2 min
Op 19 november wordt in Domus Medica in Utrecht een congres gehouden voor dokters over de relatie tussen de bacteriën in onze darmen en onze gezondheid. Het onderwerp poep wordt daarbij niet gemeden. De belangrijkste vraag is: wanneer komt het in de spreekkamer?
'De beste bacterie is een dode bacterie.' Dat is de gangbare opvatting over bacteriën, zegt professor Willem de Vos in onderstaand filmpje dat werd gemaakt om dokters naar een congres over levende bacteriën in je darmen te halen.
In hetzelfde filmpje is de AMC-arts Max Nieuwdorp te horen die een bedlegerige patiënt met chronische diarree door middel van een zogenaamde poeptransplantatie spectaculair heeft kunnen helpen. Nadat ze een jaar lang het bed had moeten houden, kon ze 3 dagen na de behandeling weer lopen. Voor wie het zich niet realiseert: wie al een jaar lang aan de racekak is, heeft geen beste levensprognose.
Het afgelopen decennium zijn we steeds meer gaan ontdekken dat een goed bacterieleven in en op ons lijf cruciaal is voor onze gezondheid. We dragen 1,5 kilo 'beestjes' mee in onze darmen en hebben er talloze op onze huid en haren. In totaal hebben we er 10x zoveel als de cellen waaruit we zijn opgebouwd. Er zijn duidelijke aanwijzingen dat een goede populatie darmbacteriën een wezenlijke rol kan spelen bij het vermijden van obesitas en het ontstaan van type 2 diabetes. Experimenten met poeptransplantaties op muizen laten dat zien. Dat betekent niet dat we moeten denken dat alles van de 'beestjes' in en op ons lijf afhangt. Chinese onderzoekers kwamen onlangs met aanwijzingen dat ons menu en onze genetica medebepalend zijn voor het soort 'beestjes' dat zich in onze darmen vestigt.
Hoever de kennis ten aanzien van probiotica in Nederland inmiddels gevorderd is, legde De Vos in maart van dit jaar uit in Spinoza te paard waar hij als winnaar van 1 van de 4 Spinozaprijzen 2008 uitlegde wat hij en zijn collega's met hun onderzoeksgelden hebben weten te bereiken.
De grote vraag die zich stelt luidt: wanneer is 'poep' echt rijp voor de spreekkamer? En in welke vorm dan?
Nederland loopt voor en achter
Poep transplanteren is een beetje vies. Willem de Vos geeft in zijn Spinoza te Paard presentatie al aan dat het erom gaat 'de beestjes die het doen' te isoleren en schoon beschikbaar te maken. Als dat kan, gaat een nieuwe medische praktijk open bij je huisdokter. Die kan je dan namelijk helpen beter te blijven voordat je echt ziek wordt.
In Duitsland en Oostenrijk werken reguliere artsen met opgezuiverde en gekweekte bacteriën die wij probiotica noemen. De toepassingen daarvan variëren van het zorgen dat je darmen goed met bacteriën gevuld blijven, zodat er geen plaats ontstaat voor opportunistische, 'foute beestjes' (pathogenen) tot zeer specifieke toepassingen tegen ziekenhuisbacteriën - zoals MRSA en ESBL - en de behandeling van het zogenaamde Irritable Bowel Syndrome.
Qua wetenschap behoort Nederland met fundamentele wetenschappers als Willem de Vos mogelijk tot de wereldtop. Met de toepassing in de dagelijkse medische praktijk lopen we vermoedelijk een eindje achter. Dat is een vreemde constatering, want doorgaans houdt een vooroplopende wetenschap zich in stand door een vooroplopende praktijk.
Vooruitlopend op het congres van 19 november zouden we hier alvast een kleine voordiscussie over dit onderwerp willen voeren aan de hand van twee vragen:
1. wat betekent die nieuwe wereld voor de praktijk van je huisarts en wanneer kunnen we die eerste veranderingen verwachten?
2. hoe komt het dat in een land waarin de research voorop loopt, de praktijk achter blijft?
Fotocredits: still uit de video
Dit artikel afdrukken
In hetzelfde filmpje is de AMC-arts Max Nieuwdorp te horen die een bedlegerige patiënt met chronische diarree door middel van een zogenaamde poeptransplantatie spectaculair heeft kunnen helpen. Nadat ze een jaar lang het bed had moeten houden, kon ze 3 dagen na de behandeling weer lopen. Voor wie het zich niet realiseert: wie al een jaar lang aan de racekak is, heeft geen beste levensprognose.
Het afgelopen decennium zijn we steeds meer gaan ontdekken dat een goed bacterieleven in en op ons lijf cruciaal is voor onze gezondheid. We dragen 1,5 kilo 'beestjes' mee in onze darmen en hebben er talloze op onze huid en haren. In totaal hebben we er 10x zoveel als de cellen waaruit we zijn opgebouwd. Er zijn duidelijke aanwijzingen dat een goede populatie darmbacteriën een wezenlijke rol kan spelen bij het vermijden van obesitas en het ontstaan van type 2 diabetes. Experimenten met poeptransplantaties op muizen laten dat zien. Dat betekent niet dat we moeten denken dat alles van de 'beestjes' in en op ons lijf afhangt. Chinese onderzoekers kwamen onlangs met aanwijzingen dat ons menu en onze genetica medebepalend zijn voor het soort 'beestjes' dat zich in onze darmen vestigt.
Hoever de kennis ten aanzien van probiotica in Nederland inmiddels gevorderd is, legde De Vos in maart van dit jaar uit in Spinoza te paard waar hij als winnaar van 1 van de 4 Spinozaprijzen 2008 uitlegde wat hij en zijn collega's met hun onderzoeksgelden hebben weten te bereiken.
De grote vraag die zich stelt luidt: wanneer is 'poep' echt rijp voor de spreekkamer? En in welke vorm dan?
Nederland loopt voor en achter
Poep transplanteren is een beetje vies. Willem de Vos geeft in zijn Spinoza te Paard presentatie al aan dat het erom gaat 'de beestjes die het doen' te isoleren en schoon beschikbaar te maken. Als dat kan, gaat een nieuwe medische praktijk open bij je huisdokter. Die kan je dan namelijk helpen beter te blijven voordat je echt ziek wordt.
In Duitsland en Oostenrijk werken reguliere artsen met opgezuiverde en gekweekte bacteriën die wij probiotica noemen. De toepassingen daarvan variëren van het zorgen dat je darmen goed met bacteriën gevuld blijven, zodat er geen plaats ontstaat voor opportunistische, 'foute beestjes' (pathogenen) tot zeer specifieke toepassingen tegen ziekenhuisbacteriën - zoals MRSA en ESBL - en de behandeling van het zogenaamde Irritable Bowel Syndrome.
Qua wetenschap behoort Nederland met fundamentele wetenschappers als Willem de Vos mogelijk tot de wereldtop. Met de toepassing in de dagelijkse medische praktijk lopen we vermoedelijk een eindje achter. Dat is een vreemde constatering, want doorgaans houdt een vooroplopende wetenschap zich in stand door een vooroplopende praktijk.
Vooruitlopend op het congres van 19 november zouden we hier alvast een kleine voordiscussie over dit onderwerp willen voeren aan de hand van twee vragen:
1. wat betekent die nieuwe wereld voor de praktijk van je huisarts en wanneer kunnen we die eerste veranderingen verwachten?
2. hoe komt het dat in een land waarin de research voorop loopt, de praktijk achter blijft?
Fotocredits: still uit de video
Nog 5
Je hebt 0 van de 5 kado-artikelen gelezen.
Op 10 juni krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 10 juni krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
_480_289_84_s_c1.jpg)
_480_289_84_s_c1.jpg)
Natuurartsen zeiden altijd al: de dood huist in de darm.
Oftewel: de kwaliteit vh leven in je darmen is van cruciaal belang voor je gezondheid.
Weer zo'n punt waarbij de reguliere geneeskunde eerst onderzoek nodig heeft om iets te weten en aan te nemen.
Weer zo'n punt dus waarbij de ervaringsgeneeskunde gelijk heeft gekregen.
Zie ook: darmgezondheid.nl
Riny, ik vind het niet verstandig om woorden als 'ervaringsgeneeskunde' te gebruiken, natuurartsen bestaan in mijn ogen ook niet. Een arts of dokter heeft een opleiding achter de rug aan een universiteit (zo hebben we dat afgesproken). Begrijp me niet verkeerd, we moeten blijven leren van 'de praktijk'. Maar net doen alsof we regulieren en alternatieve geneeskunde is, klopt niet. We hebben alleen geneeskunde.
En dat je opmerking over de kwaliteit van darmen. Ja dat weten we al honderd jaar of langer. En de eerste inzichten zijn gekomen via de praktijk (nieuw inzichten komen nooit via de wetenschap, wetenschap analyseert immers zaken waar we al 'gevoel' bij hebben), bedrijven waaronder zuivelbedrijven of Yakult doen hier al heel lang onderzoek na, en dat is heel erg goed denk ik. We hebben gewoon sinds 10 jaar wat meer fundamentele onderzoeksgelden vrijgemaakt in Nederland waardoor er een exponentiële groei op kennis ontstaan is. En dat juich ik van harte toe.
Kortom, ik snap je #1 niet zo. Je lijkt een stammenstrijd te voeren daar waar deze volgens mij er niet is of hoeft te zijn.
Wouter, ik ben het met je eens, ik heb ook een voorkeur voor een arts.
(Maar vind de goed opgeleide therapeuten ook zeer waardevol.)
Het gaat me er om welke geneeswijze zo'n arts aanhangt, en welke denkbeelden deze arts heeft over ziekte, gezondheid en genezing.
Hoe beperkt is deze arts in z'n denken, of kan deze wat breder kijken.
Zie daarvoor het laatste blog van Frans Kusse op Artsennet (de eerdere zijn ook zeer de moeite waard).
De stammenstrijd, ja helaas, zo lang we nog een kleine maar fanatieke en invloedrijke VtdK hebben, bestaat die.
Mijn hoop is om nog mee te maken dat daar eindelijk een einde aan komt.
En Wouter, stel je hebt een nare aandoening, kan van alles zijn, wat gebeurt er dan bij een reguliere arts.
In z'n algemeenheid ga je dan de molen in van onderzoek en pillen en behandelingen.
Terwijl je bij een natuurarts (zo blijf ik dat maar even noemen) een hele andere benadering hebt. Die richt zich misschien in eerste instantie op de darmen, om die weer gezond te maken, zodat je immuunsysteem weer goed functioneert. En je klachten hier mee kunnen verdwijnen.
Die benadering heeft voor mij verre de voorkeur boven die van de reguliere geneeskunde die ik hierboven schetste.
De aanbeden en verguisde (dokter) Vogel heeft mij jaren geleden op het spoor gezet om zo naar je lichaam te kijken, zo te leven, en je zo te laten behandelen.
Met zijn boek De Kleine Dokter.
Dat is mijn achtergrond, vandaaruit kun je mijn reactie misschien beter plaatsen.
Deze ontwikkeling in de microbiologie is een mooi voorbeeld van de bij constructivisten geliefde uitspraak 'Wetenschap is toegepaste techniek'. Toen men - met behulp van microscoop en kweektechnieken - de bacteriën begon te ontdekken, ontstond het idee dat bacteriën vooral ziekteverwekkers waren (de beste bacterie is een dode bacterie).
Door de beschikbaarheid van DNA-sequencing sinds ongeveer een decennium, kennen 'we' tegenwoordig veel meer soorten bacteriën dan we ooit durfden vermoeden. Ook zijn we door deze technologie het functioneren van bacteriën heel anders gaan zien (namelijk als populatie, in plaats van individuele bacteriën). Daardoor ontstaat nu het inzicht dat bacteriën niet onze vijanden zijn, maar onze vrienden.
Ik ben dan ook benieuwd hoe lang het duurt voordat de schoonmaakmiddelenindustrie en -marketing zich hiernaar aanpast.