Op enig moment besloot Gert de bijzondere collectie van de restaurantkelder naar zijn privé-adres over te brengen. Fout. Hij parkeerde de flessen even - om een boodschap te doen - in de koude keuken van zijn restaurant. "Toen ik een uur later weer binnenkwam," vertelt Gert, "rook het restaurant al heerlijk. De geur van gestoofde ui, selder, worteltjes en gebraden kip. Voor de coq-au-vin, wist ik. Toen ik in de keuken kwam, zullen die dampende potten op het vuur waarschijnlijk het eerste zijn geweest dat ik zag. Het volgende moeten, op het werkblad, de flessen zijn geweest. Vijf. Natuurlijk zag ik éérst de Romanée-Conti. Ernaast ook nog vier andere. Alle vijf leeg."

Gert verschiet van kleur: "Ik zeg tegen de kok: ‘Weet gij wel waar ge zonet die kip mee hebt geblust?’ ‘Euh, de wijn die gij daarvoor had klaargezet, chef?’".

Niets meer aan te doen. Behalve proeven. Hoe smaakt een coq-au-vin au Romanée-Conti? "We zullen natuurlijk nooit zeker weten of het aan de wijn lag. Maar het was de beste coq-au-vin in tijden”, zegt Gert in HLN.

Dit artikel afdrukken