooit genoeg zijn om de extra vraag naar voedsel mee af te dekken. Met de toename van het aantal mensen kunnen we verder niet verwachten dat er evenredig veel landbouwgrond bij komt. We lopen nu al tegen de grenzen aan. Die extra mensen hebben allemaal ruimte nodig om te leven, te werken en te recreëren. De enige conclusie die je daarom kunt trekken is dat de productie per hectare (en per dier) hoe dan ook omhoog moet.
In termen van duurzaamheid scoort hoogproductief en intensief het best. Dat blijkt uit de Life Cycle Analyses, onderzoek van Wageningen UR waarbij de hele keten van grondstof tot het bord van de consument wordt geanalyseerd en doorgerekend. Bij een hogere productie per dier, heb je minder grondstoffen per kilo product nodig. Een koe die 10.000 liter melk produceert heeft per kg melk 30% minder energie nodig dan twee koeien van 5.000 kilo. Ook de uitstoot van broeikasgassen als CO2 is daardoor per kg product veel lager.
Toch is er veel discussie. Dierenwelzijn is een gevoelig punt, vooral voor varkens en kippen in Nederland. Vaak wordt ‘biologisch’ gezien als het meest duurzaam. Dat is wat betreft het gebruik aan grondstoffen en uitstoot van broeikasgassen per kg product aantoonbaar onjuist. Dat komt primair doordat de productiviteit lager ligt dan bij ‘gangbaar’. In productiesystemen met meer aandacht voor welzijn hebben dieren meer ruimte, maar groeien langzamer en produceren minder. Dan heb je meer voer nodig, dat betekent meer grond en grondstoffen per eenheid melk, vlees of eieren en ook meer uitstoot aan broeikasgassen.
Het één is dus strijdig met het ander. Je moet kiezen. Ik vind aandacht voor dierlijk welzijn belangrijk, laat daar geen misverstand over bestaan. De afweging tussen meer welzijn enerzijds of minder aanslag op grond en grondstoffen en minder uitstoot aan broeikasgassen anderzijds, moet iedereen voor zichzelf maken. Keuzevrijheid van mensen is een groot goed. Ik zou graag ruimte zien voor een informed choice, gebaseerd op eerlijke informatie. Het hoeft toch niet door een paar mensen van Wakker Dier bepaald te worden? Big Brother die wel zal bepalen wat goed voor ons is? Wat mij betreft hoort het laatste woord aan de consument!
Welke vragen wilt u Aalt Dijkhuizen naar aanlediing van dit stuk stellen? We filteren ze hier uit naar mate van feitelijke onderbouwing en rationele plausibiliteit. Daarna leggen we de relevante aan het publiek voor en zal Aalt Dijkhuizen de drie door het publiek gekozen vragen beantwoorden.
Oorspronkelijk bron van deze column: website Nevedi
Fotocredits: antiplofkipcampagne, Utrecht CS, Foodlog Media
Dit artikel afdrukken
Stelt u dus vooral uw vragen en ga daarover in debat! De meest zinvolle en best onderbouwde vragen kunnen rekenen op het antwoord van Dijkhuizen.
Voorzover zijn antwoorden aanleiding geven tot zinvolle vervolgvragen wordt nog een ronde met dezelfde spelregels ingebouwd.
Onderstaand de integrale tekst van Dijkhuizens Nevedi-blog dat in dagblad De Telegraaf werd samengevat onder de kop 'Bio schaadt milieu':
De keus is aan de consument
Dit jaar zijn er nieuwe acties tegen pluimveevlees uit de gangbare veehouderij, bestempeld als plofkip. Actiegroepen willen supermarkten dwingen te kiezen voor minder intensieve productiemethoden. Dat vind ik een merkwaardige ontwikkeling. De Nederlandse veehouderij is de meest productieve en daarmee de schoonste ter wereld. Die moet je niet af willen breken. De landbouw moet wereldwijd juist hoogproductiever en intensiever worden, anders sturen we aan op een tekort aan voedsel.
De vraag naar voedsel neemt de komende decennia enorm toe. De schattingen lopen uiteen van anderhalf tot twee keer de huidige productie in 2050. De wereldbevolking groeit sterk en voor veel mensen in opkomende economieën groeit de welvaart snel en daarmee de koopkrachtige vraag naar vlees, eieren en zuivel. Natuurlijk kunnen we nog het nodige winnen met het ontwikkelen van bijvoorbeeld nieuwe bronnen van eiwit (algen, insecten) en ook met minder verspilling, maar dat alles zal nooit genoeg zijn om de extra vraag naar voedsel mee af te dekken. Met de toename van het aantal mensen kunnen we verder niet verwachten dat er evenredig veel landbouwgrond bij komt. We lopen nu al tegen de grenzen aan. Die extra mensen hebben allemaal ruimte nodig om te leven, te werken en te recreëren. De enige conclusie die je daarom kunt trekken is dat de productie per hectare (en per dier) hoe dan ook omhoog moet.
In termen van duurzaamheid scoort hoogproductief en intensief het best. Dat blijkt uit de Life Cycle Analyses, onderzoek van Wageningen UR waarbij de hele keten van grondstof tot het bord van de consument wordt geanalyseerd en doorgerekend. Bij een hogere productie per dier, heb je minder grondstoffen per kilo product nodig. Een koe die 10.000 liter melk produceert heeft per kg melk 30% minder energie nodig dan twee koeien van 5.000 kilo. Ook de uitstoot van broeikasgassen als CO2 is daardoor per kg product veel lager.
Toch is er veel discussie. Dierenwelzijn is een gevoelig punt, vooral voor varkens en kippen in Nederland. Vaak wordt ‘biologisch’ gezien als het meest duurzaam. Dat is wat betreft het gebruik aan grondstoffen en uitstoot van broeikasgassen per kg product aantoonbaar onjuist. Dat komt primair doordat de productiviteit lager ligt dan bij ‘gangbaar’. In productiesystemen met meer aandacht voor welzijn hebben dieren meer ruimte, maar groeien langzamer en produceren minder. Dan heb je meer voer nodig, dat betekent meer grond en grondstoffen per eenheid melk, vlees of eieren en ook meer uitstoot aan broeikasgassen.
Het één is dus strijdig met het ander. Je moet kiezen. Ik vind aandacht voor dierlijk welzijn belangrijk, laat daar geen misverstand over bestaan. De afweging tussen meer welzijn enerzijds of minder aanslag op grond en grondstoffen en minder uitstoot aan broeikasgassen anderzijds, moet iedereen voor zichzelf maken. Keuzevrijheid van mensen is een groot goed. Ik zou graag ruimte zien voor een informed choice, gebaseerd op eerlijke informatie. Het hoeft toch niet door een paar mensen van Wakker Dier bepaald te worden? Big Brother die wel zal bepalen wat goed voor ons is? Wat mij betreft hoort het laatste woord aan de consument!
Welke vragen wilt u Aalt Dijkhuizen naar aanlediing van dit stuk stellen? We filteren ze hier uit naar mate van feitelijke onderbouwing en rationele plausibiliteit. Daarna leggen we de relevante aan het publiek voor en zal Aalt Dijkhuizen de drie door het publiek gekozen vragen beantwoorden.
Oorspronkelijk bron van deze column: website Nevedi
Fotocredits: antiplofkipcampagne, Utrecht CS, Foodlog Media
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 8 oktober krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 8 oktober krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
@Dick, door Belderbos wordt er terecht weer wat aandacht gegeven aan deze lijn. Ik heb nog steeds eigenlijk maar 1 vraag voor Aalt Dijkhuizen, en daar is geen debat voor nodig (maar mag altijd):
Waar is het WU rapport waarin de LCA van een plofkip staat?
(en eventueel: welke onderzoekers, groep binnen de WU heeft hier aan gerekend?).
Als het aan iemand ligt, is het aan mij. Aalt Dijkhuizen is bereid tot een echt face to face gesprek omdat hij het echte gesprek zoekt en ziet dat het hier heen en weer blijft tikken. Thomas en ik gebruikten de tijd om een manier uit te denken om in een proces van gesprek met de WUR te komen in plaats van elkaar te bestoken vanuit eigen gelijk. En Dijkhuizen stemde ermee in. Chapeau voor hem. Ja, en ons nam het wat tijd en overleg om er te komen.
Wouter, mij wordt op een ander forum exact dezelfde verwijten gemaakt die jij Aalt Dijkhuizen maakt. De reageerders zijn daar nogal wat "uitgesprokener" dan jij. Ik herken daarom je pissigheid wel. Wat ik via de "flak" op dat andere forum leer is dat je als bestuurder soms iets belooft waarvan je echt weet dat het volledig in je macht ligt maar op het moment dat je de belofte waar wil maken merk je dat je het daarmee bestuurders van andere partijen moeilijk maakt maar die niets met mijn belofte te maken hebben. Klinkt vaag, ik weet het, maar het voelt dan als een bestuurlijke Einstein-Podolsky-Rosen paradox of zo.
Ik weet niet waarom Aalt Dijkhuizen niet reageert en heb dus ook geen waardeoordeel over het "wel oproepen tot vragen en niet reageren". It happens. Gedrag van anderen is eigenlijk niet van belang, wat je zelf met een situatie doet wel. Don't get mad, get even.
@Dick, #201, neen, ik verwijt jou helemaal niks. Zoals Peter #205 heeft gelijk, super fijn dat je doet wat je doet. En dus zelf denkt geen haar op mijn hoofd eraan om je te verwijten 'traag' te zijn. Maar ik verwacht niks van je. Wel van Aalt, Vink of wie dan ook van de WUR. "Stelt u dus vooral uw vragen en ga daarover in debat! De meest zinvolle en best onderbouwde vragen kunnen rekenen op het antwoord van Dijkhuizen". Dat staat hierboven. En we zijn nu 5 manden verder. Dat is de realiteit. Scherp en op de man wellicht mijn #200, maar over de schreef? Volgens mij valt het mee.
@Kaput #207, neen ik ben niet erg inhoudelijk geïnteresseerd, de kans dat hij met een nieuw inzicht komt is uitermate klein. Maar 200 reacties, vele vragen, maar ondertussen 5 maanden wachten is niet fraai. Van een goed -door de maatschappij- betaalde bestuurder mag je iets anders verwachten. Is dat zo vreemd?
@Peter #205, het gaat me niet op Dick (zie ook hierboven), maar wat vind jij er inhoudelijke en/of procedureel van. Oproepen tot vragen en niet reageren? Is dat normaal? En een inhoudelijk debat -daar waar je een gesprek aangaat op basis van argumenten- dat waardeer ik ook zeer. Maar laat het niet een debat zijn zoals het beroemde WUR debat (dat was verre van een debat immers).
@Belderbos #206, wat mij betreft beginnen we nu juist wel met feiten. De achtergrond van deze lijn is het artikel waarin Aalt stelt dat 'feiten' er toe doen. Laten we daarom daar maar mee beginnen.
Waarom vermoed men dat uitingen van de heer Dijkhuizen iets nieuws zouden opbrengen. De man is toch een open boek. Wat zou hij moeten vertellen wat we niet al van hem weten? Alleen de vakgenoten van de Roos Vonks zouden misschien licht kunnen werpen waarom ieder zo uitdrukkelijk in zijn eigen kringetje blijft ronddraaien. Daarbij moet die beroepsgroep mogelijk wel een nieuwe generatie in de etalage zetten. Daarbij is een analyse op dat sociaal-psychologisch niveau van de tegenpartij mogelijk veel complexer.